Τα σωστά συμπεράσματα

Η κρίση στο μεταναστευτικό και κυρίως τα γεγονότα στον Έβρο αποτελούν καταλύτη εξελίξεων και ραγδαίας αλλαγής κλίματος όχι μόνο στη χώρα, αλλά στο έθνος γενικότερα. Η καθολική αφύπνιση, η πάνδημη ευαισθητοποίηση και η πανεθνική κινητοποίηση εξαπλώθηκαν με αστραπιαία ταχύτητα ταυτόχρονα με την εμφάνιση της απειλής στα σύνορα η οποία αυτή τη φορά εκδηλώθηκε με τρόπο που δεν άφησε περιθώριο για «ναι μεν, αλλά» σε όσους διαθέτουν στοιχειώδη κοινή λογική και εθνική συνείδηση.

Προσφέρθηκε όμως και για συμπεράσματα σε ό,τι αφορά τους κάθε λογής τρίτους. Εταίρους, συμμάχους, ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΟΗΕ.

Το συμπέρασμα είναι ότι ακόμα και σε καραμπινάτη περίπτωση οργανωμένου σχεδίου αποσταθεροποίησης και εισβολής μέσω αντιπροσώπων από ένα κράτος, την Τουρκία, εναντίον ενός άλλου, την Ελλάδα, αυτό που επικρατεί είναι τα στενά συμφέροντα και οι εθνικοί σχεδιασμοί και όχι η διεθνής νομιμότητα, το διεθνές δίκαιο, η αλληλεγγύη προς κράτη μέλη στο πλαίσιο πολυμερών οργανισμών όπως η ΕΕ τα οποία παγίως επικαλείται η χώρα μας. Καλά κάνει και τα επικαλείται, αλλά η σκέτη επίκλησή τους δεν παράγει αποτελέσματα από μόνη τους. Αντιθέτως, τώρα που η Ελλάδα αντέδρασε δυναμικά αντιμετωπίζοντας επιτέλους με ορθολογισμό μία υπαρκτή απειλή διαπιστώνει ότι όταν λειτουργείς ως κανονικό κράτος σε υπολογίζουν περισσότερο απ΄ ότι αν απλώς περιφέρεσαι διαμαρτυρόμενος.

Για να πούμε τα πράγματα καθαρά αν κάποιος μπει στο χωράφι σου για να το καταπατήσει και εσύ απλά παραπονιέσαι ότι δεν σε βοηθούν οι γείτονες δεν έχει πολλές πιθανότητες να σου δώσουν σημασία. Αν όμως πάρεις το όπλο σου και πυροβολήσεις τον εισβολέα ενώ παράλληλα φωνάζεις στους γείτονες ότι κάποιος έχει μπει παράνομα στο κτήμα σου για κλέψει, έχεις περισσότερες πιθανότητες να ακούσουν τι λες. Αυτό έγινε και τώρα. Η Ελλάδα πήρε το όπλο της και τη ακούν με προσοχή.

Ο μόνος ο οποίος, μέχρι στιγμής, είπε τα πράγματα με το όνομά τους, χωρίς διπλωματικές φιοριτούρες, δήθεν ισορροπίες και αποστάσεις σκοπιμότητας είναι ο Αυστριακός καγκελάριος Σεμπάστιαν Κουρτς:

«Είναι μια επίθεση της Τουρκίας εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ελλάδας. Ανθρώπινα πλάσματα χρησιμοποιούνται για να ασκηθεί πίεση επί της Ευρώπης». Τόσο απλά, καθαρά, αυτονόητα, σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε για την κατάσταση στη Συρία και τα γεγονότα στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Επίσης καθαρή, αλλά στον αντίποδα, ήταν η στάση της Γερμανίας η οποία επιβεβαίωσε και με αυτή την ευκαιρία τη διαχρονική συμπόρευσή της με την Τουρκία.

«Ίσως η Τουρκία εκτιμά ότι η ΕΕ δεν έχει κάνει αρκετά πράγματα για αυτήν» ήταν το μόνο που βρήκε να πει η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ. Η κυβέρνηση ορθώς αποφάσισε να προσκαλέσει την ηγεσία της ΕΕ για να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι τι ακριβώς συμβαίνει στα ελληνικά σύνορα. Η επιτόπια διαπίστωση από τους ανώτατους Ευρωπαίους αξιωματούχους της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί στον Έβρο μειώνει τα περιθώρια προσχηματικών διαπιστώσεων στην έκτακτη Σύνοδο υπουργών Εσωτερικών της ΕΕ την Παρασκευή, όσο και αν η Γερμανία, προβλέψιμα, θα προσπαθήσει να αμβλύνει την ευρωπαϊκή στάση έναντι της Τουρκίας.

Το γεγονός ότι η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν είπε ότι η Ελλάδα είναι «η ασπίδα της Ευρώπης» και συνεχάρη τους ανθρώπους των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων για την προστασία των ελληνικών συνόρων «που είναι και ευρωπαϊκά» είναι σημαντικό.

Στο ίδιο μήκος κύματος και οι δηλώσεις του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ ο οποίος αναγνώρισε στις δηλώσεις του τον ρόλο που επιτελεί η Ελλάδα ως εμπροσθοφυλακή της Ευρώπης σε ασύμμετρες απειλές όπως το μεταναστευτικό το οποίο εργαλειοποιείται και οπλοποιείται από την Τουρκία. Και όταν λέμε εμπροσθοφυλακή όχι με την έννοια της μετατροπής της σε ένα τεράστιο hot spot και σημείο διαλογής μεταναστών όπως επιδιώκει η Γερμανία, αλλά ως τείχος αποτροπής. Αυτό αν αποτυπωθεί στην πράξη είναι σημαντική αλλαγή και αποδεικνύει ότι η αλλαγή στάσης απέναντι σε ένα πρόβλημα οδηγεί και σε αλλαγή στάσης των άλλων απέναντί σου.

Πολλοί βγάζουν συμπεράσματα από τη δυναμική αντίδραση της Ελλάδας, η οποία δεν περιορίστηκε στην «πολεμική» φύλαξη των συνόρων αλλά συνοδεύθηκε και από άλλες κινήσεις όπως η άσκηση με πραγματικά πυρά σε όλο το μήκος των συνόρων, από τον Έβρο μέχρι το Καστελόριζο. Και το συμπέρασμα που βγάζουν, ας πούμε στην Ουάσιγκτον, είναι ότι η Ελλάδα μπορεί να διαδραματίσει σοβαρό σταθεροποιητικό και επιχειρησιακό ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο σε δύσκολες καταστάσεις διότι αυτό που συμβαίνει τώρα δεν είναι προσομοίωση, ούτε άσκηση, αλλά η αντιμετώπιση μίας πραγματικής ασύμμετρης απειλής. Και τα συμπεράσματα αυτά για εμάς είναι καλό να βγαίνουν.