Λάθος, λάθος, λάθος

Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση αρέσκονται να κάνουν μαθήματα ηθικής η μία στην άλλη, μαθήματα που καταλήγουν συχνά στην επανάληψη της λέξης «ντροπή». «Ντροπή, ντροπή, ντροπή» είπε ο Κωστής Χατζηδάκης, «ντροπή, ντροπή, ντροπή» απάντησε με την πρώτη ευκαιρία ο Δημήτρης Τζανακόπουλος.

Μα να χαθεί τέτοιο πολιτικό επιχείρημα; Σωστά, δεν έπρεπε. Δε θα υποβαθμίσω τις διαφορές ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Όταν ο Παύλος Πολάκης διόρισε τον ιδιοκτήτη του βουλκανιζατέρ στο νοσοκομείο της Σαντορίνης αγνόησε τις αντιδράσεις. Αντίθετα, ο Βασίλης Κικίλιας παραίτησε τον 80χρονο στο νοσοκομείο της Καρδίτσας. Η ουσία, όμως, για τον τρόπο με τον οποίο «δουλεύει» το πολιτικό μας σύστημα παραμένει η ίδια. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα του σημερινού άρθρου. Σήμερα θα μιλήσουμε για ένα πιο ευχάριστο θέμα: τις φοροαπαλλαγές.

Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την ευθύνη της εξουσίας η κυβέρνηση της ΝΔ έδειξε μία ανάγκη για θετική δημοσιότητα. Εισέπραξε βασικά την ανακούφιση μεγάλης μερίδας του κόσμου για την κυβέρνηση που είχε φύγει. Για την κυβέρνηση που ο κόσμος έδιωξε για την ακρίβεια. Για να καβαλήσει πάνω στο κύμα η κυβέρνηση της ΝΔ μείωσε τον ΕΝΦΙΑ, μείωσε φόρους και εισφορές και τώρα ετοιμάζεται να μοιράσει και πλεόνασμα.

Ένα πλεόνασμα, όμως, που όπως και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι αποτέλεσμα ανάπτυξης, αλλά απλά φορολόγησης, η οποία για τμήματα του πληθυσμού παραμένει απαράδεκτα υψηλή. Επίσης είναι αποτέλεσμα της διάθεσης των Ελλήνων να είναι συνεπείς. Πήγαν οι άνθρωποι και μπήκαν στις 120 δόσεις που είχαν χάσει με τους περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων μετά το… μαγικό δημοψήφισμα του Αλέξη Τσίπρα το 2015.

Όσο το πλεόνασμα δεν προκύπτει από ανάπτυξη και από ένα νέο φορολογικό σύστημα στο οποίο ο καθένας θα πληρώνει όσο πρέπει, με έσοδα και έξοδα για όλους είναι εξαιρετικά απλό, τότε θα είναι κάλπικο. Κάποιοι θα πληρώνουν τόσα πολλά που είτε θα οδηγούνται στη μαύρη οικονομία για να επιβιώσουν, είτε θα βάζουν λουκέτο.

Και οι δύο επιλογές είναι απαράδεκτες για μία υγιή οικονομία. Είναι… λάθος, λάθος, λάθος! Μόνο που δεν το κάνουν οι πολίτες. Το λάθος είναι των κυβερνήσεων, που αρνούνται να υιοθετήσουν ένα σύστημα το οποίο θα ενώνει τους Έλληνες. Οι κυβερνήσεις χωρίζουν τους οικονομικά ενεργούς πολίτες σε αχθοφόρους και ακαμάτηδες.

Ρουφάνε το αίμα των πρώτων για να έχουν προνομιακές σχέσεις με τους δεύτερους. Προσοχή: Όταν λέω ακαμάτηδες δεν αναφέρομαι στους φτωχούς και ανήμπορους ανθρώπους που έχουν ανάγκη κοινωνικής προστασίας. Αναφέρομαι σε εκείνους που βρίσκουν τον τρόπο να ζουν σε βάρος του δημοσίου. Είτε ως δήθεν εργαζόμενοι σε αυτό, είτε αναλαμβάνοντας «δουλειές» για λογαριασμό του, είτε απλά δουλεύοντας μαύρα, διεκδικώντας ταυτόχρονα και όλα τα επιδόματα.