Παράσιτα Όσκαρς 2020: Η ταινία που καθήλωσε και επιβραβεύτηκε με το σημαντικότερο αγαλματίδιο

Παράσιτα Όσκαρς 2020: Η νοτιοκορεατική μαύρη κωμωδία σε σκηνοθεσία του Μπονγκ Τζουν-χο αναδείχθηκε η κορυφαία της χρονιάς κάνοντας την έκπληξη προσπερνώντας το μεγάλο φαβορί "1917".

Παράσιτα Όσκαρς 2020: Μεγάλος νικητής της βραδιάς των Όσκαρς σε αντίθεση με το αποτέλεσμα που οι περισσότεροι περίμεναν αναδείχθηκε η ταινία τα “Παράσιτα” του Μπονγκ Τζουν – χο. Ο Κορεάτης σκηνοθέτης εμφανώς συγκινημένος ανέβηκε στη σκηνή και παρέλαβε το αγαλματίδιο, φανερώνοντας εν τέλει για άλλη μια χρονιά πως η Ακαδημία είναι ειδική στις ανατροπές.

Αν και διστάζει να δίνει συνεντεύξεις, ο Bong Joon Ho το τελευταίο διάστημα είχε μετατραπεί σε πρόσωπο των ημερών, με τον Κορεάτη να καλείται πολλάκις να μιλήσει για το εγχείρημα και το νόημα της ταινίας που έφερε στην μεγάλη οθόνη και πριν από λίγες ώρες έφθασε στην κορυφή των κορυφών.

Τα πρώτα χρόνια της τρίτης δεκαετίας της ζωής του, ο Bong παρέδιδε ιδιωτικά μαθήματα σε μέλη μιας σικ οικογένειας της Σεούλ και, όπως και ο κινηματογραφικός ήρωάς του, ο Ki-woo, παρατηρούσε το πλούσιο σπίτι τους λες και ήταν ένα άλλο σύμπαν. Πάνω στους δυο μήνες, τον απέλυσαν. «Έχασα κάθε επαφή μαζί τους» λέει ο Νοτιοκορεάτης δημιουργός. «Το αγοράκι στο οποίο έκανα μαθήματα μάλλον θα έχει πλέον σαρανταρίσει. Μπορεί να μην με θυμηθεί, ακόμη κι αν δει τα “Παράσιτα” ή τις συνεντεύξεις μου».

Αρχικά, ο Bong συνέλαβε την ιστορία ως θεατρικό έργο. Και αυτό εξηγεί το ότι μεγάλο μέρος εκτυλίσσεται κάτω από τη στέγη του σπιτιού των Park. «Αν ήταν μια θεατρική παραγωγή, το πλούσιο σπίτι και το φτωχό σπίτι θα ήταν τοποθετημένα πάνω σε μια περιστρεφόμενη σκηνή» διευκρινίζει. «Καθώς θα όδευε η ιστορία προς το τέλος, και τα δύο σπίτια θα ανυψώνονταν και θα άφηναν το μπούνκερ, το καταφύγιο, από κάτω. Το κόστος θα ήταν μεγάλο» κρυφογελά.

Τα τελευταία χρόνια η νοτιοκορεατική (και γενικότερα η ασιατική) κινηματογραφία τείνει να δημιουργήσει μια νέα σχολή, που στον πυρήνα της βρίσκονται οι καθημερινοί άνθρωποι, τα υπαρξιακά αδιέξοδα, οι κοινωνικές αντιθέσεις και αδικίες και πάνω απ’ όλα ο πολιτικός στοχασμός. Ένα φρέσκο σινεμά, που δείχνει ότι η «Έβδομη Τέχνη» μπορεί να βγει από το αδιέξοδο στο οποίο το έχουν φέρει οι τεχνοκράτες και οι επιλογές τους που προσπαθούν να καλύψουν τα γούστα του μέσου κοινού. Με τα «Παράσιτα» ο Μπονγκ Τζουν-Χο εντυπωσίασε στο τελευταίο Φεστιβάλ των Καννών και δικαίως κατέκτησε τον «Χρυσό Φοίνικα», καθώς αποφεύγει την ευκολία της καταγγελτικής ρητορικής και σπάζοντας τις φόρμες του συρμού, στήνει μια επίπονη σπουδή πάνω στις ταξικές αντιθέσεις, τις κοινωνικές ανισότητες, τους ανθρώπους των υπογείων και των επαύλεων και αυτή τη νοητή γραμμή που τους συνδέει.

Η ιστορία συνοψίζεται σε μια οικογένεια που ζει παρασιτικά σε κάποιο άθλιο υπόγειο και βρίσκει την ευκαιρία να εισβάλει στη ζωή ενός πλούσιου ζευγαριού, με δυο παιδιά – το ένα προβληματικό, το οποίο χειρίζονται με απρόσμενη ευκολία και αρχίζουν να βάζουν στόχους που θα τους φέρουν απέναντι σε κρυμμένα μυστικά και μεγάλους κινδύνους.

Ο Μπονγκ Τζουν-Χο αφηγείται την αλληγορική ιστορία του με ιδιοφυή τρόπο. Με τις λεπτοδουλεμένες σεκάνς και τα συνεχή αλλά όχι κουραστικά σκηνοθετικά και σεναριακά ευρήματα να δένουν σαν κόμπος, όπως και το στομάχι του θεατή, όταν αρχίσει να κατανοεί ότι η ιστορία μιλάει για τον κόσμο που ζούμε. Σαρκαστικός, με κατάμαυρο χιούμορ, που δεν επιτρέπει πολλά γέλια, αλλά πολλές σκέψεις, ο πανούργος Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης αναδεικνύει μοναδικά τον παρασιτικό ρόλο των πλουσίων.

Γνωρίζουν μόνο να μισοαπολαμβάνουν τα πλούτη τους, με τη σύγχρονη αντίληψη περί επιτυχίας, να εκμεταλλεύονται τα προνόμιά τους και την ισχύ τους, καλύπτοντας την πνευματική ρηχότητά τους και το συναισθηματικό κενό τους, ενώ το προβληματικό παιδί τους το αφήνουν σε μοδάτες συνταγές, απ’ αυτές που προβάλουν τα ιλουστρασιόν περιοδικά και η τηλεόραση. Έτσι, πάνω σε αυτόν τον έτσι κι αλλιώς άρρωστο οργανισμό βρίσκουν την ευκαιρία τα παράσιτα να αναπτυχθούν και να τους κυριεύσουν μέχρι να ανακαλυφθεί το παράξενο μυστικό που κρύβει το υπόγειο της πολυτελέστατης βίλας. Ένα μυστικό που θα βγάλει ακόμη μεγαλύτερο θυμό για τα πλούσια αφεντικά και θα φέρει και την έκρηξη βίας.

Υπάρχει όμως και η οσμή της ένδειας που εκπέμπει η παρασιτική οικογένεια, μια ενοχλητική μυρωδιά για τα πλούσια αφεντικά την οποία έχουν συναντήσει και στο μετρό. Μια μυρωδιά, που αρχίζει να τους βάζει σε σκέψεις, για το αν πρέπει να συνεχίσουν να έχουν εμπιστοσύνη στα παράσιτα που έχουν αναπτυχθεί αρμονικά πάνω τους.

Μία σημαντική ταινία, που θυμίζει κατά κάποιο τρόπο τους περσινούς «Κλέφτες Καταστημάτων» του Χιροκάζου Κόρε Έντα, που και αυτός μιλούσε για το κοινωνικό σύστημα της Νότιας Κορέας, ένα βαθιά ταξικό σύστημα, που πετάει στα σκουπίδια όσους δεν έχουν το χρίσμα του πετυχημένου.

Και όλα αυτά με μία εύστροφη, σπιρτόζικη και δημιουργική αφήγηση, με εναλλαγές σε αισθήματα, ευφάνταστες σκηνές, που φτιάχνουν συνεχώς το κλίμα του απρόοπτου, την κλιμάκωση του ρυθμού και το εντυπωσιακό και συγχρόνως αμφιλεγόμενο φινάλε. Αυτό άλλωστε θα συνεχίσει να απασχολεί τους θεατές, χωρίς να σκεπάζει, όμως, όλα τα διεισδυτικά μηνύματα του φιλμ.

Η απονομή του Όσκαρ καλύτερης ταινίας ήρθε ως ηθική επιβράβευση για τον Μπονγκ Τζουν – Χο, με την Ακαδημία να συνεχίζει να δίνει τα εύσημα σε ανθρώπους που αγγίζουν κοινωνικά θέματα στις ταινίες του.

CONGRATULATIONS FOR WINNING 4 AWARDS FROM 6 NOMINEE ON OSCAR AWARDS 2020❤❤❤This movie certainly deserved many awards bcs the meaning of the story. One more, congrats and congrats👏🏻👏🏻 @ParasiteMovie #Parasite #Parasitespic.twitter.com/XTYQSFqmlD

— qia🍁 (@cimolbumbukeju) February 10, 2020