Δεν αρκούν οι απαγορεύσεις

Εάν κάτι είναι πλέον βέβαιο είναι ότι η δοκιμασία στην οποία όλοι έχουμε εισέλθει με την επιδημία του κορωνοϊού δεν θα πάρει σύντομα τέλος. Ακόμη κι αν αντιμετωπιστεί η υγειονομική απειλή μέχρι το τέλος Απριλίου με τα απαγορευτικά μέτρα, όπως είναι τα αισιόδοξα σενάρια, η δευτερογενής οικονομική κρίση θα είναι βαθιά και μακρόχρονη. Η επιστροφή στην όποια κανονικότητα θα αργήσει. Και φυσικά δεν θα είναι η κανονικότητα που αφήσαμε πίσω μας οριστικά με τον πρώτο εγκλεισμό, θα είναι μία διαφορετική κανονικότητα για την οποία κανείς δεν μπορεί να κάνει ασφαλείς προβλέψεις.

Μοιάζει με έναν ζωντανό εφιάλτη από τον οποίο δεν θα ξυπνήσουμε. 

Είναι προφανές ότι η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης στην Ελλάδα βοήθησε να αποφευχθούν οι εκατόμβες θυμάτων, όπως στην Ιταλία και στην Ισπανία. Και αυτό το πιστώνεται η κυβέρνηση. Βεβαίως, όλος ο σχεδιασμός βασίζεται στην ελπίδα ότι μέχρι το τέλος Απριλίου ή το αργότερο μέσα στον Μάιο θα έχουν αναπτυχθεί θεραπείες -όχι κατ ανάγκη εμβόλιο- και σε συνδυασμό με την επιβράδυνση της διασποράς θα μπορούν να αρθούν οι αποκλεισμοί και να αντέξει το δημόσιο σύστημα υγείας. Προς αυτή την κατεύθυνση θα λειτουργούσαν και τα τεστ ανίχνευσης του ιού εάν υπήρχαν και γίνονταν μαζικά και συντεταγμένα. Όσοι θα είχαν αποδεδειγμένα νοσήσει και ιαθεί θα μπορούσαν να επανέλθουν και να επιστρέψουν στην παραγωγική διαδικασία. 

Σε κάθε περίπτωση είναι βέβαιο όμως ότι η οικονομία θα πληγεί σοβαρά. Για τον τουρισμό που είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες της ελληνικής οικονομίας το 2020 είναι χαμένη χρονιά. Παρομοίως και για τους κλάδους που συνδέονται μαζί του, όπως οι μεταφορές, η εφοδιαστική αλυσίδα και την εστίαση. Το ποσοστό της ύφεσης θα είναι σε κάθε περίπτωση διψήφιο και μάλλον αρκετά πάνω από το 10. Η αποκατάσταση της όποιας κανονικότητας δεν θα είναι αγώνας ταχύτητας, θα είναι μαραθώνιος και θα απαιτήσει μεγάλες αντοχές και ουσιαστική κοινωνική και πολιτική συναίνεση και συστράτευση.

Και εδώ η κυβέρνηση παγιδευμένη στην ιδεοληψία της δεν τα πηγαίνει καλά.

Οι δε αποφάσεις της να ενισχύσει με αδιαφανή τρόπο τους εκλεκτούς της στα μίντια με 11 εκατομμύρια ευρώ, ή να μεταθέσει τις δόσεις των καναλιών για τις άδειες πανελλαδικής εμβέλειας στερώντας από το δημόσιο ταμείο 21 εκατομμυρια ευρώ, όπως και να ενισχύσει τους κλινικάρχες και τους ιδιοκτήτες ΙΕΚ, και όχι την δημόσια υγεία, στέλνουν αρνητικά μηνύματα και κακούς συμβολισμούς. Τα δε μέτρα στον οικονομικό τομέα εκτός από λίγα είναι σε λάθος κατεύθυνση ενώ δεν έχει πείσει ότι διαθέτει σχέδιο. Οι ηγέτες σε συνθήκες κρίσεις αναδεικνύονται με την ειλικρίνεια και με την πραγματική έγνοια για τους πολίτες και κυρίως του πιο αδύναμους -αν δεν αντιμετωπίζουν την ανισότητα ως φυσική κατάσταση- και όχι από στημένα πρωτοσέλιδα και δημοσκοπήσεις.