Η βαθιά ευρωπαϊκή υποκρισία προς την Ελλάδα και η φίλη Τουρκία

Ο Σπύρος Γκουτζάνης από το Blog του στο pagenews.gr αναρωτιέται από που προκύπτει η ικανοποίηση της Ελληνικής πλευράς, από τη στιγμή που οι Ευρωπαίοι δεν καταδίκασαν την Τουρκία.

Δεν εφείσθησαν επαίνων προς την ελληνική κυβέρνηση και τις ελληνικές δυνάμεις ασφαλείας που φυλάνε τα ελληνικά σύνορα που είναι και ευρωπαϊκά, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι που επισκέφθηκαν τον Έβρο κατόπιν πρόσκλησης του πρωθυπουργού. Πίσω όμως από την δαψίλεια των καλών λόγων έκρυβαν επιμελώς μία διπλή άρνηση που καταδεικνύει την βαθιά τους υποκρισία. Κατ αρχήν απέφυγαν να καταδικάσουν την Τουρκία για την άθλια και απάνθρωπη συμπεριφορά της. Τι περισσότερο έπρεπε να δουν οι αξιωματούχοι της ΕΕ πέρα από τα ντοκουμέντα για το πώς οι τουρκικές αρχές έχουν μετατραπεί σε διακινητές προσφύγων και μεταναστών; Ούτε μία επικριτική λέξη προς την Τουρκία δεν είπαν.

“Έχουμε μία συμφωνία με την Τουρκία για το μεταναστευτικό και όντως είναι πολύ σημαντικό να υλοποιείται αυτή η συμφωνία… περιμένουμε από την τουρκική πλευρά να σέβονται και να τηρούν αυτά που υποσχέθηκαν στο πλαίσιο της συγκεκριμένης συμφωνίας”, είπε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Charles Michel. Προφανώς η αναφορά φάνηκε σκληρή στην πρόεδρο της Επιτροπής Ursula von der Leyen, η οποία φρόντισε να προσθέσει: “Η Τουρκία δεν είναι εχθρός και οι άνθρωποι δεν αποτελούν ένα μέσο για την επίτευξη κάποιου στόχου…”. Αμφότεροι φρόντισαν να θυμίσουν στην ελληνική κυβέρνηση: “Εμπιστευόμαστε εσάς, γιατί ξέρουμε ότι ακόμα και αν έχετε μπροστά σας ένα πάρα πολύ δύσκολο και ιδιαίτερα πολύπλοκο ζήτημα, είναι πολύ σημαντικό ως Ευρωπαίοι να προστατεύετε τα σύνορά μας και ταυτόχρονα όμως να επιδεικνύετε σεβασμό για το διεθνές δίκαιο και για τα ανθρώπινα δικαιώματα. …Είναι κρίσιμο να ενεργούμε με αναλογικό τρόπο και να δείχνουμε σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια”. Μία αντίστοιχη παραίνεση προς την Τουρκία δεν υπήρξε.

Η δεύτερη άρνηση των Ευρωπαίων αξιωματούχων προκύπτει από την υπόσχεση της πρόεδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: “μπορούμε να παρέχουμε οικονομική υποστήριξη ύψους 700 εκατομμυρίων ευρώ προς την Ελλάδα…Η οικονομική υποστήριξη αφορά τη διαχείριση του μεταναστευτικού γενικά και τη δημιουργία και διαχείριση των απαιτούμενων υποδομών….Τρίτον, ενεργοποιήσαμε τον μηχανισμό πολιτικής προστασίας βάσει αιτήματος που έχει υποβληθεί από την Ελλάδα. Μέσω αυτού η Ελλάδα μπορεί να λάβει βοήθεια σε ιατρικές ομάδες, ιατρικό εξοπλισμό, σκηνές, κουβέρτες, ανάλογα με τις ανάγκες που υπάρχουν”. Εν ολίγοις η Ursula von der Leyen μας είπε ότι θα μας δώσει 700 εκατομμύρια σε δύο δόσεις από 350 για να κρατήσουμε όσους μας στέλνει ο Ερντογάν στο έδαφός μας, δηλαδή για να μετατραπεί η χώρα σε αποθήκη ψυχών. Γενναιόδωρη η πρόεδρος προσφέρθηκε να μας στείλει και κουβέρτες και σκηνές για τους πρόσφυγες.

Όπως και για την Τουρκία, ούτε λέξη δεν βρήκαν οι αξιωματούχοι να ψελλίσουν για ευρωπαϊκή αλληλεγγύη για μοίρασμα τους κόστους, για ανακούφιση της Ελλάδας ή να υπαινιχθούν έστω ένα πρόγραμμα μετεγγατάστασης. Συμπερασματικά λοιπόν “μπράβο που φυλάτε τα σύνορα της Ευρώπης, αλλά μην το παρακάνετε κιόλας με σεβασμό στο διεθνές δίκαιο και με αναλογικότητα μέσου και σκοπού, και για όσους τελικά περάσουν θα σας δώσουμε σκηνές και κουβέρτες για να τους κρατήσετε στην χώρα σας”. Κατόπιν τούτων προκύπτει αβίαστα το ερώτημα σε τι οφείλεται η ικανοποίηση της ελληνικής κυβέρνησης;