Λαμπάκια

Ο Γιάννης Αντύπας γράφει στο blog του στο pagenews.gr για τον στολισμός της Αθήνας και περιμένει να μάθει τις προτάσεις της Κυβέρνησης για τις διαδηλώσεις.

Σπεύδω από την πρώτη γραμμή του άρθρου να δηλώσω ότι δεν έχω άποψη για θέματα φωτισμού. Δεν είμαι ειδικό ούτε στα φωτορυθμικά, ούτε βεβαίως στην χριστουγεννιάτικη παράδοση ή τις νέες τάσεις. Είδα και εγώ τη Βασιλίσσης Σοφίας, δεν ξετρελάθηκα είναι η αλήθεια, αλλά δεν ένιωσα και την υποχρέωση να βγω στα social media και να πω την άποψή μου. Οπότε δεν αντιλαμβάνομαι και τη σπουδή με την οποία το ίδρυμα που είχε την ευθύνη της χορηγίας έσπευσε να απαντήσει σε σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα. Πόσο μάλλον δεν αντιλαμβάνομαι το περιεχόμενο της απάντησης. Πραγματικά είναι αδιανόητο να σπάμε στα δύο με την κάθε ευκαιρία. Πραγματικά δεν το χωρά το μυαλό μου να είναι μοντέρνος όποιος του αρέσει και… βλάχος όποιος έχει διαφορετική άποψη. Βασικά αν οι γραμμούλες από οριζόντιες ήταν κάθετες, όπως οι σταλακτίτες θα ήταν υπέροχες. Και μοντέρνες και παραδοσιακές.

Η πραγματική έκπληξη προσωπικά είχε να κάνει με το θέμα των χορηγών. Άλλος στον έναν δρόμο, άλλος στον άλλο κοκ. Ειλικρινά αυτό με ξεπερνάει. Τι είναι οι γιορτές της πρωτεύουσας; Πεδίο άσκησης εταιρικής κοινωνικής ευθύνης; Που πηγαίνουν οι φόροι μας; Αν τα δημοτικά τέλη δεν πηγαίνουν στον φωτισμό της πόλης μας, που πηγαίνουν; Είναι ντροπή για το δημόσιο με τόσους φόρους που εισπράττει όλα να τα περιμένει από χορηγούς. Το «ίδρυμα 1» τα ασθενοφόρα, το «ίδρυμα 2» τα λαμπάκια κοκ. Άλλοι κάνουν δημόσιες σχέσεις και άλλοι πληρώνουν. Οι τελευταίοι είμαστε όλοι εμείς που κινούμαστε στη μεγάλη μας πόλη και δαπανούμε τα χρήματά μας, παρότι κάποιοι κάνουν ότι μπορούν για να κάνουν τη ζωή στην Αθήνα αβίωτη.

Περιμένω με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τις προτάσεις της κυβέρνησης για τον περιορισμό των διαδηλώσεων. Περιμένω να δω πότε θα σταματήσει η μόδα να κλείνει το κέντρο της Αθήνας για να κάνουν αγώνες διάφορες ιδιωτικές εταιρίες ή… ιδρύματα.

Τι σύμπτωση, θα μπορούσε κανείς να πει. Είπαμε, ναι στις χορηγίες, ναι στις δημόσιες σχέσεις, αλλά όχι για πράγματα που έχουμε πληρώσει και χρυσοπληρώσει και όχι στην πλάτη μας. Να χάνουμε εμείς την επαφή με την πόλη για να φωτογραφίζονται κάποιοι σε φόντο χωρίς τα ενοχλητικά μας αυτοκίνητα. Η πόλη πρέπει να λειτουργεί. Πρέπει να λειτουργεί για να γίνονται και οι διάφοροι πειραματισμοί. Δεν είναι προς θάνατο ένας αποτυχημένος φωτισμός. Του χρόνου θα είναι καλύτερος. Ή εμείς πιο μοντέρνοι, οπότε και δε θα μας ενοχλεί πλέον.

Υπάρχουν μεταλλικά δέντρα, υπάρχουν φυσικά, υπάρχουν πράσινα και λευκά. Μπορούμε να τα δοκιμάσουμε όλα. Όπως προφανώς μπορούμε να δοκιμάσουμε και διαφορετικούς φωτισμούς. Διαφορετική μουσική επένδυση. Αλλά θα πρέπει να μένουμε ενωμένοι. Όχι να τσακωνόμαστε με την κάθε ευκαιρία και οι μεν να προσπαθούν να κάνουμε μαθήματα στους δε. Αυτό είναι λάθος και πραγματικά μου… ανάβει τα λαμπάκια.