Ελεύθεροι και ωραίοι

Ένα κακό όνειρο ήταν, βγήκε ο ήλιος, άνοιξαν τα μάτια μας και πάει. Ο λόγος για την Χρυσή Αυγή που μπήκε και βγήκε από την ελληνική Βουλή και, αν γίνει δεκτή η πρόταση της εισαγγελέως στην περίφημη δίκη για το αν λειτουργούσε ως εγκληματική οργάνωση, τα μέλη και η ηγεσία της θα επιστρέψουν ως αθώοι στις δραστηριότητές τους.

Και θα εισπράξουν αναδρομικά, φαντάζομαι, τα όσα τους παρακρατήθηκαν μετά την παραπομπή τους. Σα να μην έδειραν ποτέ αλλοδαπούς σε λαϊκές αγορές, σα να μην περπατούσαν σα στρατιωτικά τάγματα, σα να μην έκαναν εφόδους σε εναλλακτικά στέκια. Εφιάλτης ήταν και ξυπνήσαμε. Όχι όλοι όμως. Για τη μητέρα του Φύσσα δε θα τελειώσει ποτέ αυτός ο εφιάλτης. Όπως βεβαίως δε θα τελειώσει ποτέ και για τις οικογένειες των δύο νέων (Φουντούλης και Καπερώνης) που δολοφονήθηκαν από τρομοκράτες έξω από τα γραφεία της ακροδεξιάς οργάνωσης στο Νέο Ηράκλειο.

Δε ξέρω αν ήταν φασίστες, ξέρω ότι σίγουρα ήταν φασίστες εκείνοι που σήκωσαν τα όπλα και τους πήραν τις ζωές. Ξέρω ότι φασίστας είναι σίγουρα ο δολοφόνος του Φύσσα.

Αυτόν τον φασισμό πρέπει να τον ξεριζώσουμε από τη ζωή μας. Αλλά δε μπορούμε να προχωρήσουμε κάνοντας πως ξυπνήσαμε από όνειρο ή εφιάλτη. Γιατί ήταν πραγματικότητα. Οι ζωές αρκετών ανθρώπων άλλαξαν. Και είναι βαρύ το φορτίο που αναλαμβάνει η δικαιοσύνη αθωώνοντας όσους το έκαναν. Δε θα κρίνω την εισήγηση της εισαγγελέως. Θα περιμένω την απόφαση του δικαστηρίου. Θα περιμένω και τις αντιδράσεις υπερασπιστών και κατηγόρων. Οφείλω, όμως, να σας εξομολογηθώ πως νιώθω μια πικρία.

Γιατί βλέπω πως τελικά κάποιοι βρίσκουν τον τρόπο να ξεφεύγουν. Δολοφονούν παιδιά (με άσκοπους πυροβολισμούς), σκοτώνουν γιαγιάδες και εγγόνια (τρέχοντας με τα αυτοκίνητά τους μεθυσμένοι) και είναι ελεύθεροι.

Δεν είναι λογικό να πηγαίνουν στη φυλακή μονάχα κάποιοι… δειγματοληπτικά! Πήγε ο Άκης, έξω όλοι οι άλλοι. Θα πάει ο δολοφόνος του Φύσσα, έξω όλοι οι άλλοι. Δε μπορεί αυτός ο δρόμος να είναι ο σωστός. Γιατί, αν πράγματι δεν υπήρχε εγκληματική οργάνωση οφείλουν να απολογηθούν όσοι το υποστήριξαν. Όπως οφείλουν να απολογηθούν και όσοι έλεγαν πως η Novartis είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών.

Δε μπορεί να λειτουργήσει έτσι η χώρα. Δε μπορεί να λειτουργήσει με λάσπη στον ανεμιστήρα, δε μπορεί να λειτουργήσει και με μία δικαιοσύνη που σε άλλους εξαντλεί την αυστηρότητά της και σε άλλους την επιείκειά της. Είπαμε να είναι τυφλή, αλλά όχι και κουφή. Να μην «ακούει» την αγανάκτηση των πολιτών. Δεν είναι λογικό να φθάσουμε στο τέλος να ζητάμε και… συγνώμες από γιατρούς που τα άρπαξαν από φαρμακευτικές εταιρείες και ασθενείς και πολιτικούς που θα έπρεπε κανονικά να ανήκουν στη αρμοδιότητα (έστω) του κοινού ποινικού δικαίου.