Η δεξιά έχει κουράγιο για αυτοκριτική;

Ο Σπύρος Γκουτζάνης μέσω του προσωπικού του blog στο pagenews.gr αναρωτιέται αν η Νέα Δημοκρατία θα έμπαινε σε διαδικασία αυτοκριτικής, κάτι που πραγματοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ με τη πρόσφατη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος.

Το είπε ξανά στην αντιπαράθεση στην Βουλή, την περασμένη Παρασκευή ο πρωθυπουργός προς τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης: “καλό κουράγιο”. Εννοούσε την συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής που είχε μπροστά του πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και πραγματοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Και ως προς αυτό είχε δίκιο ο Κυριάκος Μητσοτάκης, το χρειάστηκε το κουράγιο ο Αλέξης Τσίπρας για να τα βγάλει πέρα με τις διαφορετικές φωνές που ακούστηκαν στην συνεδρίαση για την πορεία προς το Συνέδριο που είναι και διαδικασία διεύρυνσης του κόμματος.

Σε όλη την διάρκεια της προσυνεδριακής περιόδου ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε μία έντονη πολλές φορές συζήτηση που ξεκινά από αυτοκριτική για τα πεπραγμένα της κυβερνητικής του περιόδου και καταλήγει στην αγωνιώδη αναζήτηση απαντήσεων σε ερωτήσεις που σχετίζονται με τον ρόλο και κυρίως τις δυνατότητες της αριστεράς μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. Όσο κουράγιο κι αν χρειάζεται πάντως για τέτοιου είδους συζητήσεις η αριστερά έχει δείξει διαχρονικά ότι το διαθέτει. Ενίοτε καταβάλλοντας βαρύ κόστος όταν βγαίνει τραυματισμένη και διασπασμένη.

Εξ αντιδιαστολής όμως ανακύπτει από μόνο του το ερώτημα: ο Κυριάκος Μητσοτάκης ή πριν από αυτόν ο Αντώνης Σαμαράς είχαν ποτέ το κουράγιο να διοργανώσουν μία αντίστοιχη εσωκομματική διαδικασία αυτοκριτικής στη ΝΔ; Γιατί η χώρα δεν χρεοκόπησε από μόνη της. Η κυβέρνηση Καραμανλή ήταν που την χρεοκόπησε όταν διαπίστωνε ότι η ελληνική οικονομία είναι θωρακισμένη απέναντι στην διεθνή κρίση και το 2009 αντί για μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης έκανε τον μεγαλύτερο δανεισμό που έφθασε τα 60 δις και μάλιστα εμπροσθοβαρώς για να προλάβει. Και η κυβέρνηση Καραμανλή κυβερνούσε από το Μάρτιο του 2004 μέχρι τον Οκτώβριο του 2009. Άρα είχε όλο τον χρόνο σε καλή οικονομική συγκυρία για να κάνει ρήξεις και να εξυγιάνει τα οικονομικά. Ο Γιώργος Παπανδρέου και να ήθελε δεν προλάβαινε να χρεοκοπήσει την χώρα από τον Οκτώβριο του 2009 που την παρέλαβε μέχρι το Μάιο του 2010. Ο κ. Παπανδρέου χρεώνεται την επιλογή να βάλλει την χώρα στο ΔΝΤ νομίζοντας ότι είναι ο πλέον δόκιμος τρόπος για την δημοσιονομική εξυγίανση.

Αλλά η ευθύνη της ΝΔ δεν σταματά εκεί. Γιατί στην αντιπολιτευτική περίοδο Σαμαρά, αρνήθηκε να βάλλει πλάτη, έκανε σκληρή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Παπανδρέου μέχρι να πέσει και εξέθρεψε το αντιμνημονιακό κίνημα που αργότερα βρήκε απέναντί της σαν κυβέρνηση. Αλλά ούτε καν αυτές τις απλές διαπιστώσεις δεν έχουν το κουράγιο να πουν στο εσωτερικό της ΝΔ. Γιατί όταν ανέλαβε ο Σαμαράς, σε κάποιες σκέψεις που εκφράστηκαν τότε από την ηγεσία, όρθωσε το ανάστημά της η ισχυρή ακόμη καραμανλική πτέρυγα στέλνοντας το μήνυμα: μην τολμήσεις. Και φυσικά ο Αντώνης Σαμαράς δεν τόλμησε. Όπως και στην συνέχεια ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όταν ανέλαβε και υπήρξαν κάποιες σκέψεις για αναστοχασμό κυρίως για την αντιμνημονιακή περίοδο του κόμματος -που απεχθάνεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης-, το μήνυμα από την σαμαρική πτέρυγα που εν τω μεταξύ είχε εδραιωθεί, ήταν εξίσου σαφές: μην τολμήσεις αν θέλεις να γίνεις πρωθυπουργός. Και φυσικά δεν τόλμησε. Και έτσι το κόμμα συνεχίζει να πορεύεται με όλες του τις αμαρτίαις. Γιατί πράγματι η αυτοκριτική και η συζήτηση προϋποθέτει εσωτερική δημοκρατία και θέλει κουράγιο…