Η “τέλεια καταιγίδα” και τα σενάρια εκλογών

Η Ελλάδα είναι πολύ πιθανό να βρεθεί μπροστά στη “τέλεια καταιγίδα”, σύντομα. Ακόμη κι αν η υγειονομική βόμβα του κορωνοϊού αποσυνδεθεί με ελεγχόμενες απώλειες, όπως μέχρι στιγμής δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία, οι επιπτώσεις της στην οικονομία θα είναι καταιγιστικές. Την ίδια στιγμή, η κρίση με την Τουρκία δεν έχει αποκλιμακωθεί. Κάθε άλλο. Μπορεί να μην βρίσκει χώρο στα μονοθεματικά λόγω κορωνοϊού δελτία ειδήσεων, αλλά και μόνο το γεγονός ότι το πρώτο δίμηνο του 2020 έχουν καταγραφεί κοντά στις 200 υπερπτήσεις (!!!) δείχνει ότι ουδείς μπορεί να υποστηρίξει σοβαρά ότι “βαίνουμε προς αποκλιμάκωση”.

Το γεγονός ότι η Τουρκία φαίνεται ότι θα ζήσει μεγάλη περιπέτεια με τον κορωνοϊό και την οικονομία της δεν θα πρέπει να καθησυχάζει κανέναν.

Όσοι έχουν προσπαθήσει να “διαβάσουν” την Τουρκία με “δυτικά γυαλιά”, έχουν πάντα διαψευστεί. Η τουρκική κοινωνία δεν εκπροσωπείται μόνο από την Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη και την Άγκυρα, όπου πιθανόν να υπάρξουν αντιδράσεις από την οικονομική κατάρρευση. Υπάρχει και η άλλη Τουρκία, η οποία προς το παρόν τουλάχιστον αρκείται να ακούει τον Ερντογάν να της αφηγείται παραμύθια για την “ανάσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας”.

Εξίσου σοβαρή είναι η κατάσταση στο μεταναστευτικό – προσφυγικό όπου υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι το καθεστώς Ερντογάν είναι έτοιμο να κλιμακώσει με μαζικές προωθήσεις όχι μόνο στα νησιά “πρώτης γραμμής”, χρησιμοποιώντας παλαιά αλλά μεγάλα πλοία. Την ώρα που όλα αυτά αναμένονται, διαβάζουμε και ακούμε για “σενάρια εκλογών το φθινόπωρο”! Δεν γνωρίζουμε τους “σεναριογράφους” αλλά αν οι μέρες που ζούμε δεν ήταν τόσο κρίσιμες, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για σενάριο κωμωδίας.

Στις τελευταίες εκλογές έγινε μεγάλη συζήτηση για την ανάγκη να υπάρξει ισχυρή αυτοδύναμη κυβέρνηση, προκειμένου “η χώρα να μπορεί να κυβερνηθεί”.

Οι πολίτες πείστηκαν όπως φάνηκε και υπάρχει ισχυρότατη κυβερνητική πλειοψηφία, η οποία δεν δείχνει να ΄χει προς το παρόν κανένα απολύτως πρόβλημα από την αντιπολίτευση που έχει να αντιμετωπίσει. Προς τι λοιπόν τα σενάρια περί εκλογών; Ποια θα ΄ναι η δικαιολογία για να πάμε σε κάλπες;

Αν κάθε ισχυρή και αυτοδύναμη μάλιστα κυβέρνηση στην όποια δυσκολία προκύψει, όσο μεγάλη κι αν είναι αυτή, προκηρύσσει εκλογές, αντί να παλέψει για να την αντιμετωπίσει, γιατί χρειάζονται οι “ισχυρές κυβερνήσεις” και να μην προτιμήσουμε τις κυβερνήσεις συνεργασίας; Ίσως οι εμπνευστές αυτών των προτάσεων -γιατί δεν είναι μόνο σενάρια- θα πρέπει να προσμετρήσουν ότι και μόνο το γεγονός ότι σε τέτοιες κρίσιμες ώρες γίνονται τέτοιου είδους συζητήσεις προκαλεί ένα συναίσθημα που στις παρούσες συνθήκες εύκολα μπορεί να τροφοδοτηθεί : θυμό.