Corona Exit

Η Ιταλία έχει δημόσιο χρέος που αγγίζει τα 2,3 τρισεκατομμύρια ευρώ. Ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι περίπου 132% , το δεύτερο μεγαλύτερο, ποσοστιαία, στην ευρωζώνη μετά την Ελλάδα.  Παρότι είναι η 8η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, από τότε που υιοθέτησε το ευρώ, μαζί με τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης, αντιμετωπίζει πρόβλημα ανταγωνιστικότητας για τους γνωστούς λόγους. Το ευρώ στην ουσία λειτουργεί ως κεκαλυμμένο μάρκο, υποτιμημένο τόσο όσο χρειάζεται η γερμανική οικονομία για να διατηρεί τη δική της ανταγωνιστικότητα στις εξαγωγές, οι οποίες με «καθαρό» μάρκο θα αντιμετώπιζαν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι χώρες με σκληρό νόμισμα.

Το «καλάθι» του ευρώ ενσωματώνοντας τις λιγότερο ισχυρές οικονομίες, κυρίως του ευρωπαϊκού Νότου, διατηρεί το ευρώ σε επίπεδα βολικά για τις γερμανικές εξαγωγές. Η Γερμανία τόσα χρόνια θρέφεται από τις πιο αδύναμες οικονομίες, λειτουργώντας ως οικονομικό βαμπίρ, εξ ου και τα θηριώδη πλεονάσματα που σωρεύει, τα οποία δημιουργούν βαθιά ανισορροπία. Τα πλεονάσματα κάποιου, είναι τα ελλείμματα κάποιου άλλου.

Η συζήτηση για έξοδο από το ευρώ υφέρπει στην Ιταλία εδώ και καιρό.

Το σκεπτικό είναι ότι έχοντας ισχυρή βιομηχανική βάση και παραγωγική οικονομία, θα αντιμετώπιζε τις επιπτώσεις από ένα Ital-exit διαφορετικά από μία χώρα όπως πχ η Ελλάδα, η οποία είχε εξελιχθεί σε μία εν πολλοίς «αεριτζίδικη» οικονομία με αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο, άρα δεν θα είχε να ωφεληθεί εξαγωγικά από ένα υποτιμημένο νόμισμα. Εν αντιθέσει με την Ιταλία.

Η ανείπωτη καταστροφή που έχει ενσκήψει στην Ιταλία από τον κορωνοϊό επιβεβαίωσε με τον πλέον οδυνηρό τρόπο όχι μόνο την πολιτική ανεπάρκεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως συλλογικού οργανισμού, αλλά και τον αποκρουστικό, αφτιασίδωτο γερμανικό κυνισμό έναντι των υπολοίπων εταίρων ακόμα και όταν αυτοί αντιμετωπίζουν μία εθνική καταστροφή βιβλικών διαστάσεων.

Η άρνηση της γερμανικής κυβέρνησης να συζητήσει την έκδοση ευρω-ομολόγων (κορωνο-ομόλογα) για την αντιμετώπιση της έκτακτης κατάστασης, καθώς την υγειονομική τραγωδία θα ακολουθήσει οικονομικός τυφώνας, πυροδότησε τη δικαιολογημένη οργή των Ιταλών και όχι μόνο. Εξάλλου την επιστολή για την ανάγκη έκδοσης ευρω-ομολόγων υπέγραψαν οκτώ αρχηγοί κυβερνήσεων, μεταξύ των οποίων της Γαλλίας και συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας.

Η απόρριψη του αιτήματος από το Βερολίνο και το φιάσκο της (Τηλε)Συνόδου Κορυφής οδήγησε τους πρωθυπουργούς της Ιταλίας και της Ισπανίας να προειδοποιήσουν ότι θα θέτουν βέτο μέχρι να ληφθούν αποφάσεις που θα ανταποκρίνονται στο μέγεθος της κρίσης και κυρίως στην έκταση του ολέθρου που βιώνουν.  Η πρόταση για Πιστοληπτική Γραμμή από την οποία τα κράτη θα μπορούν να αντλήσουν μέχρι 2% του ΑΕΠ τους αλλά με όρους που στην ουσία θα παραπέμπουν σε… Μνημόνιο, «ώστε μετά την πρόσκαιρη χαλάρωση να επανέλθει η δημοσιονομική πειθαρχία», απλά όξυνε την κατάσταση.

«Μέσα σε δέκα μέρες η Ένωση πρέπει να βρει τη λύση. Αν η Ευρώπη δεν βοηθήσει όπως έκανε στο παρελθόν, τότε θα βασιστούμε στις δυνάμεις μας» διαμήνυσε ο Ιταλός πρωθυπουργός, Τζουζέπε Κόντε, στηριζόμενος απολύτως από τον Ισπανό ομόλογό του. Με την Ιταλία να μετρά καθημερινά εκατοντάδες νεκρούς και νέο μαύρο ρεκόρ 919 θανάτων σε ένα 24ωρο, την Ισπανία και τη Γαλλία να ακολουθούν με ανάλογες τάσεις και αριθμούς και τις οικονομίες τους να σαρώνονται από το ωστικό κύμα της επιδημίας, όπως και οι υπόλοιπες οικονομίες της Ευρώπης από το lockdown, δεν είναι περίεργο που σε ιταλικές πόλεις εξοργισμένοι κάτοικοι κατεβάζουν τη σημαία της ΕΕ από δημόσια κτίρια.

Μην ξεχνάμε ότι η πόρτα της ΕΕ έχει πλέον ανοίξει και αυτός που έφυγε μπορεί να μην ήταν ο μεγαλύτερος υπέρμαχος της κοινής ευρωπαϊκής ιδέας και να μην συμμετείχε στην ευρωζώνη, αλλά ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης. Και το κυριότερο, φεύγοντας δεν έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι της παρότι οι Γερμανοί προσπάθησαν να τον ρίξουν. Και έχει αφήσει την πόρτα ανοιχτή.