«Εξόριστοι»: Από 20 Ιανουαρίου στο θέατρο Αλκμήνη

«Εξόριστοι»: Θέματα όπως ο πόλεμος και οι πληγές που ανοίγει, η εξορία από τον τόπο σου, η βία και η αδικία που βιώνεις επειδή δεν έχεις χαρτιά, η απογοήτευση από ματαιωμένα όνειρα, η μοναξιά που σε μετατρέπει εξόριστο στις σχέσεις σου, αναδεικνύονται από τον συγγραφέα μέσα από τους χαρακτήρες του έργου του. Βαθιά αντιρατσιστικό, μέσα από ένα σύμπλεγμα ενοχών, στέκεται απέναντι στην αστυνομική βία ενώ οι τύψεις και οι ενοχές διαρκώς παρούσες και βασανιστικές αποκαλύπτουν την μοναχικότητα των ηρώων.

Δύο άντρες που προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους, ο ένας μετανάστης που κατηγορείται για φόνο που δεν έκανε κι ο άλλος αστυνομικός που κουβαλάει τη δύναμη της εξουσίας.

Θα συναντηθούν σε μία αποθήκη και στην προσπάθειά τους το θύμα να σωθεί και η εξουσία να συλλάβει το θύτη, θα βρεθούν αντιμέτωποι με τις ενοχές και τις μνήμες τους. Μνήμες που ξεπηδούν μέσα από τη γυναίκα του καθενός, δυο γυναίκες που αποτυπώνονται σε ένα πρόσωπο, μιας μετανάστριας και της γυναίκας του αστυνομικού. Εικόνες μνήμης και πραγματικότητας σε συνεχή εναλλαγή θα διαμορφώσουν το πλέγμα των σχέσεων και των συναισθημάτων σ’ ένα ενδιαφέρον παιχνίδι χαρακτήρων.

Για τη Βίκυ Μανώλη οι «Εξόριστοι» περιγράφουν το σκληρό και απάνθρωπο κοινωνικό τοπίο της βίας και της εκμετάλλευσης ανθρώπου προς άνθρωπο. Ένας μετανάστης και ένας αστυνομικός συναντιούνται σε μια αποθήκη με μόνο κοινό σημείο αυτό της ενοχής, που μέσα από τις μνήμες τους παίρνει σάρκα και οστά μέσα από το πρόσωπο μιας γυναίκας. Η ανάγκη τους για συγχώρεση θα ανατρέψει τα δεδομένα και θα αντιστρέψει τους ρόλους. Ένα έργο που έρχεται να μας θυμίσει ότι όλοι είμαστε ίσοι, θύματα μιας κοινωνίας, εξόριστοι της μοναξιάς και της βίας.

Για τον Αστέριο Πελτέκη σε μια κοινωνία όπου σχεδόν όλοι αισθανόμαστε εξόριστοι, σε μια εποχή που ραγδαίες εξελίξεις δημιουργούν συνθήκες εξορίας, κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά, το να νοιώθουμε όλοι ξένοι μεταξύ μας δεν μοιάζει καθόλου παράξενο. Εξόριστοι στη ζωή, στις κοινωνικές σχέσεις, στον έρωτα… Εξόριστοι, κυνηγημένοι αλλά και αδικημένοι, προσπαθούμε να επιβιώσουμε, να ξαναβρούμε νέες ισορροπίες, να ξανακάνουμε όνειρα. Κάπου, κάπως, κάποτε… με δικαιοσύνη.

Το έργο έλαβε το Κρατικό Βραβείο το 2004 και παρουσιάστηκε στην Αθήνα το 2006 σε σκηνοθεσία Νίκου Διαμαντή και στη Θεσσαλονίκη το 2008 σε σκηνοθεσία Εύης Δημητροπούλου.

Κείμενο: Γιάννης Παπάζογλου Σκηνοθεσία: Βίκυ Μανώλη, Αστέριος Πελτέκης Σκηνικά – Κοστούμια: Χρύσα Δαπόντε Φωτισμοί: Διονύσης Λαμπίρης Μουσική: Κίτρινα Ποδήλατα Κινησιολογία: Αναστασία Κελέση Βοηθοί σκηνοθέτη: Μαρία Αθανασοπούλου, Αγάπη Παπαθανασιάδου Φωτογραφίες: Γεωργία Χρηστάκου Επικοινωνία: Ειρήνη Λαγουρού Παραγωγή: Loopa Productions

Τους ρόλους ερμηνεύουν: Θάνος Κοντογιώργης, Σοφία Μανωλάκου, Αστέριος Πελτέκης

Παραστάσεις: 20 Ιανουαρίου – 5 Απριλίου 2020 Δευτέρα, Τρίτη ώρα 21:30 Διάρκεια: 75′ Τιμές εισιτηρίων: 12 €, 10 € φοιτητές, άνεργοι, 65+ Προπώληση: viva.gr και στο ταμείο του θεάτρου. Θέατρο Αλκμήνη, Αλκμήνης 8-12, Κάτω Πετράλωνα, τηλ. 210 3428650 Στάση Μετρό: Κεραμεικός