Κυβέρνηση Γκράουτσο Μαρξ: Αυτός είναι ο νόμος μας κύριοι αν δεν σας αρέσει φτιάχνουμε άλλο

Οι μεν βγάζουν ανακοίνωση και απειλούν ότι “θα κόψουν στην μέση την Ελλάδα”, εάν εφαρμοστεί ο νόμος. Οι δε απαντούν “αν ΤΟΛΜΗΣΕΤΕ να κάνετε παρέμβαση δεν θα χωριστεί η Ελλάδα στα δύο όπως απειλούν αυτοί, αλλά κι εσείς και η κυβέρνηση σας θα αναγκαστείτε να φύγετε από την Ελλάδα. Δεν θα υπάρχει μέτρο γης για κανέναν σας εδώ”.

Καταρχήν είναι προσβλητικό το ότι και οι μεν και οι δε, θεωρούν την χώρα κάτι σαν τσιφλίκι τους που ή θα την κόψουν στα δύο ή δεν θα αφήσουν μέτρο γης για κανέναν. Και είναι προσβλητικό για την πλειονότητα των πολιτών αυτής της χώρας που αηδιάζει με τα καμώματά τους και περισσότερο ακόμη με την κυβέρνηση. Γιατί οι οργανωμένες μειοψηφίες μπορούν να λένε εν τέλει ότι τους κατέβει, η κυβέρνηση όμως εκφράζει το σύνολο των πολιτών. Πώς απαντά σε αυτά η κυβέρνηση του “νόμου και της τάξης”, η κυβέρνηση που κατηγορεί τους προηγούμενους ότι άλλαξαν τις διατάξεις της ποινικής νομοθεσίας για “τους φτωχοδιάβολους” αυτής της κοινωνίας, που παρεμβαίνει διά του πρωθυπουργού στην λειτουργία της κατά τα άλλα ανεξάρτητης δικαιοσύνης, για να ζητήσει την εξάντληση της αυστηρότητας του εισαγγελέα εναντίον των συλληφθέντων στα επεισόδια στο Κουκάκι, η κυβέρνηση εν τέλει που έχει στην προμετωπίδα της ότι “αλλάζει την Ελλάδα και με την έλευσή της έρχεται το μέλλον”;

Πανικόβλητη, αλλάζει εν μία νυκτί το νόμο που ισχύει για να καλύψει την παρανομία μίας ΠΑΕ την οποία καταλόγισε η αρμόδια Επιτροπή που έχει η ίδια η κυβέρνηση συστήσει. Φυσικά και πρόκειται για δύσκολη κατάσταση όπου έχει να αναμετρηθεί με τις παθογένειες δεκαετιών. Αλλά υπάρχει ιεράρχηση αξιών σε μία συντεταγμένη πολιτεία και σε ένα κράτος δικαίου που ξεκινά από την εφαρμογή του νόμου. Εκείνου που ισχύει και όχι εκείνου που διαμορφώνεται κατά τις προθέσεις και τις πιέσεις ισχυρών.

Υποχωρεί ατάκτως η κυβέρνηση έναντι πιέσεων παραγόντων οι οποίοι βαρύνονται με κατηγορίες για αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου, αλλά είναι οικονομικά ισχυροί, ελέγχουν το ποδόσφαιρο και μαζί και τα μέσα ενημέρωσης και την κοινή γνώμη.

Εν τέλει και επί του προκειμένου, γιατί να μην πέσει ο ΠΑΟΚ, όπως τις προηγούμενες δύο δεκαετίες άλλαξαν κατηγορία, ο Φωστήρας, η Παναχαϊκή, ο ΠΑΣ Γιάννενα, ο Ηρακλής; Αν υπάρχει πολυιδιοκτησία που προβλέπει αυτή την ποινή να εφαρμοστεί ο νόμος που ίσχυε. Παρομοίως και για τον ξυλοδαρμό Τζήλου, να γίνει ό,τι προβλέπει ο νόμος για εκείνους που βρίσκονται πίσω.

Πώς είναι δυνατόν ο ιδιοκτήτης μιας ομάδας να διαχειρίζεται τα τηλεοπτικά δικαιώματα των υπολοίπων ομάδων, σε άλλες να κλείνει την κάνουλα και σε άλλες να δίνει πλουσιοπάροχα τριετή συμβόλαια; Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει ιδιοκτήτης με απαγόρευση ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο που δίνει το «παρών» σε επίσημες συσκέψεις-συναντήσεις με εκπροσώπους της πολιτείας;

Αυτοί οι νόμοι τελικά μόνο για τους απλούς ανθρώπους ισχύουν;

Εν τέλει η απάντηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι παράφραση της ατάκας του Γκράουτσο Μαρξ: “Αυτοί είναι οι νόμοι μας κύριοι, αν δεν σας αρέσουν έχουμε κι άλλους”.

ΥΓ. Προκαλούν θλίψη οι αναλύσεις ενίων αρθρογράφων -σε άλλες περιπτώσεις αδέκαστων- που τις πιέσεις των κατά καιρούς οργανωμένων συμφερόντων τις βαπτίζουν “κοινωνική δυναμική” ή μιλούν για “μία ολόκληρη κοινωνία που ανέχεται φαινόμενα παραβατικότητας”, μήπως και βρουν ελαφρυντικά για την κυβέρνηση. Ούτε κοινωνική δυναμική, ούτε ολόκληρη κοινωνία είναι πίσω από αυτά, αλλά μία κυβέρνηση που συναλλάσσεται με ισχυρούς και φροντίζει την πελατεία της.