Ακροδεξιός κατήφορος 

Συνωστισμός νέων βουλευτών παρατηρείται το τελευταίο διάστημα στον δρόμο που χάραξε στη ΝΔ, ο Μάκης Βορίδης και ο Άδωνις Γεωργιάδης.  Μετά τον Κώστα Κυρανάκη που έσπευσε πρώτος -με τις δηλώσεις τους για την βρώση χοιρινού έξω από τα Κέντρα Φιλοξενίας Μεταναστών, αλλά του επέβαλλαν ποινή σιωπής-, την σκυτάλη πήραν τα άλλα αστέρια της ultra δεξιάς πτέρυγας της ΝΔ, ο Κώστας Μπογδάνος, ο Μπάμπης Παπαδημητρίου, ο Δημήτρης Μαρκόπουλος. 

Ο σοβαρός Μπάμπης Παπαδημητρίου -κατά το “χρειάζεται μία σοβαρή Χρυσή Αυγή” που είχε δηλώσει παλαιότερα- απάντησε στα σοβαρά ότι “ναι”, μπορούν οι δυνάμεις καταστολής να γδύνουν μπαχαλάκηδες. Εσχάτως ο Δημήτρης Μαρκόπουλος, ανακάλυψε γιάφκα ακροαριστερών μπαχαλάκηδων στον ΣΥΡΙΖΑ στην οποία συμπεριέλαβε και τον πρώην υπουργό ΠΡΟ.ΠΟ., Νίκο Τόσκα. Βεβαίως σε αυτό τον συντροφικό συναγωνισμό, μετά την απόσυρση του Κώστα Κυρανάκη από το καθημερινό τσίρκο των ΜΜΕ, ξεχωρίζει με διαφορά ο Κώστας Μπογδάνος με την ανυπέρβλητη δήλωσή του για τις “βίγκαν, λεσβίες, αναρχικές, μπαχαλοσατανίστριες”.

Όταν λένε αυτά τα ωραία πάντως φορούν γραβάτα, και ξεχωρίζουν αισθητικά από τους “κατσαπλιάδες” Συριζαίους, τους οποίους και κατακεραυνώνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα. Ίσως γιατί προέρχονται από τη μεσαία τάξη όπως την όρισε ο πρωθυπουργός με κοινωνικά κριτήρια (άνθρωποι που συνήθως ντύνονται απλά, όμως ξέρουν και να φορούν γραβάτα εκεί που πρέπει…παράλληλα είναι πολίτες με αίσθηση της κοινής τους μοίρας, πολίτες που παράγουν δίχως να φωνάζουν, που απαιτούν από το κράτος αποτελεσματικότητα και σεβασμό στα χρήματα που πληρώνουν). Εν ολίγοις μπορείς να λες ότι ασυναρτησία θέλεις, να εξάπτεις τα ταπεινότερα ένστικτα της βάσης της κοινωνικής πυραμίδας, αλλά είναι αλλιώς αν φοράς γραβάτα. Δεν είναι οι μόνοι στο εσωτερικό της ΝΔ που έχουν παρόμοιες απόψεις, σιγά σιγά θα βγουν κι άλλοι.

Προς το παρόν βέβαια μοιάζουν φτωχές απομιμήσεις σε σχέση με τους ορίτζιναλ που έχουν θητεύσει από τα μικράτα τους στην και με τη βούλα ακροδεξιά. Δεν φθάνουν το επίπεδο του Άδωνη Γεωργιάδη ο οποίος πρόσφατα ξεσήκωσε το κοινό της νεολαίας της ΝΔ (!!!) λέγοντας ότι η σύγχρονη διαχωριστική γραμμή σε Ελλάδα και Ευρώπη που βγάζει κυβερνήσεις είναι το μεταναστευτικό. Πολύ περισσότερο του Μάκη Βορίδη, ο οποίος είχε δηλώσει ότι πρέπει να αποτραπεί θεσμικά η δυνατότητα της αριστεράς να επανέλθει στα πράγματα.

Από την άλλη βέβαια κάτι πρέπει και οι γαλάζιοι βουλευτές να πουν στο κοινό τους, η πλειοδοσία περί το δόγμα “νόμος και τάξη”, προσφέρεται. Όπως και οι κραυγές κατά των Συριζαίων και της αριστεράς. Στο εύφορο έδαφος που δημιούργησε η αντι-ΣΥΡΙΖΑ προπαγάνδα των Μέσων Ενημέρωσης τα πέντε τελευταία χρόνια, αυτή η ρητορική πουλάει και αν μη τι άλλο συντηρεί εκλογικά ακροατήρια. 

Γιατί τι άλλο να πουν; Για την εμβληματική επένδυση στο Ελληνικό που θα είχαν μπει ήδη οι μπουλντόζες; Μήπως για την αύξηση του κατώτατου μισθού σε ποσοστό διπλάσιο από το ΑΕΠ που είχε υποσχεθεί ο πρωθυπουργός, αλλά ο υπουργός Οικονομικών του μόλις προ ημερών είπε ότι με 11% που έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2019 έχει προεξοφληθεί για τα επόμενα τρία χρόνια; Μήπως για την 13η σύνταξη, που δεν ήταν σύνταξη αλλά επίδομα, και γι αυτό θα καταργηθεί;

Το ενδιαφέρον είναι ότι οι της ultra δεξιάς πτέρυγας της ΝΔ έχουν καταπιεί την γλώσσα τους για την “επαίσχυντη και προδοτική” Συμφωνία των Πρεσπών που θα “τηρήσει και θα τιμήσει η κυβέρνησή τους”. Όσο για τα ελληνοτουρκικά συστήνουν ψυχραιμία και σοβαρότητα. Ενώ αντίθετα για την οικογένεια Ινδαρέ ξεσπαθώνουν. Τι κι αν η οικογένεια αυτή ήταν ο ορισμός της μεσαίας τάξης; Είχε το επιπλέον στοιχείο που δεν αντιλαμβάνονται οι νεοφιλελεύθεροι οπαδοί της αυταρχικής δημοκρατίας και του αστυνομικού κράτους: δημοκρατική αίσθηση δικαιωμάτων.