Θλίψη!

Ο Γιάννης Αντύπας γράφει στο blog του στο pagenews.gr για την επίσκεψη του πρωθυπουργού στις Ηνωμένες Πολιτείες, το τι μπορεί να κερδίσει η Ελλάδα από τις σχέσεις της με την Ουάσιγκτον ενώ αναφέρεται και στη διαμάχη των πολιτικών κομμάτων για το ταξίδι αυτό.

Είναι πραγματικά απογοητευτικό να παρακολουθεί κανείς τα πολιτικά κόμματα να μαλώνουν για την επίσκεψη Μητσοτάκη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πραγματικά είναι πολύ κατώτερη των περιστάσεων αυτή η κατάσταση. Η κυβέρνηση δεν έχει κανέναν λόγο να φουσκώνει την συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Αμερικανό πρόεδρο και η αντιπολίτευση δεν κερδίζει τίποτα δίνοντας μάχες οπισθοφυλακής για να την απαξιώσει. Ειλικρινά πιστεύουν ότι υπάρχει έστω και ένας πολίτης στη χώρα μας που να επηρεάζεται από αυτή τη διαμάχη; Μόνο όσοι βρίσκουν έναν ακόμη λόγο για να αποστρέφουν το βλέμμα τους από αυτές τις αδιανόητες εικόνες πολιτικού επαρχιωτισμού.

Είναι δυνατόν στον 21ο αιώνα να περιμένει κανείς να αλλάξει η ζωή του ή η διεθνής κατάσταση την περιοχή μας από μια εθιμοτυπική επίσκεψη;

Είναι προφανές πως οι ΗΠΑ μπορούν να παίξουν ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας. Όμως, είναι εξίσου προφανές πως όσο ενδιαφέρονται για μία αγορά 10 εκατομμυρίων ανθρώπων, άλλο τόσο και περισσότερο θα ενδιαφέρονται για τα 80 εκατομμύρια των Τούρκων, αλλά και των άλλων εθνών του πλανήτη. Γιατί στις μπίζνες το μόνο χρώμα που μετρά είναι του δολαρίου. Αν πληρώνεις σε δολάρια είσαι ευπρόσδεκτος. Αν η τσέπη σου είναι άδεια, κάτι θα κάνουν και για εσένα, αλλά μην περιμένεις πολλά περισσότερα από μία καλή πρόταση εξαγοράς. Απλά είναι τα πράγματα. Και η Ελλάδα αυτή την περίπτωση δεν έχει και πολλά δολάρια. Αφήστε που η οικονομία της λειτουργεί με έναν «εχθρό» του αμερικανικού νομίσματος, το ευρώ.

Σε κάθε περίπτωση, έχουμε να κερδίσουμε από τις σχέσεις μας με τις ΗΠΑ.

Και κάθε επίσκεψη Έλληνα ηγέτη στην Ουάσιγκτον εκτός από εθιμοτυπική είναι και ουσιαστική. Αλλά, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να αλλάξουν τα πράγματα αν δεν κάνουμε εμείς όσα μας αναλογούν. Η χώρα μας πρέπει να αντιμετωπίσει τις χρόνιες αδυναμίες της που την έχουν κρατήσει ουραγό μεταξύ των προηγμένων κρατών. Οι προσπάθειες του Κυριάκου Πιερρακάκη για την ψηφιοποίηση του γραφειοκρατικού χάους είναι πραγματικά κρίσιμες. Αν ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής πετύχει τότε θα είναι σα να έχουμε κάνει 1.000 ταξίδια στις ΗΠΑ. Όπως βεβαίως κρίσιμη είναι και η προσπάθεια του Άδωνι Γεωργιάδη να βάλει επιτέλους τις μπουλντόζες να δουλέψουν το Ελληνικό. «Ένα έργο είναι» θα μου πείτε. Ναι, αλλά το ένα είναι καλύτερο από το κανένα και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.

Και δυο λόγια για την αντιπολίτευση.

Θα πρέπει να χαίρεται με ότι πετυχαίνει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί ότι βγάζει από το τραπέζι ο Κυριάκος Μητσοτάκης επηρεάζει το τι θα βρει ο Αλέξης Τσίπρας, όταν επιστρέψει όπως ελπίζει στην εξουσία. Ή η Φώφη Γεννηματά, για να μην πει κανείς ότι αποκλείω την πολιτική ανατροπή, έστω και αν δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Το μέλλον δε μπορεί να το προβλέψει κανείς. Μπορεί, όμως, με σωστές αποφάσεις στο σήμερα να ελπίζει σε ένα καλύτερο αύριο. Και αυτό δε γίνεται όταν εύχεσαι αποτυχίες στον πολιτικό σου αντίπαλο. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε μία φορά στην εξουσία εξαιτίας της χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας. Θέλει στα αλήθεια και η επόμενη θητεία του (αν την κερδίσει) να είναι μετά από καταστροφή;