Ελβετία γίναμε!

Ο Γιάννης Αντύπας, γράφει στο blog του στο pagenews.gr, για την «κόλαση» των πραγματικά εργαζόμενων, με αφορμή την χθεσινή μέρα όπου η Ηρώδου Αττικού ήταν κλειστή από κλούβες.

Ανοίγω το πρωί τον υπολογιστή μου και τι να δω; Γίναμε Ελβετία! Όχι δεν είχε χιονίσει. Στις οικονομικές ειδήσεις αναφέρομαι: «Αυξήσεις έως 196 ευρώ στις επικουρικές φέρνει το νέο ασφαλιστικό»! «Επιστρέφονται τα αναδρομικά στους συνταξιούχους»! «Έρχονται 20.000 προσλήψεις στο δημόσιο»! Δανία του Νότου μας είχε υποσχεθεί ο Γιώργος Παπανδρέου, Ελβετία γίναμε μετά από 3 μνημόνια και κάτι… ισόβια για τα έσοδα από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας κοκ. Τι ωραίο πράγμα να ζεις σε μία χώρα που δεν καταλαβαίνει τι της γίνεται. Που τα 2/3 έχουν αράξει και περιμένουν από τους υπόλοιπους να πληρώνουν τα… δικαιώματά τους. Πραγματικός Παράδεισος. Για όσους περιμένουν. Και κόλαση για όσους δουλεύουν. Χθες ήταν μία ημέρα βασανιστηρίων για όσους είχαν δουλειά. Διαδήλωση και βροχή έκαναν την Αθήνα περίκλειστη πόλη, ενώ η αστυνομία κάθε είδους (άμεση δράση, τροχαία, δημοτική) ήταν εξαφανισμένη. Οι πολίτες μόνοι τους, αυτοί και οι αγωνίες τους. Άλλοι ήθελαν να προλάβουν ένα επαγγελματικό ραντεβού, άλλοι να πάνε σε γιατρό, καμία σημασία δεν είχε για τις αρμόδιες αρχές. Που έκλεισαν, όμως, την Ηρώδου του Αττικού. Με τις κλούβες κάθετα στον δρόμο, όπως έκαναν και όταν κυβέρνηση ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Είπαμε, η γνώση από τη μία κυβέρνηση πρέπει να μεταβιβάζεται στην άλλη.

Το ερώτημα είναι απλό: γίνεται να βγάλει κανείς λεφτά και κέρδος, για να πληρωθούν και τα «δώρα» των πολιτικών στην πελατεία τους, μέσα σε αυτές τις συνθήκες; Η απάντηση είναι «όχι». Ειδικά όταν οι πολιτικοί δεν έχουν καταφέρει να βάλουν τις μπουλντόζες εκεί όπου είχαν υποσχεθεί, ώστε να ανοίξουν δουλειές και να έχουν όσοι ενδιαφέρονται για το σπορ στόχο για να πετύχουν. Για μία ακόμη χρονιά βλέπουμε στις γιορτές να δημιουργείται στη χώρα μία τεχνητή ευφορία. Που απέχει όμως πολύ από τις πραγματικές της δυνατότητες. Οι οποίες είναι περίπου εκείνες που περιγράφει το πρόγραμμα για την επιστροφή των «μυαλών» από την ξενιτιά: 500 χιλιάδες έφυγαν, η κυβέρνηση θα επιδοτήσει… 500 από αυτούς για να επιστρέψουν. Σταγόνα στον ωκεανό. «Και τι θες;» θα μου πουν οι δικαιωματιστές. Να μην γίνουν προσλήψεις στο δημόσιο και να μην έχεις υγεία και παιδεία; Αρκετά με τους εκβιασμούς. Θέλω όσοι εργάζονται στο δημόσιο να κάνουν τη δουλειά τους. Παραδείγματος χάριν: οι τεχνικές υπηρεσίες των δήμων να κάνουν τους στολισμούς. Ώστε να μη χρειάζονται εξωτερικά συνεργεία για να κάνουν τη δουλειά τους. Ή να μην ρίχνουμε τα μούτρα μας στους σπόνσορες.

Στη χώρα πρέπει ο καθένας να αναλάβει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί. Γιατί πολύ σύντομα θα ακολουθήσουν και οι επόμενες ειδήσεις: Πρόστιμα για αυτό, πρόστιμα για εκείνο, πλήρωσε για να σώσεις αυτό, πλήρωσε για να σώσεις εκείνο, έκτακτη εισφορά εδώ, αναδρομική πληρωμή εκεί κοκ. Ένας φαύλος κύκλος που μας έχει οδηγήσει στο να ζούμε με δανεικά. Και καλά την πρώτη φορά φορά. Δεν ξέραμε. Μας έπιασαν κορόιδο. Τώρα όμως; Δεν μάθαμε τίποτα;