Οικονομικός πανικός

Δε ξέρω πόσο απειλεί τις ζωές μας ο κορωνοϊός. Δε ξέρω πόσο απειλεί τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Γιατί δε φοβάμαι. Φοβάμαι όσο πρέπει να φοβάται ένας άνθρωπος τον 21ο αιώνα. Προφανώς λιγότερο από τις εποχές που έπεφτες για ύπνο και δεν ήξερες αν θα ξυπνήσεις εν μέσω επιδρομής ή ήσουν ανυπεράσπιστος απέναντι στις ασθένειες λόγω της απουσίας οργανωμένου συστήματος υγείας. Θα μου πείτε μπορεί οι κίνδυνοι να έχουν μειωθεί, αλλά το ρίσκο έχει αυξηθεί. Ζούμε σε μεγάλες πόλεις και ταξιδεύουμε πολύ.

Αυτό δε σημαίνει ότι κανείς δε θα πρέπει να μάθει τι έχει να αντιμετωπίσει και να προετοιμαστεί. Να πάρει τα μέτρα του. «Ναι» στην πρόληψη, λοιπόν, «όχι» στις υπερβολές και τον πανικό. «Ναι» στη γνώση, «όχι» σε αντιδράσεις τύπου Χρηματιστηρίου Αθηνών. Πραγματικά τέτοια… αντανακλαστικά δεν είχαν ούτε οι «τίγρεις». Και δεν αναφέρομαι στις τίγρεις της ζούγκλας, αλλά των ασιατικών χρηματιστηρίων, που αντιμετώπισαν πολύ πιο ψύχραιμα την κρίση, που είναι και πιο κοντά τους.

Εδώ, όμως, φαίνεται πως κάποιοι σκέφτηκαν ότι μπορούν να κάνουν ότι και με τις τιμές των καυσίμων. Δεν τους βγήκε η κερδοσκοπία με τον πόλεμο στο Ιράν που περίμεναν, βρίσκουν μόνοι τους τις επόμενες αφορμές. Ειλικρινά δε θέλω να βάλω με το μυαλό μου τι θα συμβεί μόλις έχουμε και εδώ το πρώτο κρούσμα.

Είναι ζήτημα χρόνου, καθώς φαίνεται πως ο νέος κορωνοϊός έχει έρθει για να μείνει. Ίσως θα ήταν καλύτερο να μάθουμε να ζούμε μαζί του. Γιατί δεν είναι εποχικός, όπως η γρίπη και χρειάζεται μία ιδιαίτερη κουλτούρα. Δεν αρκεί να μένουν σπίτι μόνο όσοι έχουν συμπτώματα. Ο ιός μεταδίδεται και από ανθρώπους που νιώθουν υπέροχα. Που είναι σε θέση να ταξιδέψουν από τη μία άκρη της γης στην άλλη. Οπότε θέλει νέους έξυπνους τρόπους περιορισμού.

Οι καραντίνες είναι ένα όπλο, αλλά δεν αρκούν. Η απάντηση σε μία ασθένεια δε μπορεί παρά να προέλθει από το σύστημα υγείας. Για βιολογικές απειλές, το σύστημα υγείας είναι η πρώτη και η τελευταία γραμμή άμυνας. Όλα τα υπόλοιπα μπορούν να λειτουργήσουν μόνο συμπληρωματικά. Στη χώρα μας έχουμε και γιατρούς και νοσοκομεία και ΜΜΕ που μπορούν να ενημερώσουν τον κόσμο. Κάτι που πρέπει να συμβεί άμεσα για να μην τρέχουμε μετά, όπως κάνουμε συνήθως.