Playstation: Τα δέκα πράγματα που μόνο όσοι είχαν PS1 θα καταλάβουν [vid]

Playstation: Όσοι είχαν την κονσόλα του Playstation 1 σίγουρα θα θυμηθούν τα... νιάτα τους, μέσα από τις δέκα αυτές αναμνήσεις.

Playstation: Η πρώτη έκδοση του Playstation είναι από αυτές που μένουν αξέχαστες σε όσους την είχαν αποκτήσει. Η πρώτη κονσόλα της Sony βγήκε στην αγορά στις 3 Δεκεμβρίου 1994 και έκανε… πάταγο, γι’ αυτό άλλωστε έχει μείνει και χαραγμένη στις μνήμες των παιδιών εκείνης της εποχής. Συνολικά το πρώτο Playstation, αλλά και το PS One που κυκλοφόρησε λίγα χρόνια αργότερα πούλησαν συνολικά περισσότερες από 120 εκατομμύρια κονσόλες, όντας η πρώτη εταιρεία που πέτυχε κάτι τέτοιο. Σήμερα λοιπόν θα δούμε 10 πράγματα που μόνο όσοι είχαν PS θα καταλάβουν.

Πρώτο και κυριότερο ο ήχος της αρχής

Ποιος θα μπορούσε να ξεχάσει αυτό το φαντασμαγορικό ήχο που ακουγόταν μαζί με το σήμα της Sony όταν άνοιγες το PS; Άπαντες αγαπούσαν τον συγκεκριμένο ήχο και ουσιαστικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι… στιγμάτισε την παιδική τους ηλικίας. Ήταν ουσιαστικά ο ήχος που ήθελε να ακούσει κάθε παιδί τα Χριστούγεννα, ανοίγοντας το Playstation του, το οποίο είχε μόλις αποκτήσει.

Δεύτερο το αναποδογύρισμα του Playstation

Σε μια εποχή που το internet δεν ήταν τόσο διαδεδομένο στα σπίτια μας, τα μυστικά των κονσολών περνούσαν από στόμα σε στόμα. Ένα από αυτά τα μυστικά ήταν το να γυρίσεις το PS ανάποδα. Πολλοί λένε ότι βοηθούσε με τους δίσκους που έχουν γρατσουνιές. Άλλοι λένε ότι το εσωτερικό πλαστικό δουλεύει καλύτερα έτσι. Αν και αυτό όντως δούλευε για πολλούς λόγους, υπάρχει όντως λόγος για τον οποίο έπρεπε να αναποδογυρίσεις το PS.

Ο λόγος είναι γιατί το original PS είχε ένα πλαστικό κομμάτι που διάβαζε τα δεδομένα και γλιστρούσε Με τον καιρό αυτό το πλαστικό φθειρόταν. Αυτό γιατί ήταν κοντά στην πηγή ενέργειας και διοχέτευε ζέστη, με αποτέλεσμα να φθείρεται το ζεστό πλαστικό. Ένα κομμάτι από τους φακούς που διάβαζε τα CD, με τον καιρό έγερνε λόγω της ζέστης και δεν διάβαζε σωστά τα CD. Με το να γυρίσουμε το PS, ο φακός πήγαινε στη θέση του και διάβαζε το CD. Η Sony αντικατέστησε αυτό το πλαστικό με μεταλλικό κομμάτι σε αργότερες εκδόσεις του PS. Ταυτόχρονα όμως, το μετέφερε και πιο μακριά από την πηγή ενέργειας του για να μην υπερθερμαίνεται.

Τρίτο η… δύσκολη αποθήκευση

Άπαντες θυμούνται εκείνες τις memory cards που είχαν σώσει αρκετό κόσμο από το να χάσει την πρόοδο του στο παιχνίδι που έπαιζε, αλλά και τη δυσκολία της επιλογής του αρχείου το οποίο θα διαγραφόταν για να πάρει τη θέση του το νέο παιχνίδι. Πολλοί αναρωτιούνται αν γινόταν να αφήσεις το PS ανοιχτό το βράδυ, έτσι ώστε να μην χρειαστεί να το αποθηκεύσεις και να χάσεις κάποιο αρχείο. Εννοείται πως γινόταν, αρκεί το βράδυ να μην γινόταν διακοπή ρεύματος ή να μην το έβγαζαν οι γονείς από την πρίζα.

Τέταρτη η θήκη

Θυμάται κανείς εκείνη την επίσημη θήκη για CD που είχε βγάλει η Sony; Εκείνη την μαύρη με το σήμα του PS μπροστά; Που μάλιστα είχε και ένα σηματάκι στην κάτω γωνία κάθε CD, μαύρο, see through για να καταλαβαίνουμε ότι είναι αυθεντικό. Αυτές λοιπόν τις θήκες μπορούσες να τις αγοράσεις μόνες τους ή σε διάφορες προσφορές μαζί με CD ή PS. Μάλιστα, στο κουτί είχε μια εικόνα από το πώς θα είναι η θήκη που βρίσκεται μέσα. Ήταν φτιαγμένη από εκείνο το νάιλον που χρησιμοποιούταν για όλες τις υπόλοιπες θήκες για CD, τσάντες, θήκες για κάμερες κλπ

Πέμπτον, ο ειδικός κωδικός για το Tomb Raider

Όταν είχαν αρχίσει να βγαίνουν τα Tomb Raider, είχε ξεκινήσει μια έντονη συζήτηση για κάποιος κρυφούς κωδικούς στο παιχνίδι. Πολλά αγόρια και κορίτσια μεγάλωσαν με τα παιχνίδια Tomb Raider και πολλοί είχαν ακούσει για τον γυμνό κωδικό. Λεγόταν λοιπόν, ότι μέσα στο παιχνίδι υπάρχει ένας ειδικός κωδικός που μπορεί να αφαιρέσει τα ρούχα από την πρωταγωνίστρια. Τότε είχε γίνει τεράστιος χαμός. Πολλοί γονείς μάλιστα, δεν άφηναν τα παιδιά τους να αγοράσουν αυτά τα παιχνίδια γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. H συζήτηση προφανώς έφτασε και στα αυτιά της Sony, αλλά και των δημιουργών του παιχνιδιού. Οι οποίοι μάλιστα, σε μεταγενέστερα παιχνίδια ανέφεραν πως δεν υπάρχει τέτοιος κωδικός.

Έκτο, τα… ατέλειωτα παιχνίδια

Συνολικά για το PS φτιάχτηκαν 7.918 παιχνίδια! Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η γκάμα παιχνιδιών του PS ήταν τεράστια. Μάλιστα, υπήρξε πηγή έμπνευσης για πολλά σημερινά παιχνίδια. Είτε σας άρεσαν οι περιπέτειες, τα θρίλερ, τα χαριτωμένα ή τα παιχνίδια με αμάξια, τα είχε όλα! Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το Silent Hill, Resident Evil, Legacy of Kain, Odd World, Crash Bandicoot, Spyro the Dragon, Gran Turismo, Final Fantasy VII και πολλά άλλα. Το Medal of Honor, ο εμπνευστής του Call of Duty βγήκε το 1999.

Έβδομο, το Pocket Station

Πολλοί πίστευαν ότι το Pocket Station είναι μια εκδοχή του PS που χωράει στην τσέπη και μπορεί κανείς να παίξει απ’ οπουδήποτε. Προφανώς και δεν ήταν αυτό. Αναφερόμαστε σε ένα Dreamcast VMU για το PS. Στην Ιαπωνία, το Dreamcast βγήκε στις 27 Νοεμβρίου 1998. Είχαν λοιπόν μια ιδέα: Η memory card θα είχε μια οθόνη και κουμπάκια χειρισμού. Η Sony, βέβαια, δεν θα άφηνε κάτι τέτοιο να βγει σε άλλη κονσόλα εκτός από τη δική της. Αν και η memory card στο Dreamcast έμπαινε στο χειριστήριο, το χειριστήριο του PS δεν ήταν σχεδιασμένο για κάτι τέτοιο. Έτσι έφτιαξαν μια μικρή συσκευή που παίρνει μέσα την memory card και μπορεί να μπει στο slot της.

To Pocket Station είχε διάφορα πράγματα. Είχε διάφορα σχέδια από παιχνίδια και σε μερικά παιχνίδια υπήρχαν και mini games. Μάλιστα, κάποια παιχνίδια (π.χ. Final Fantasy VIII) το πήγαν σε άλλο επίπεδο. Έφτιαξαν mini games τα οποία μπορούσες να παίξεις και να κερδίσεις items κλπ που θα χρησιμοποιούσες και στο κανονικό παιχνίδι. Ναι, μεν, κατάφεραν να βγάλουν τη συσκευή πριν το Dreamcast VMU, αλλά αυτό έγινε μόνο στην Ιαπωνία. Αυτό είναι και ίσως αυτό που το κάνει ιδιαίτερο. Όλοι το ξέραμε από περιοδικά και άρθρα, αλλά το πιο πιθανό είναι να μην το είδαμε ποτέ. Βέβαια, το Dreamcast κυκλοφόρησε και το VMU υπήρχε σε όλο τον κόσμο. Έκανε αρκετές πωλήσεις, αλλά όπως και να το κάνεις, δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει το PS.

Όγδοο, το System Link

Πολλοί απ’ όσους είχαν PS, ήλπιζαν να αγοράσουν παιχνίδια που μπορούν να χρησιμοποιήσουν το System Link. Ένα καλώδιο που ένωνε συστήματα, δηλαδή κονσόλες. Τα παιχνίδια που έδιναν τη δυνατότητα ήταν πολύ λίγα όμως. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν το Doom. Πολλά παιχνίδια μπορούσαν να αξιοποιήσουν αυτό το καλώδιο, αλλά δεν το έκαναν ποτέ. Ήταν μια περίεργη εποχή για τους gamers. Υπήρχαν άτομα που τους άρεσαν τα πιο χαριτωμένα και… καρτουνίστικα παιχνίδια και άλλοι που ήθελαν πιο πολύ περιπέτεια και σκοτωμούς. Σπάνια λοιπόν θα έβρισκες κάποιον που του αρέσουν και τα δύο, παίζει και τα δύο και έχει System Link.

Ένατο, το «εκείνο»

Υπήρχε κάποτε μια συσκευή (κυρίως στην Αμερική) που κανείς δεν ήξερε πώς λεγόταν. Και όλοι την αποκαλούσαν «εκείνο» ή «the thing». Μιλάμε φυσικά για την συσκευή που βοηθούσε το PS να παίρνει 4 αντί για 2 χειριστήρια. Κανείς όμως δεν ήξερε την ακριβή ονομασία του. Αξίζει να σημειωθεί πως στην Ελλάδα η συγκεκριμένη συσκευή δεν ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη και συνήθως την είχαν τα πιο εύπορα παιδιά.

Δέκατο και τελευταίο, το αργό φόρτωμα των παιχνιδιών

Όλες οι πρώτες κονσόλες με CD αργούσαν να φορτώσουν τα παιχνίδια. Η ταχύτητα των δίσκων δεν ήταν ιδιαίτερα γρήγορη και προσπαθούσαν όσο μπορούσαν να αναδείξουν την διαφορά σε γραφικά ανάμεσα σε 32-bit και 18-bit. Έτσι, άρχισαν να δείχνουν περισσότερα FMV (Full Motion Video), είχαμε high resolution backgrounds (για την εποχή πάντα), αρχεία που δεν ήταν συμπιεσμένα, μουσική καλής ποιότητας κ.α. Υπάρχει μεγάλη διαφορά σε παιχνίδια μεταξύ του Super Nintendo και του PS όπως στο Chrono Trigger.