Η αγένεια κοστίζει

Τα στοιχεία για τα τροχαία ατυχήματα και δυστυχήματα στην Αττική πραγματικά προκαλούν τρόμο. Μόνο τον Δεκέμβριο στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας 20 άνθρωποι έχασαν τις ζωές τους και 566 τραυματίστηκαν. Η οδική συμπεριφορά μας είναι στην κυριολεξία ανεκδιήγητη. Η Τροχαία Αθηνών κατέγραψε 544 παραβάσεις για οδήγηση υπό την επίδραση οινοπνεύματος, 2.349 ορίου ταχύτητας, 243 για παραβίαση ερυθρού σηματοδότη, 368 για χρήση κινητού τηλεφώνου, 404 για μη χρήση ζώνης ασφαλείας και 421 για μη χρήση προστατευτικού κράνους.

Πολλά ατυχήματα, όμως, οφείλονται σε συμπεριφορά πεζών, ενώ γενικότερα η συμπεριφορά του ενός οδηγού προς τον άλλον είναι απαράδεκτη.

Κυκλοφορείς και πέφτεις επάνω σε οδηγούς που νομίζουν ότι πρέπει να κάνεις στην άκρη για να περάσουν. Σήμερα στο Παγκράτι ένας «κύριος» στρίμωξε το αυτοκίνητό του για να βρεθεί μπροστά από την ουρά στο κόκκινο. Πρώτος ήμουν εγώ. Παρότι τοποθέτησε το αυτοκίνητό του μπροστά από το δικό μου άργησε να ξεκινήσει, οπότε βρέθηκα ξανά μπροστά του, χωρίς να το προσπαθήσω. Άρχισε να φωνάζει και να κάνει χειρονομίες. Όχι απλά ήθελε να κλέψει τη σειρά όλων των υπολοίπων που περίμεναν υπομονετικά, αλλά ήθελε και να τον περιμένουμε κιόλας. Απίστευτα πράγματα.

Και είναι λάθος αν νομίζει κανείς ότι στην αγένεια πρωταγωνιστές είναι οι άνδρες. Οι γυναίκες πολλές φορές είναι χειρότερες.

Κάπου στο Χαλάνδρι η οδηγός μπροστά μου ανάβει αλάρμ. Έκοψα ταχύτητα και πήγαινα πίσω της για περίπου 500 μέτρα. Βρήκε μια δύσκολη θέση και περίμενα να παρκάρει ανάβοντας και εγώ τα δικά μου αλάρμ για να καταλάβουν και οι οδηγοί που ακολουθούσαν. Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε. Κατέβηκε η κυρία από το αυτοκίνητο και άρχισε να με βρίζει επειδή περίμενα (αυτό κατάλαβε) να της πάρω τη θέση!

Βλέπετε δε μπορούσε να παρκάρει και επειδή δεν ανέβηκα στο πεζοδρόμιο για να προσπεράσω με δίκασε και με καταδίκασε ότι περίμενα να της κλέψω τη θέση. Στην οποία σας διαβεβαιώνω πως δεν χωρούσε και την οποία εγώ δεν είχα καμία ανάγκη γιατί πήγαινα σε συνάντηση στο Μαρούσι και όχι στο Χαλάνδρι. Απλά είπα να είμαι ευγενικός και να μην την πιέσω για να την προσπεράσω. Το τι βρισιές μου έριξε δε μπορώ να σας τις μεταφέρω.

Σε κάθε περίπτωση, όταν εκτονώθηκε μπήκε στο αυτοκίνητό της και έφυγε, καθώς όπως ήδη σας έχω πει δεν ήταν δυνατό να χωρέσει στη συγκεκριμένη θέση. Απλά μας πήγε όλους άλλα 200 μέτρα με αλάρμ, μήπως και έβρισκε κάπου να παρκάρει.

Κυρίες και κύριοι δε γίνεται να συνεχίσουμε έτσι. Ζούμε σε μία μεγάλη πόλη και όλοι θα πρέπει να ακολουθούμε κάποιους κανόνες αν δε θέλουμε η ζωή μας να γίνει ζούγκλα. Για την ακρίβεια αν θέλουμε τη ζωή μας, καθώς τα στοιχεία δείχνουν ότι πληρώνουμε βαρύ φόρο αίματος στην άσφαλτο. Γιατί δε μπορούμε να ακολουθήσουμε τους στοιχειώδεις κανόνες οδικής και γενικότερα καλής συμπεριφοράς.

ΥΓ. Το χειρότερο περιστατικό της ημέρας (βλέπετε λόγω γιορτών κάποιοι ένιωσαν πιο ελεύθεροι) το βίωσα στη Λεωφόρο Πεντέλης. Στο τμήμα που ένα ρεύμα ανεβαίνει και ένα κατεβαίνει, μετά την Αναπαύσεως, ένας οδηγός βγαίνει στο αντίθετο ρεύμα για να με περάσει. Αμέσως κόβω ταχύτητα για να τον διευκολύνω, ώστε να μη μείνει ώρα εκτεθειμένος.

Τι ήταν να το κάνω, κόβει και αυτός και έρχεται δίπλα μου. «Τσαμπουκά» με ρωτά. Στο πίσω κάθισμα ήταν το παιδί του και η γυναίκα του! Για να μην είναι εκτεθειμένος επαναλαμβάνω και χωρίς καμία διάθεση τσαμπουκά σταμάτησα το δικό μου όχημα δεξιά. Αυτός ανέπτυξε ταχύτητα και έφυγε βγάζοντας το χέρι και δείχνοντάς μου το μεσαίο δάχτυλο. Χρόνια πολλά άγνωστε φίλε και καλά μυαλά…