Καλό μήνα!

Καλό μήνα και καλές γιορτές. Ο Δεκέμβριος, ο μήνας των Χριστουγέννων είναι εδώ και μαζί του ελπίζω να επιστρέψει η αγάπη και η λογική στην καρδιά των Ελλήνων. Μετά από 10 δύσκολα χρόνια η χώρας μας και όλοι μας αισθάνομαι πως έχουμε την ανάγκη μίας νέας αρχής. Με όρους πολύ διαφορετικούς από όσους ζούμε τα τελευταία χρόνια, αλλά και απ’ ότι γνωρίσαμε στο πλαίσιο του συστήματος που μας οδήγησε στη δυσάρεστη εμπειρία των μνημονίων.

Οι προκλήσεις είναι πολλές: οι θάνατοι έχουν ξεπεράσει τις γεννήσεις, η ανάπτυξη δεν λέει να μας χτυπήσει την πόρτα, η μετανάστευση δημιουργεί εντάσεις και προκαλεί άγχος σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας, οι Έλληνες συνεχίζουν να αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό (brain drain), η κοινωνία μας παραμένει χωρισμένη σε «στρατόπεδα», οι πολιτικοί μας αδυνατούν να συνεργαστούν, η Τουρκία δε χάνει ευκαιρία να μας δείχνει τις επιθετικές της διαθέσεις κοκ. Αλλά σίγουρα δεν είμαστε στη χειρότερη στιγμή της ιστορίας μας. Ως λαός έχουμε περάσει πολύ πιο δύσκολα. Και σε κάθε περίπτωση ο φόβος ή η οργή δεν είναι η κατάλληλη απάντηση στις δυσκολίες που σήμερα αντιμετωπίζουμε. Για την ακρίβεια φόβος και οργή είναι οι χειρότεροι σύμβουλοι.

Αισιοδοξία λοιπόν. Με την κατάλληλη προετοιμασία βεβαίως. Γιατί είναι προφανές πως για να βγούμε από την κρίση θα πρέπει να προσπαθήσουμε. Θα πρέπει να βελτιωθούμε. Να γίνουμε καλύτεροι. Να αποδεχτούμε πως οι δρόμοι της Αθήνας δε θα πρέπει να κλείνουν χωρίς σοβαρό λόγο. Ότι τα πανεπιστήμια θα πρέπει να είναι ανοιχτά και να ασχολούνται με το εκπαιδευτικό έργο. Δεν είναι χώροι εκτόνωσης, ούτε άσυλο για παρανόμους ή αδικημένους της ζωής.

Το κάθε τι στην Ελλάδα θα πρέπει να βρει ξανά το πραγματικό του νόημα και την αυθεντική του χρήση. Για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε μπροστά όλοι μαζί. Ή τουλάχιστον όλοι όσοι θέλουν, γιατί δε μπορεί κανείς να αρνηθεί σε κάποιους το δικαίωμα της εξαίρεσης. Αρκεί να μην απαιτούν με τη σειρά τους να κρατήσουν πίσω ολόκληρη την κοινωνία. Δεν εκβιάζουμε κανέναν, αλλά δε θα πρέπει και κανείς να μας εκβιάζει.

Ως επίλογο του άρθρου θα ήθελα να χρησιμοποιήσω ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη της Μαρίας Ευθυμίου (καθηγήτρια ιστορίας, μέλος της επιτροπής «Ελλάδα 2021») στον Μάκη Προβατά και την athensvoice: «Το ’21 είναι η εναρκτήρια περίοδος της νεότερης Ιστορίας μας και τα εμπεριέχει όλα, καλά και κακά: τις ιδεολογίες μας, τις νοοτροπίες μας, τις πολιτικές και προσωπικές μας συμπεριφορές. Γι’ αυτό και είναι καλή ιδέα να γιορτάσουμε τα 200 χρόνια με έναν ευρύτερο αναστοχασμό.

Αυτός θα μας βοηθούσε να γίνουμε πιο νουνεχείς, πιο ανιδιοτελείς, πιο σώφρονες, πιο μεγάθυμοι, λιγότερο εμπαθείς, λιγότερο πολωτικοί. Όπως για τους Έλληνες της δεκαετίας του 1830 ήταν επιτακτικό να αποσπαστούν από τον Εμφύλιο της δεκαετίας του 1820 για να προχωρήσουν, έτσι είναι επιτακτικό και για εμάς να αποσπαστούμε από την αέναη πληγή του Εμφυλίου της δεκαετίας του 1940 για να προχωρήσουμε. Να πάψουμε να συντρίβουμε και να υπονομεύουμε ο ένας τον άλλον και να κινηθούμε, επιτέλους, σε συμπόρευση για το καλό το δικό μας και της πατρίδας μας. Τούτο το έχουμε επειγόντως ανάγκη τώρα που η Ελλάδα δίνει μάχη για ανάκαμψη από την κρίση της».

Καλό μήνα κυρίες και κύριοι…