Έχει αλλάξει ο Αλέξης Τσίπρας ;

Μου έχει προκαλέσει μεγάλη εντύπωση η ευκολία με τη οποία καλοπροαίρετοι αναλυτές και δημοσιογράφοι περιγράφουν με θαυμασμό την συναινετικότητα που επιδεικνύει ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα της αντιμετώπισης της φονικής πανδημίας. Αντιμετωπίζουν δεκάδες στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ( Παπαδημούλης, Κούλογλου, Καρτερός κ.ά) με τις πιο διαφορετικές προσεγγίσεις που έχουν πει τα πλείστα όσα, ως μεμονωμένες φωνές, ενώ ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ως νουνεχής και σε νέα φάση ωρίμασης.

Αποφεύγουν βέβαια να πουν, ότι αν ο συλλογισμός τους ισχύει τότε το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι ο πανίσχυρος ηγέτης και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε φάση πολιτικής και ιδεολογικής αποσύνθεσης . Πως να το κάνουμε. Όλα μαζί δεν γίνονται. Ή ο ίδιος ανέχεται όλες αυτές τις αθλιότητες που συχνά διαβάζουμε ( χαρακτηριστική η περίπτωση του τελευταίου άρθρου του Θ. Καρτερού) και επομένως δεν επικεντρώνει στην ομογενοποίηση του κόμματός του ή δεν μπορεί να το κάνει και επομένως δεν είναι ο ηγέτης που κάποιοι περιγράφουν.

Αυτή η συλλογιστική δεν είναι νέα. Διανύσαμε μια δεκαετία όπου ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ περιγραφόταν ως χαρισματικός, φαινόμενο, άχαστος και η επικοινωνιακή μηχανή του ΣΥΡΙΖΑ ως φοβερή και τρομερή, κάτι ως μία Βέρμαχτ της επικοινωνίας. Είχα κουραστεί να ισχυρίζομαι ότι όλα αυτά είναι επιφάνεια και ότι βασικά εκφραζόταν – ειδικά στην περίοδο 210-2015- ως αδυναμία των βασικών τότε κομμάτων ( Ν.Δ. ΠΑΣΟΚ) να αντιδράσουν λόγω του μαζικού σοκ που υπέστη η Ελληνική κοινωνία λόγω χρεοκοπίας και Μνημονίων μετά από μία εικοσαετία πρωτοφανούς ευμάρειας στην ιστορία της χώρας.

Είχα κουραστεί να βλέπω ποσοστά στις δημοσκοπήσεις της OPINION POLL – ιδιαίτερα μετά την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη – που μου έδειχναν πολύ μεγαλύτερες αλλαγές υπέρ της Ν.Δ απ΄ότι έδιναν άλλες. Τελικά ο άχαστος έχασε τρεις φορές μέσα σε τρεις μήνες. Παρ΄όλα αυτά, τα ίδια περίπου ακούμε και σήμερα. Σχεδόν από τους ίδιους. Λάθος εκτιμήσεις; Τήρηση ασφαλών ισορροπιών ώστε να διασφαλίζονται δημόσιες σχέσεις; Δεν μπορώ να γνωρίζω.

Ας επιστρέψουμε στο σήμερα. Ας ξεκινήσουμε με τον χειρισμό της πανδημίας. Όλοι πια διεθνώς ( Πρωθυπουργοί άλλων χωρών, BLOOMBERG , News York Times, γενικά διεθνής Τύπος, Επιστήμονες διεθνώς) δηλώνουν εντυπωσιασμένοι από την σοβαρότητα και ταχύτητα που επέδειξε η Κυβέρνηση, την αποτελεσματικότητα των μέτρων , την αναντικατάστατη συμβολή του επιτελείου των Επιστημόνων, την στάση μίας κοινωνίας που φαίνεται να αποκατέστησε εμπιστοσύνη με Κράτος, θεσμούς, Κυβέρνηση.

Αυτό είναι η μία οπτική, αυτή που περιγράφει την πραγματικότητα γιατί απλά στηρίζεται σε στοιχεία. Η άλλη για παράδειγμα είναι η οπτική του Παπαδημούλη ( « ταξικό το φαινόμενο του κορονωιού) , του Πολάκη ( « το παθαίνουν οι πλούσιοι και οι Χριστιανοί! ), η οπτική της « ΑΥΓΗΣ » και της ΕΦ.ΣΥΝ που αρκεί να πάρετε τα τελευταία τριάντα πρωτοσέλιδα για να κατανοήσετε με τι όμορφους αλλά αριστερούς ασφαλώς χαρακτηρισμούς έχουν χαρακτηρίσει αυτή την Κυβέρνηση.

Είναι η οπτική του Καρτερού γεμάτη μίσος, εμπάθεια, διχαστικό λόγο, του Καρανίκα και άλλων, που στο τέλος της περιπέτειας θέλουν να λογαριαστούν( ;). Είναι η σοβαρότητα πολλών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθούν να εμφανίσουν την αποτελεσματική άμυνα στην διάδοση του ιού περίπου στην τύχη ( Γ. Τσίπρας κ.ά) . Είναι η χολερική στάση και αντίληψη να μετράς πόσοι πεθαίνουν μέχρι να ισοφαριστεί ο θλιβερός αριθμός των καμένων μέσα σε λίγες ώρες στο Μάτι, τότε που άνθρωποι καίγονταν και γινόταν σύσκεψη μπροστά στις κάμερες υπό τον τότε χαρισματικό Πρωθυπουργό.

Είναι και η στάση του Αλέξη Τσίπρα που βεβαίως είναι κάπως πιο συγκρατημένος ,αλλά τι να πει κιόλας όταν το 80%-85% των πολιτών σ΄όλες τις δημοσκοπήσεις τάσσονται υπέρ των χειρισμών του Κ. Μητσοτάκη για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Όταν υπολείπεται τριάντα μονάδων του Κυριάκου Μητσοτάκη σε καταλληλότητα για Πρωθυπουργός και πάνω από τους μισούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ επιδοκιμάζουν τους χερισμούς της Κυβέρνησης.

Ναι, καταλαβαίνει καλύτερα από άλλους ασυγκράτητους, αλλά αυτό δεν σημαίνει και αλλαγή του. Βλέπει επιπλέον ένα Πρωθυπουργό που ακούει και κάνει διορθωτικές κινήσεις. Γινόταν για παράδειγμα μια ολόκληρη συζήτηση για τις ΜΕΘ και τις ΜΕΘ. Διπλασιάστηκαν μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα και συνεχίζουν. Γινόταν ολόκληρη συζήτηση για τα μαζικά τεστ. Βγαίνουν τώρα 500 κινητες μονάδες που θα κάνουν τεστ κατ΄οίκον. Μιλούσαν για τις μάσκες. Όταν υπήρχε μαζική προμήθεια μοιράζουν μαζικά στους νοσοκομιακούς , στους εργαζόμενους Δήμων που εργάζονται στο « ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ» .

Πως λοιπόν να αντιμετωπίσεις ένα Πρωθυπουργό που και καλά τα πάει και συνέχεια προχωράει σε νέες πρωτοβουλίες; Δεν είναι εύκολο και γι αυτό σιωπάς και λίγο. Αυτό κάνει ο Α. Τσίπρας , αλλά αυτό δεν συνιστά αλλαγή προσανατολισμών και σκεπτικών. Κάτι τέτοιο θα φαινόταν μόνο αν ερχόταν σε ευθεία σύγκρουση με όλα αυτά που εκφράζει δημόσια ένα σημαντικό και όχι ένα περιθωριακό τμήμα του κόμματός του και σε τελευταία ανάλυση κάνει ζημιά στο ίδιο το κόμμα. Η ανοχή που δείχνει, κανει φανερό ότι δεν θέλει να βάλει όρια σε ένα ευάριθμο τμήμα του κόμματός του.

Ας πάμε όμως και στα μέτρα για την αντιμετώπιση των οικονομικών συνεπειών από την πανδημία. Είναι πια κουραστικό να πρέπει να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας, όταν γίνεται μια συστηματική προσπάθεια να πειστεί ο λαός, ότι η Ελλάδα είναι ουραγός σ΄αυτόν τον τομέα. Το λένε, το γράφουν παντού. Το είπε και ο Αλέξης Τσίπρας στην Βουλή παρά την εμφάνισή του από την οποία έλειπαν οι συνήθεις ειρωνίες, κορώνες, Ωστόσο όλη η συλλογιστική του ήταν ένα ψέμα.

Μάλιστα, όταν την σκυτάλη πήρε ο Ν. Παππάς το ψέμα απογειώθηκε. Από το στόμα του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του Κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ακούσαμε ότι η Γερμανία « ρίχνει» το 50% του Α.Ε.Π της, η Ιταλία το 17.9%, η Γαλλία το 21.1 κ.λ.π!!! Κι όμως τα αληθινά ποσοστά είναι αντίστοιχα 3.8% , 1.4% και 2% αντίστοιχα ! Δεν τις λες και μικρές αποκκλίσεις ώστε να υποθέσουμε ότι του ξέφυγαν του ανθρώπου λίγο οι αριθμοί.

Για όσους δεν γνωρίζουν, σε επίπεδο ευρωζώνης η Ελλάδα διαθέτει το τρίτο μεγαλύτερο πακέτο δημοσιονομικής στήριξης για τις οικονομικές επιπτώσεις του κορονωοιού, ως ποσοστό του ΑΕΠ, μετά την Αυστρία (7,3%) και τη Γερμανία (3,8%). Η Ελλάδα διαθέτει 3.5%. Η Γαλλία διαθέτει το…2% , η Ιταλία το 1,4%. Αυτά είναι τα ποσοστά που δίνουν η Ευρωπαική Επιτροπή, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, ο Πρόεδρος του Eurogroup. Τα άλλα που ακούτε και διαβάζετε είναι του A. Tσίπρα, του Νίκου Παππά και της ” ΑΥΓΗΣ” , υποθέτω και της ΕΦ.ΣΥΝ. Διαλέξτε!

Μπορεί από αυτό να μην προκύπτει « έντονη» Αντιπολίτευση. Σαφώς όμως προκύπτει αθεράπευτος εθισμός στο ψέμα, προσπάθεια να εμφανιστεί λαθεμένη εικόνα για τα μέτρα της Κυβέρνησης και ανευθυνότητα απέναντι στην πορεία της Οικονομίας σε μια περίοδο που Οικονομολόγοι διεθνώς σπαζοκεφαλιάζουν για το που θα φτάσει η ύφεση αν η διάδοση της πανδημίας κρατήσει μήνες.

Προκύπτει όμως και η μηδενική αλλαγή στην εκφορά υπεύθυνου λόγου από τον επικεφαλής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης σε μια χώρα που από χρεοκοπία και τρία Μνημόνια ταλαιπωρήθηκε επί δέκα χρόνια και σε κάθε περίπτωση βρίσκεται σε πιο δύσκολη θέση απ΄ότι άλλες χώρες.

Το παζλ όμως συμπληρώθηκε με την παρουσίαση των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ για την Οικονομία. Προτάσεις που γεμάτες απατηλές υποσχέσεις και ανύπαρκτη ευθύνη απέναντι στην χώρα επιδιώκουν να εμφανίσουν ένα εύκολο εγχείρημα με « εμπροσθοβαρή μετρα». Αναφερόμαστε σε ένα πακέτο που αν αθροίσεις άμεσα δημοσιονομικά μέτρα συν έκταση δανεισμού συν χρεολύσια που χρωστάμε μέχρι το τέλος του χρόνου συν τακτικές υποχρεώσεις του Κράτους φτάνει στα 40 δις. ευρώ!

Μιλάμε για ένα νέο Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης , για μια συνταγή νέας χρεοκοπίας. Ωστόσο βλέπουμε μια πρόταση που αποφεύγει « σαν ο διάολος το λιβάνι» να κάνει μια πρόβλεψη των καταστροφικών συνεπειών στην Οικονομία παγκόσμια και στην χώρα και παραδοχής του απλού γεγονότος ότι είμαστε μια χώρα που χρεοκοπήσαμε και τώρα προσπαθούσαμε να κάνουμε βήματα ανόδου, ανάπτυξης. Αυτό ‘αραγε τι δείχνει για την « αλλαγή» που βλέπουν κάποιοι στο σκεπτικό και την αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ;

Εν κατακλείδι, ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές μέχρι και τον Φεβρουάριο ήταν ένα κόμμα σε σαφές ιδεολογικό, πολιτικό, προγραμματικό κενό, με αδυναμία και φόβο να δει καθαρά τις αιτίες της ήττας( των ηττών για την ακρίβεια) και την ανάγκη ριζικών επανακαθορισμών.

Μετά ήρθε η αποτελεσματική αντίδραση του Κυριάκου Μητσοτάκη τόσο στον Έβρο για την υπεράσπιση των συνόρων της χώρας, όσο και τα ανατανακλαστικά απέναντι στην πανδημία και « η μπάλα χάθηκε», το άγχος ανέβηκε κατακόρυφα, κάθε δημοσκόπηση μοιάζει με ηχηρή σφαλιάρα και στην επιφάνεια ήρθαν πιο έντονα ακρότητες από κάποιους και ψέματα από όλους .

Μόνο που έτσι, το αδιέξοδο είναι πλήρες και την βασική ευθύνη συνήθως την έχει ο ηγέτης. Μόνο που ο ηγέτης δεν φαίνεται να έχει γραμμή, αλλού καταφεύγει στην σιωπή, άλλοτε στον λαικισμό και πάντα σε μια παραλυτική ισορροπία με ακραίες έως χυδαίες φωνές που όμως είναι εντελώς απαραίτητες. Αν, αν λέω συνεχίσει έτσι, θα βρεθεί μπροστά σε μεγάλα υπαρξιακά προβλήματα και η λεγόμενη πασοκοποίηση περισσότερο μπορεί να οδηγήσει σε κόμμα που να θυμίζει τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 2010, παρά του 1980.