Κώστας Βουτσάς πέθανε: Η επίσημη ανακοίνωση του “Αττικόν” για το θάνατό του

Κώστας Βουτσάς πέθανε: Ο Κώστας Βουτσάς εισήχθη την Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου στο νοσοκομείο με λοίμωξη του αναπνευστικού. Παρά τις τελευταίες θετικές πληροφορίες ότι η κατάσταση της υγείας του καλυτερεύει ο αγαπημένος ηθοποιός «έφυγε» σήμερα από τη ζωή.

Η ανακοίνωση του “Αττικόν” αναφέρει τα εξής:

Ο Κώστας Βουτσάς εισήχθη στο Π.Γ.Ν. «ΑΤΤΙΚΟΝ» στις 7 Φεβρουαρίου 2020 με λοίμωξη του αναπνευστικού και σημαντική καρδιακή και αναπνευστική δυσλειτουργία, που οδήγησαν σε διασωλήνωση και εισαγωγή στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Ετέθη σε μηχανική υποστήριξη της αναπνοής και της νεφρικής λειτουργίας. Η κατάστασή του σταθεροποιήθηκε αρχικά αλλά την 24η Φεβρουάριου το βράδυ παρουσίασε σημαντική επιδείνωση, που εξελίχθηκε σε πολυοργανική ανεπάρκεια και κατέληξε πάρα τις γενόμενες θεραπευτικές παρεμβάσεις, στις 26/02/2020 στις 02:24.

Ο Κώστας Βουτσάς εισήχθη την Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου στο νοσοκομείο με λοίμωξη του αναπνευστικού. Παρά τις τελευταίες θετικές πληροφορίες ότι η κατάσταση της υγείας του καλυτερεύει ο αγαπημένος ηθοποιός «έφυγε» σήμερα από τη ζωή. Σημειώνεται ότι στη διάρκεια της νοσηλείας του υποβλήθηκε και σε τραχειοστομία. Μάλιστα, αν και αντιμετώπισε πρόσφατα και πάλι προβλήματα υγείας, δεν έλειψε στιγμή από το σανίδι. Λίγες ημέρες πριν μπει στο νοσοκομείο έπαιζε στην παιδική παράσταση του θεάτρου Μπρόντγουέι, «Σταχτοπούτα».

Ο ηθοποιός γεννήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 1931.

Μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη από προσφυγική οικογένεια με καταγωγή από τους Επιβάτες Ανατολικής Θράκης. Το οικογενειακό επίθετο ήταν Σαββόπουλος, αλλά το «Βουτσάς» επικράτησε από τον παππού του που έφτιαχνε βαρέλια και τα βαρέλια παλαιότερα τα έλεγαν «βουτσιά». Όταν ξεκίνησε την καριέρα του, τού είχε προτείνει θιασάρχης να το αλλάξει σε «Βέσελης», αλλά αρνήθηκε. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Μακεδονικού Ωδείου, απ’ όπου αποφοίτησε το 1953 και αρχικά έλαβε μέρος σε παραστάσεις περιπλανώμενων θιάσων (μπουλούκια).

Κατά την περίοδο του εμφυλίου ήταν οργανωμένος στα «Αετόπουλα» της αριστεράς και μοίραζε προκηρύξεις. Μετά την γερμανική κατοχή και την λήξη του πολέμου ασχολήθηκε με τον αθλητισμό ως αθλητής ταχύτητας. Όταν ο προπονητής του τον έστειλε σε μια κατασκήνωση στην Μηχανιώνα για πρετοιμασία, ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με την ηθοποιία. Στον ίδιο χώρο έκαναν πρόβες για το θεατρικό της κατασκήνωσης.

Όταν έκλεισε τα 21 αποφάσισε να εγκαταλείψει την Θεσσαλονίκη και να έρθει στην Αθήνα, ελπίζοντας ότι θα έχει καλύτερη τύχη. Φθάνοντας στην Αθήνα έδωσε εξετάσεις για να πάρει το δίπλωμα άσκησης επαγγέλματος του ηθοποιού. Ξεκίνησε να παίζει μικρούς ρόλους σε διάφορες θεατρικές παραστάσεις. Η πρώτη του σοβαρή κινηματογραφική εμφάνιση γίνεται το 1953 στην ταινία «Ο Μπαμπάς εκπαιδεύεται». Το 1961 εμφανίστηκε σε δυο ταινίες της Φίνος Φιλμ, «Η Αλίκη στο Ναυτικό» του Αλέκου Σακελλάριου και «Ο σκληρός άνδρας» του Γιάννη Δαλιανίδη.

Την δεκαετία του ΄60 ο Κώστας Βουτσάς καθιερώθηκε ως ένας από τους πιο απολαυστικούς κωμικούς και πρωταγωνίστησε σε περίπου εβδομήντα ταινίες. Το χαρακτηριστικό του μπρίο, το ύφος του, το πληθωρικό παίξιμο του, του χάρισαν ρόλους στις πιο θρυλικές κωμικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Με την Φίνος Φιλμ γυρίζει πάνω από τριάντα ταινίες. Την δεκαετία του ’80 έπαιξε σε βιντεοταινίες, αλλά πέρασε και στην αντίπερα όχθη του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, όπως και ο Θανάσης Βέγγος, ερμηνεύοντας πιο απαιτητικούς ρόλους σε ταινίες του σκηνοθέτη Βασίλη Βαφέα.

Ξεχώρισε ο ρόλος του μικροαστού λογιστή στην κοινωνική ταινία του Βαφέα «Ο Έρωτας του Οδυσσέα», για την οποίον τιμήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης το 1984. Η ταινία εκπροσώπησε την Ελλάδα στο «Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών» του Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 1985 και ένα χρόνο αργότερα μεταδόθηκε ως μίνι σειρά από την ΕΡΤ. Στην τηλεόραση πρωτοεμφανίστηκε το 1973 με την σειρά του Κώστα Πρετεντέρη «Ονειροπαρμένος» (ΕΡΤ), που ήταν μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες εκείνων των χρόνων.Συνέχισε με δημοφιλείς σειρές, όπως «Το Ημερολόγιο ενός Θυρωρού» (ΥΕΝΕΔ, 1979), και «Ο Ανδροκλής και τα Λιοντάρια του» (ΕΡΤ, 1985).

Παράλληλα, ξεδίπλωσε το κωμικό του ταλέντο σε όλα τα είδη του θεάτρου – πρόζα, επιθεώρηση, μιούζικαλ. Ενδεικτικά, έπαιξε σε κωμωδίες του Νίκου Τσιφόρου («Αγάπη μου Παλιόγρια», που γυρίστηκε και επιτυχημένη ταινία με τον ίδιο και την Ξένια Καλογεροπούλου, «Οι Απάνω και οι Κάτω»), του Κώστα Πρετεντέρη (« Ο νονός μου ο διάβολος», «Ο καπετάν Κώστας στο Πόρτο-Λιμπερτά») του Ασημάκη Γιαλαμά (Μπαμπά, ποιός είναι ο μπαμπάς μου;»), αλλά σε έργα των Μολιέρου «Ο Αρχοντοχωριάτης» και Ντάριο Φο («Όποιος κλέβει ένα πόδι κερδίζει στην αγάπη»). Ο Κώστας Βουτσάς έπαιξε, επίσης, σε κωμωδίες του Αριστοφάνη («Θεσμοφοριάζουσες», «Σφήκες», «Όρνιθες») με μεγάλη επιτυχία και με κοσμοσυρροή στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.