Τι είναι η πατρίδα μας;

Ο Γιάννης Αντύπας γράφει στο blog του στο pagenews.gr για τα έθνη που μας προσφέρουν ασφάλεια.

Μην είναι οι κάμποι; Τα ψηλά βουνά; Είναι τα έθνη και τα κράτη τεχνητά δημιουργήματα κάποιων(;), που θέλουν να κρατούν τους λαούς χωρισμένους; Τι είναι η Ελλάδα; Είναι εθνικιστές όσοι την αγαπούν; Στα δύο πρώτα ερωτήματα η απάντηση είναι «ναι». Αυτά συμπεριλαμβάνονται στην έννοια και την ουσία της πατρίδας. Κάθε πατρίδας. Κάθε ανθρώπου πάνω στη Γη. Στα ερωτήματα τρία και πέντε, η δική μου απάντηση τουλάχιστον, είναι αρνητική. «Όχι» για να συνδέσουμε και την 28η Οκτωβρίου με την 25η Μαρτίου. Τα κράτη και τα έθνη δεν είναι τεχνητά δημιουργήματα. Με την ευκαιρία να απαντήσουμε και το τέταρτο: Η Ελλάδα δεν προϋπήρχε των Ελλήνων. Οι άνθρωποι που ζούσαν εδώ αποφάσισαν έτσι να αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον. Και ο τόπος, οι κάμποι και τα ψηλά βουνά που λέγαμε, όπως και οι θάλασσες, ονομάστηκε Ελλάδα. Και πέρασαν χιλιάδες χρόνια για να γίνει η Ελλάδα κράτος και να σταματήσουν οι Έλληνες να σφάζονται μεταξύ τους και με διάφορους γύρω τους. Είναι, λοιπόν, αποτέλεσμα μιας φυσικής διαδικασίας και κοινωνικής διεργασίας. 

Η ασφάλεια που προσέφεραν τα έθνη και τα κράτη στα μέλη τους είναι πρωτοφανής στην ανθρώπινη ιστορία. Οπότε σίγουρα και δεν είναι εθνικιστές όσοι έχουν… αισθήματα για την Ελλάδα. Είναι απλά λογικοί καθώς το έθνος- κράτος τους προσέφερε και νέες δυνατότητες για να κάνουν τη ζωή τους καλύτεροι. Φαντάζομαι πως είναι υπερήφανοι για τις δικές τους κατακτήσεις, όπως ακριβώς είναι υπερήφανοι και δισεκατομμύρια άνθρωποι για τις δικές τους πατρίδες.

Η έννοια της πατρίδας δεν είναι από μόνη της διχαστική. Συμμετέχει σε ανταγωνιστικά δίπολα μόνο όταν αυτό επιδιώξουν οι άνθρωποι. Οι οποίοι πολλές φορές δεν αποφασίζουν με βάση την καταγωγή τους, αλλά το ατομικό τους συμφέρον. Χιλιάδες Έλληνες μισθοφόρους αντιμετώπισε εκστρατεύοντας στην Ασία ο Μέγας Αλέξανδρος. Δεν τους ενδιέφερε ότι είχαν απέναντί τους έναν Έλληνα βασιλιά. Τους ένοιαζε μονάχα ο χρυσός των Περσών. Δικαίωμα και των μεν και των δε. Και εκείνων που ήταν στις μακεδονικές φάλαγγες και εκείνων που ήταν απέναντί τους.   

Στο σύγχρονο κόσμο δημιουργήθηκαν διεθνείς οργανισμοί όχι μονάχα για να οργανώσουν τη ζωή πάνω στον πλανήτη, αλλά και για να ενώνουν οι άνθρωποι τις δυνάμεις τους, ώστε να αντιμετωπίζουν τους κοινούς κινδύνους. Γιατί η Γη είναι το σπίτι μας, φιλοξενείς εμάς και τις πατρίδες μας, αλλά δεν στερείται κινδύνων. Αν κάτι κυριαρχεί στο σύμπαν, πέραν από τις δυνάμεις που το δημιούργησαν και το κρατούν, είναι η αβεβαιότητα. Κανείς δεν έχει διασφαλισμένη τη θέση του στο μέλλον. Ούτε καν τα μεγαλύτερα άστρα. Στο δικό μας μικρόκοσμο αντιμετωπίζουμε προκλήσεις για χιλιάδες χρόνια. Είμαστε ακόμη «νέοι» στον κόσμο. Και έχουμε πετύχει πολλά, οπότε η αισιοδοξία μας πως θα ξεπεράσουμε και τον κορωνοϊό είναι δικαιολογημένη.  Χρόνια πολλά κυρίες και κύριοι. Και του χρόνου στις πλατείες!