ΔΝΤ: Προβληματίζουν τα στοιχεία για την παραοικονομία στην Ελλάδα

ΔΝΤ: Η έκθεση έρχεται να τονίσει ότι αν δεν αντιμετωπιστεί καίρια το πρόβλημα της παραοικονομίας στην Ελλάδα, ένα πρόβλημα που προκαλεί ζημιά στους φόρους, στις κοινωνικές παροχές και την απασχόληση, και δεν περιοριστεί έστω στα επίπεδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τότε τα σχέδια για μείωση φόρων- εισφορών και ενίσχυση του Κοινωνικού Κράτους, πρέπει να ξεχαστούν.

Καταγράφοντας το μέγεθος του προβλήματος της παραοικονομίας, το ΔΝΤ σημειώνει ότι η παραοικονομία στην Ευρώπη έχει μεγάλος εύρος, καθώς κυμαίνεται από λιγότερο του 10% και ξεπερνά το 40%. Στις αποκαλούμενες «αναπτυγμένες» χώρες της Ένωσης, η παραοικονομία διαμορφώνεται στο 10-20% κατά μέσο όρο, ενώ στις «αναδυόμενες» χώρες ο δείκτης ανεβαίνει στο 30-35%. Η Ελλάδα βρίσκεται στα επίπεδα του 30%, απέχοντας για μια ακόμα φορά από τους δείκτες του «σκληρού» πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το άλλο πρόβλημα, ειδικά για την περίπτωση της χώρας μας, είναι ότι βρίσκεται μεταξύ των- λίγων- κρατών, όπου η παραοικονομία διευρύνεται σταθερά από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, ενώ συν τοις άλλοις δεν δείχνει να ακολουθεί την τάση άλλων χωρών, που είδαν την παράοικονομία τους να ενισχύεται τη διετία 2008- 2010, αλλά να υποχωρεί μετά στα προ κρίσης επίπεδα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της μελέτης του ΔΝΤ, το 2000 η παραοικονομία στην Ελλάδα διαμορφωνόταν στο 28,1% του ΑΕΠ, το 2008 είχε διευρυνθεί στο 31% και το 2016 στο 30,2%.

Οι επιπτώσεις της παραοικονομίας:

Αν και η μελέτη δεν επεκτείνεται σε συμπεράσματα και προτάσεις για κάθε χώρα ξεχωριστά, οι γενικές διαπιστώσεις ταιριάζουν απόλυτα στην περίπτωση της Ελλάδας. Όσο μεγαλύτερη έκταση έχουν οι «γκρίζες» οικονομικές δραστηριότητες, τόσο αδυνατίζουν τα δημόσια έσοδα κι όσο διευρύνεται το «κενό» στους φόρους, τόσο περιορίζονται οι πόροι για την ενίσχυση του Κοινωνικού Κράτους, της Υγείας, της Παιδείας. Επιπλέον, όσο μεγαλύτερη είναι η παραοικονομία, τόσο μεγαλύτερα είναι τα κίνητρα για τις επιχειρήσεις να παραμένουν σε μικρό μέγεθος έτσι ώστε να περνάνε κάτω από τα «ραντάρ» των ελεγκτικών οργάνων, ενώ είναι προφανές να μην προωθείται η όποια επένδυση των επιχειρήσεων στις νέες τεχνολογίες, με αρνητικές επιπτώσεις και στην παραγωγικότητα.

Αυτά είναι τα βασικά αίτια της παραοικονομίας:

Η χαμηλή ποιότητα των θεσμών, τα γραφειοκρατικά εμπόδια, μονοπώλια και ολιγοπώλια, η διαφθορά στη δημόσια διοίκηση, η βαριά φορολογία σε συνδυασμό με την αδύναμη εφαρμογή της, είναι τα βασικά αίτια για την έκταση της παραοικονομίας. Εκεί βρίσκονται και τα «κλειδιά» για τον περιορισμό του φαινομένου, ενώ έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η ειδική αναφορά της μελέτης του ΔΝΤ στις θετικές επιπτώσεις από την ενίσχυση των ηλεκτρονικών συναλλαγών. Υπολογίζεται ότι μια αύξηση των ηλεκτρονικών πληρωμών κατά 10% μεσοσταθμικά για τέσσερα χρόνια, μπορεί να περιορίσει την παραοικονομία κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες.