Τσακίρης: Ο άνθρωπος που έμαθε τους Έλληνες να τρώνε πατατάκια

Τσακίρης: Ο άνθρωπος που έφτιαξε τα πρώτα πατατάκια στην Ελλάδα το μακρινό 1954.

Τσακίρης: Λίγοι το γνώριζαν, αρκετοί θα το μάθουν. Τα πρώτα πατατάκια στην Ελλάδα δημιουργήθηκαν από τον Γιώργο Τσακίρη όταν εκείνος το 1954 “κλειδώθηκε” στο υπόγειο του σπιτιού του στο Μεταξουργείο και ξεκίνησε να κόβει πατάτες. Αποτέλεσμα αυτού είναι ότι από εκείνη την ημέρα μέχρι και σήμερα συνεχίζουν να είναι στις καθημερινές συνήθειες των καταναλωτών αφού μπορούν χωρίς δεύτερη σκέψη να συνοδευτούν με ποτό και φυσικά να είναι οι …σύντροφοι σε μία ταινία ή έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Έτσι λοιπόν ο κ. Τσακίρης ήταν ο πρώτος που τυποποίησε τα τσιπς και σιγά – σιγά πήραν τον δρόμο της αγοράς. Πολλοί μάλιστα τον χαρακτηρίζουν ως τον άνθρωπο που έμαθε τους Έλληνες να τρώνε πατατάκια.

Ο Γιώργος Τσακίρης λοιπόν άρπαξε την ευκαιρία, σκέφτηκε επιχειρηματικά και μεγαλούργησε αφού ήταν ο πρώτος που έφτιαξε εργαστήριο παραγωγής στην Ελλάδα και μάλιστα κάτω από το σπίτι του. Ο επιχειρηματίας είναι γεννημένος το 1928 στη γνωστή Μόρια της Μυτιλήνης, ενώ στην μετεφηβεία κοντά στα 25, ξεκίνησε να εργάζεται ως μπάρμαν σε ένα εστιατόριο στην Αθήνα. Το ’53 γίνεται βοηθός αρχιμάγειρα στο Zonars. Εκεί του ανατέθηκε ακόμα μια δουλειά, ήταν ο άνθρωπος που πήγαινε τηγανισμένα πατατάκια σε έναν πολύ καλό πελάτη του καταστήματος. Ο Συγκεκριμένος πελάτης είχε βιομηχανία καπνού και κάθε φορά τον πλήρωνε 80 δραχμές την οκά, έναν ποσόν διόλου ευκαταφρόνητο για τα δεδομένα της τότε εποχής.

Ο δαιμόνιος Τσακίρης άμεσα αντιλήφθηκε ότι το κόστος παραγωγής για τα πατατάκια που του πήγαινε δεν θα μπορούσε να ξεπερνά τις 12 δραχμές και έτσι αποφάσισε να αποσχιστεί από το Zonars. Μόλις παίρνει τον τελευταίο του μισθό, αγοράζει πατάτες, λάδι, αλάτι και μια φουφού με την παραγωγή να ξεκινά. Έπειτα πήγε στον βιομήχανο και του έκανε πρόταση για 60 δραχμές και όχι 80, εκείνος αποδέχεται την προσφορά και γίνεται ο πρώτος του πελάτης.

Η διαδικασία παραγωγής

Συγκεκριμένα τα τσιπς γεννήθηκαν στο υπόγειο του δωματίου όπου και διέμενε ο Γιώργος Τσακίρης που μάλιστα ήταν 6 τετραγωνικά και βρίσκονταν στην συμβολή των οδών Κωνσταντινουπόλεως και Λένορμαν στο κέντρο της Αθήνας. Φυσικά ο εξοπλισμός παρά μόνο επαγγελματικός δεν ήταν. Στο υπόγειο θα έβλεπε κάποιος μόνο οικιακές συσκευές. Η κοπή της πατάτας γίνονταν ιδιοχείρως με ένα κοπίδι και μάλιστα σήμερα φυλάσσεται αποκτώντας συλλεκτική αξία, καθώς θυμίζει την αφετηρία της εταιρείας.

Τα πατατάκια τηγανίζονταν σε μία φριτέζα με κάρβουνο. Στη συνέχεια ο ευφυής επιχειρηματίας τα τοποθετούσε σε διάφανες σακούλες και τα πουλούσε στον καπνοβιομήχανο και σε ένα ζαχαροπλαστείο στο Κολωνάκι. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι δεν θα είχε μεγάλο κέρδος με δύο πελάτες, οπότε και ξεκίνησε να διανέμει την πραμάτεια του σε μερικά σινεμά και ζαχαροπλαστεία που ήταν κοντά στο σπίτι του.

Η σταδιακή εξάπλωση

Όσο οι πελάτες πλήθαιναν έτσι και οι απαιτήσεις, με αποτέλεσμα ο Γιώργος Τσακίρης να μεταφέρει την μονάδα του σε έναν μεγαλύτερο χώρο. Ο δεύτερος χώρος ήταν στο Μεταξουργείο και είχε την διπλάσια χωρητικότητα. Όμως για να μπορεί να ανταποκριθεί στην πελατεία του, τηγάνιζε τα πατατάκια σε μια μεγαλύτερη φριτέζα που δούλευε με πετρέλαιο ενώ αγόρασε και έναν ηλεκτροκίνητο δίσκο με δύο μαχαίρια για να τα κόβει. Παρά τα νέα του εργαλεία, ο Τσακίρης συσκεύαζε μόνος του με το χέρια τα πατατάκια και στη συνέχεια άλλαξε και η διανομή. Πρώτα ξεκίνησε με τα πόδια, μετά αγόρασε ποδήλατο, στη συνέχεια ένα δίκυκλο και κατέληξε σε μια τρίκυκλη μηχανή.

Στα τέλη του 1960 η ζήτησε αυξήθηκε και το εργαστήριο παραγωγής τσιπς μεταφέρθηκε στο Γκάζι, εκεί ξεκίνησε μεγαλύτερη παραγωγή και τα προιόντα του Γιώργου Τσακίρη άρχισαν να διανέμονται και στα περίπτερα. Την ίδια περίοδο παρουσιάζει ένα καινούριο προϊόν: τα sticks, τα οποία έσπασαν πολύ γρήγορα περιζήτητα. Μετά από χρόνια η επιχείρησε λόγω των απαιτήσεων έπρεπε να αναπτυχθεί, έτσι δημιούργησε μια μεγάλη μονάδα στον Ταύρο, τότε ο επιχειρηματίας αγοράζει την πρώτη αυτόματη φριτέζα που δεν σταματά να τηγανίζει. Η πρώτη εργοστασιακή μονάδα ήρθε το 1997 στην Αταλάντη, εκεί φυσικά τοποθετήθηκε σύγχρονος και αυτόματος εξοπλισμός που πληρεί όλες τους κανόνες ασφάλειας και υγιεινής.

Η εξαγορά και τα προιόντα

Στην συνέχεια όμως κάπου τα πράγματα δυσκόλεψαν. Το 1999 η εταιρεία αναγκάστηκε και πούλησε το 69% των μετοχών στον όμιλο Plias ενώ στις αρχές του 2002 μεταβίβασε και το υπόλοιπό 31%. Τον Γενάρη του 2004 η ΤΣΑΚΙΡΗΣ εξαγοράζεται από την Coca-Cola 3Ε, μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμφιάλωσης στην ελληνική επικράτεια. To 2007 έρχεται η σειρά Tsak’s, σε τρία σχήματα, γαριδάκι, φουντοκόμπαλα και λιονταρίνια. Το 2008 μπαίνει στη αγορά η σειρά «Δημιουργίες», με το πιο χονδρό φιλέτο chip, στις μεσογειακές γεύσεις Αλάτι, Pesto και Λιαστή Ντομάτα.

Το 2011 Λανσάρονται τα Tsakiris Chips Νάξου & Νευροκοπίου, σε περιορισμένη παραγωγή, με εκλεκτές πατάτες από τις αντίστοιχες περιοχές της Ελλάδας. Το 2012 με 2013 έρχεται στην αγορά η σειρά «Ελληνικές Γεύσεις» και αναδεικνύεται «Προϊόν της χρονιάς 2013». Το 2014 απολαμβάνουμε την σειρά Tsakiris «Μισά Μισά» ενώ το 2015 Λανσάρεται η σειρά Tsakiris Τρυπάτο, με μοναδικό σχήμα, έξτρα τραγανή υφή και παχύ φιλέτο chip.