Απών ο Αντώνης Σαμαράς με αιχμές και προειδοποιήσεις

Ο κ. Αντώνης Σαμαράς δεν θα ψηφίσει την Αικατερίνη Σακελλαροπούλου για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Στην συνέντευξή του στον “Φιλελεύθερο” το περασμένο Σάββατο δεν κρύβει την διαφωνία του: “Δεν μπορώ να πω ότι γνωρίζω την κα. Σακελλαροπούλου. Της εύχομαι, βεβαίως, καλή επιτυχία. Λόγω προγραμματισμένου από καιρό ταξιδιού στις ΗΠΑ δεν θα βρίσκομαι στη Βουλή την ημέρα της ψηφοφορίας. Θα στείλω ωστόσο σχετική επιστολή στην οποία θα αναφέρω ότι αν ήμουν παρών θα υπερψήφιζα την πρόταση του κόμματός μου”.

Το ότι δεν γνωρίζει την πρόεδρο του ανώτατου διοικητικού δικαστηρίου της χώρας είναι ενδιαφέρον, όπως και ότι δεν αναβάλλει για δύο ημέρες το ταξίδι του. Πέρα όμως από αυτά ο κ. Σαμαράς δεν λέει ότι αν ήταν παρών θα ψήφιζε την πρόταση του κόμματός του. Δεν λέει ότι θα ψήφιζε την κ. Σακελλαροπούλου, ούτε την πρόταση του πρωθυπουργού, του κ. Μητσοτάκη, αλλά την πρόταση του κόμματος.

Ως γνωστόν στην διαδικασία για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας δεν καταθέτουν πρόταση τα κόμματα, αλλά οι μεμονωμένοι βουλευτές και για αυτό η επιλογή Προέδρου είναι και προνομία του πρωθυπουργού. Θα μπορούσε απλώς να είναι η πικρία του κ. Σαμαρά γιατί δεν προτάθηκε ο ίδιος, θέληση που οι συνομιλητές του και οι άνθρωποι του περιβάλλοντός του δεν είχαν κρύψει το τελευταίο εξάμηνο από τότε που ναυάγησε η άλλη του στόχευση για την θέση επιτρόπου και αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Στην σύντομη επιστολή του όμως ο κ. Σαμαράς εννοεί ότι η κ. Σακελλαροπούλου δεν εκφράζει το κόμμα.

Λογικό είναι άλλωστε, τα χαρακτηριστικά της νυν προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, ταιριάζουν στους δικαιωματιστές του ΣΥΡΙΖΑ, στο ΚΙΝΑΛ, ή στο αλήστου μνήμης Ποτάμι, στη νεοφιλελεύθερη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάkη αλλά όχι στη “δεξιά παράταξη” που όπως λένε οι βουλευτές του περιβάλλοντός του, ηγέτης είναι ο Αντώνης Σαμαράς. Μέσω του συμβολισμού του Προέδρου της Δημοκρατίας ο κ. Σαμαράς βγάζει την διαφοροποίηση από την νεοφιλελεύθερη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Στην ίδια συνέντευξη ο κ. Σαμαράς αφού διευκρινίζει ότι δεν θα αποστεί από τις αρχές που υπηρέτησε στην πολιτική του διαδρομή, επαναλαμβάνει τις θέσεις του για το μεταναστευτικό, αλλά κυρίως εκφράζει την αντίθεσή του στην γραμμή της παραπομπής στην Χάγη για τα ελληνοτουρκικά, γραμμή που φαίνεται ότι διαθέτει ευρύτερη συναίνεση και την οποία έχει υιοθετήσει ο πρόεδρος του κόμματός του.

Γενικότερα, στα πολιτικά και δημοσιογραφικά παρασκήνια, αναπτύσσεται μία φιλολογία, ότι η δεξιά πατριωτική παράταξη δεν εκφράζεται από τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη και ότι υπάρχει χώρος για την δημιουργία μίας νέας δεξιάς κατά τις ευρωπαϊκές τάσεις. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αυτές μία υποχωρητική στάση στα ελληνοτουρκικά, θα αποτελέσει καταλύτη για την κάλυψη ενός υπαρκτού κενού.