Διδάγματα και λύσεις

Οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη πληρώνουν οργανισμούς όπως ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) προκειμένου πολιτικοί με τη βοήθεια ειδικών να προλαμβάνουν κρίσεις. Πολιτικές, περιβαλλοντικές, υγειονομικές κοκ. Δυστυχώς, παρά τα επαναλαμβανόμενα κρούσματα επικίνδυνων ασθενειών (Η1Ν1 – Γρίπη των Χοίρων, Γρίπη των Πτηνών, SARS κοκ), στην πρώτη κιόλας δεκαετία του 21ου αιώνα κανενός δεν έδειξε να ιδρώνει το αυτί. Μονάχα του Μπιλ Γκέιτς, ο οποίος βρέθηκε έτσι μπλεγμένος σε θεωρίες συνομωσίας.

Καλύτερα, θα μου πείτε, γιατί σε άλλες περιπτώσεις κάποιοι άλλοι πυροβολούσαν πότε τον πιανίστα και πότε τον αγγελιοφόρο.

Σε κάθε περίπτωση, η ουσία είναι πως ο κορωνοϊός μας έπιασε με τα παντελόνια κάτω. Με τη διεθνή επιστημονική κοινότητα να αναζητεί το ελιξίριο της πολιτικής ορθότητας στις πολιτικές μείωσης των ρύπων του άνθρακα και τους πολιτικούς να ανακοινώνουν τα μέτρα που τους επιβάλλουν ως μονόδρομο οικονομικοί παράγοντες. Με το περίφημο ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος συντρίμμια. Και τον Τραμπ να έχει τελειώσει με την υγειονομική μεταρρύθμιση του Ομπάμα. Χωρίς ακόμη να έχουν θωρακιστεί τα 2/3 του πλανήτη που αγκομαχούν κάτω από τους όρους «αναπτυσσόμενες χώρες» και «χώρες του 3ου Κόσμου». Στα αλήθεια τι θα συμβεί αν ο ιός φθάσει στην Αφρική και την Ινδική υποήπειρο;

Τις τελευταίες δεκαετίες οι χώρες έχουν επενδύσει αμέτρητα ποσά σε δαπάνες άμυνας και αρκετές έχουν αποκτήσει σύγχρονες ένοπλες δυνάμεις, που διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο και σε καιρό ειρήνης. Αλλά, είναι παράλογο όλος αυτός ο μηχανισμός να μένει εκτός κοινωνίας και να εμπλέκεται μονάχα όταν η κατάσταση φθάνει στο απροχώρητο. Προσοχή! Δεν μιλώ για στρατό στους δρόμους. Μιλώ για αντιγραφή της στρατιωτικής οργάνωσης και δομής, ώστε να υπάρχει πάντα μια ισχυρή δύναμη άμεσης απάντησης στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονες κοινωνίες: περιβαλλοντικές, ενεργειακές, τεχνολογικές κοκ.

Με την τρομοκρατία να αναζητά πρόσβαση σε βιολογικούς παράγοντες και πυρηνικά είναι προφανές πως η απάντηση των οργανωμένων κρατών δε μπορεί να είναι μονάχα μυστικές υπηρεσίες και στρατοί. Χρειάζονται αποτελεσματικές υπηρεσίες που να μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτές τις απειλές στο πεδίο. Γιατί κάποιες θα φθάσουν στις κοινωνίες μας, όπως ακριβώς έφθασε και ο κορωνοϊός. Έχουμε ανάγκη από εργαστήρια, εργοστάσια παραγωγής υλικών πρώτης ανάγκης (διαφορετικής κάθε φοράς) και βεβαίως επένδυση στα ρομπότ και την τεχνητή νοημοσύνη, ώστε να μη μπαίνει ανθρώπινο χέρι στη φωτιά.

Οι χώρες και η παγκόσμια κοινότητα οφείλουν να συζητήσουν για αυτά τα θέματα. Η εμπειρία του κορωνοϊού δε μπορεί να αφεθεί να περάσει στη λήθη. Πρέπει οι κοινωνίες να βγάλουν τα απαραίτητα συμπεράσματα και να δώσουν τις κατάλληλες απαντήσεις, ώστε να μη χρειαστεί να αναστέλλουν τη λειτουργία τους κάθε φορά που θα εμφανίζεται ένας μικροσκοπικός, αλλά θανατηφόρος, εχθρός. Ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης και οργάνωσης του δημόσιου και του ιδιωτικού φορέα είναι απαραίτητο.