ΚΙΝΑΛ: Απογοητεύοντας σταθερά όσους το στήριξαν

Δεν φαίνεται να μπορεί να προχωρήσει το ΚΙΝΑΛ. Η κρίση ταυτότητας, στίγματος , η έλλειψη σαφών και πειστικών θέσεων σε συνδυασμό με την ανεπάρκεια της ηγεσίας του το οδηγεί σε αδιέξοδα. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν αυτή την εκτίμηση. Το ΚΙΝΑΛ συγκεντρώνει ποσοστό της τάξης του 5% σε οριακή απόσταση από το Κ.Κ.Ε και την Ελληνική Λύση που συγκεντρώνουν 4.6% και 4.3% αντίστοιχα.

Η ηγεσία του δεν τόλμησε να διερευνήσει τα εκλογικά αποτελέσματα ώστε να εξαχθούν συμπεράσματα πως έχασε την μάχη του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς. Δεν έδωσε καμία πειστική εξήγηση πως έγινε και δεν μπόρεσε να εισπράξει τίποτα από την φθορά του ΣΥΡΙΖΑ. Και βέβαια συνέχισε έτσι και μετεκλογικά. Ο πολιτικός λόγος του ΚΙΝΑΛ στερείται βαρύτητας και οι ατάκες της Προέδρου του έρχονται να καλύψουν ανεπάρκεια και αδυναμία.

Ο προσανατολισμός του δεν είναι σταθερός , ούτε οι στρατηγικές στοχεύσεις του. Αυτά χαρακτηρίζουν την πορεία του από τις εκλογές και μετά με μια επισήμανση: Το τελευταίο διάστημα όλη αυτή η νοσηρή κατάσταση δείχνει να επιδεινώνεται με την απογοήτευση ανάμεσα σε μεγάλο τμήμα φίλων και ψηφοφόρων του να είναι διάσπαρτη για το χάλι του χώρου και οι φυγόκεντρες δυνάμεις να είναι θέμα χρόνου πότε θα εκδηλωθούν καθοριστικά.

Οι αυτοκρατορικές εμφανίσεις της Προέδρου του με δηλώσεις που περιλαμβάνουν απαραιτήτως την φράση « δεν θα ανεχτώ» προκαλεί γέλιο σε όσους έζησαν ένα ΠΑΣΟΚ πανίσχυρο μέσα από συγκρούσεις και προωθητικές συνθέσεις. Ας είμαστε σαφείς. Το ΚΙΝΑΛ στο σημείο που βρίσκεται, πιεσμένο από την μία από τον Κυριάκο Μητσοτάκη που έχει διεισδύσει στον χώρο της Κεντροαριστεράς και έχει καταλάβει το Κέντρο και από την άλλη λεηλατημένο από τον ΣΥΡΙΖΑ προς τον οποίο βλέπει ένα μικρό τμήμα του ακόμα που θέλει να νοιώσει ότι βρίσκεται σε χώρο εξουσίας, δεν έχει και πολλά να κάνει.

Πρέπει να τολμήσει να διεκδικήσει νέους, απογοητευμένους και χώρο από το Κέντρο, όπως και δυναμικά στρώματα, κάτι που σημαίνει απόσταση από τον αδιόρθωτο λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ με τον οποίο υπάρχει χαώδης απόσταση από το 80% των ψηφοφόρων του. Μόνο που αυτό σημαίνει αλλαγές.

Απαιτεί σύγχρονη, καινοτόμα, μεταρρυθμιστική ατζέντα, καινοτόμες θέσεις που θα του επιτρέπει να ασκεί αντιπολίτευση προς τη Ν.Δ από την πλευρά αναγκαίων μεταρρυθμίσεων στην Ελληνική κοινωνία. Απαιτεί νέα ηγεσία. Το πρόβλημα είναι όμως ότι κανείς από τα « μεγάλα » ονόματα δεν μιλάει. Σαν να φοβούνται όλοι ή αν το έχουν πάρει απόφαση και αναζητούν επιβίωση σε ένα κόμμα του 3%-5% που θα φυτοζωεί μέχρι να σβήσει. Εντυπωσιακό…

Έτσι το ΚΙΝΑΛ χάνει την μια ευκαιρία ανασυγκρότησης και αντεπίθεσης μετά την άλλη. Έχασε την ευκαιρία τω Βουλευτικών Εκλογών. Έχασε την ευκαιρία να συζητηθούν σοβαρά θέματα στο τελευταίο δήθεν Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Αν αληθεύουν όσα ακούγονται για την Συνδιάσκεψη του Μαρτίου, θα προστεθεί κι αυτή στον κύκλο των χαμένων ευκαιριών.

Την ίδια ώρα σαν να άλλαξε προς το χειρότερο η όλη πολιτική συμπεριφορά του, η τακτική του μετά την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Καταψήφισε τον Νόμο για τον έλεγχο των ΜΚΟ, επιλογή που περιβάλλεται από πέπλο μυστηρίου με τον υπεύθυνο εισηγητή Γιώργο Καμίνη να ψελλίζει ανεπαρκή, ακατανόητα επιχειρήματα. Εμφανίστηκε ο Γείτονας να συναντιέται με τον Φλαμπουράρη και να συζητούν για μορατόριουμ.

Επί δύο βδομάδες κυριαρχούσαν σενάρια περί προσέγγισης ΣΥΡΙΖΑ– ΚΙΝΑΛ που εκνεύριζαν και απογοήτευαν την συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του. Κανείς εκτός από κάποιες άνευρες διαψεύσεις δεν μίλησε επί της ουσίας. Η επιστολή της Νάντιας Γιαννακοπούλου που ζήτησε να λειτουργεί η Κ.Ο και ζήτησε εξηγήσεις για όλα αυτά , αντιμετωπίστηκε ως « εσωστρέφεια» ή ακόμα και ως πρόθεση της νεαράς Βουλευτού που προς τιμή της μίλησε σε αντίθεση με άλλους , να πάει στην Ν.Δ τρέλα, κακοήθεια, κακότεχνη αλλαγή ρόλων. Η Φώφη Γεννηματά προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και προσπάθησε να φανεί ότι κρατάει ίσες αποστάσεις ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ.

Ας προσέξουμε όμως ότι αυτή η αλλαγή αντιπολιτευτικής τακτικής που σημειώσαμε πριν , ταυτίζεται με την φημολογία περί νέας εποχής στις σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ. Τότε ξαφνικά καταψηφίστηκε ο έλεγχος των ΜΚΟ, τότε το « καταψηφίζουμε τα πάντα» φαίνεται να γίνεται γραμμή. Είναι δε χαρακτηριστική η δήλωση κάποιας νέας Βουλευτού από την Λάρισα άγνωστης στο πανελλήνιο που θέλοντας να ασκήσει « σκληρή » κριτική στο Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών για την Αυτοδιοίκηση και το οποίο παρεπιπτόντως χαιρετίζεται από την μεγάλη πλειοψηφία του αυτοδιοικητικού κόσμου της χώρας, είπε ότι η Κυβέρνηση παίζει το παιχνίδι με τις κουκούλες γιατί θέλει να καλύψει με κουκούλες όσα κάνει!

Τι εννοεί η κυρία αυτή; Ότι η Ν.Δ και το ΚΙΝΑΛ που στο θέμα της Προανακριτικής έχουν ταυτόσημες τακτικές και επιδιώξεις, παίζουν; Γιατί δεν την μάζεψαν από την ηγεσία η οποία έπαθε νευρική κρίση όταν με επιστολή της μια άλλη βουλευτής , η  Νάντια Γιαννακοπούλου είπε τα αυτονόητα; Υπάρχουν άραγε προστατευμενοι από τη ηγεσία βουλευτές και άλλοι που είναι στοχοποιημένοι, ανάλογα με το ποιοι λένε ΝΑΙ σε όλα ή όχι;

Κάτι κινείται δια της διολίσθησης λοιπόν. Καθοδηγείται από στελέχη που μόνιμα βρίσκονται πίσω από την κουρτίνα και πιθανότατα από επιχειρηματικά κέντρα που λάτρεψαν τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν το έκρυψαν. Μπορεί να μην είναι ένα σενάριο που θα φανεί άμεσα. Προωθείται όμως. Μόνο που στηρίζεται σε ένα λάθος λογαριασμό. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ θα εισπράξει ψίχουλα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πολύ περισσότερα και οι θεωρητικοί της υπόθεσης θα καταλάβουν ότι διέλυσαν ένα κόμμα συνειδητά ή όχι. Αν πάλι κάποιοι έχουν την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να τραβήξουν δυνάμεις πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ , κάνοντας ότι κάνει, αυταπατώνται. Κανένας δεν επιστρέφει από τον ΣΥΡΙΖΑ που πήρε 31.5% στο ΚΙΝΑΛ της Φώφης Γεννηματά που θυμίζει μικρομάγαζο και δεν ξέρει τι θέλει και που πάει.

Ανακεφαλαίωση: Με ανεπαρκή ηγεσία, με ηγετική ομάδα που λειτουργεί ως φράξια για να φιμωθεί όποιος διαφωνεί με τις επιλογές της, με λαϊκίστικη αντιπολιτευτική ατζέντα, δίχως στίγμα, δίχως πολιτικό λόγο με βάρος, βάθος και στόχευση , το ΚΙΝΑΛ δεν έχει πολύ χρόνο ζωής. Αν κάποιοι νοιάζονται, ας μιλήσουν τώρα. Αύριο θα είναι αργά και πολλοί θα έχουν ιστορικές ευθύνες.