«Μαξιλάρια» και εκλογές

Για το περίφημο μαξιλάρι, από το οποίο φαίνεται πως τη βγάζει καθαρή η χώρα αυτή την περίοδο, γράφει στο blog του στο pagenews o Γιάννης Αντύπας. Τι προτείνει για να μην καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος ότι πετύχαμε ως τώρα;

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το γεγονός πως μετά από 10 χρόνια κρίσης υπάρχουν ακόμη άνθρωποι στη χώρα μας που πιστεύουν σε… μαξιλάρια. Που δεν έχουν αντιληφθεί ότι… κοιμόμαστε στο πάτωμα! Γιατί, το περίφημο μαξιλάρι, από το οποίο φαίνεται πως τη βγάζει καθαρή η χώρα αυτή την περίοδο, δεν είναι χρήματα που είχαμε βγάλει και καταθέσει στην Τράπεζα της Ελλάδας, αλλά δανεικά που δεν είχαμε χρησιμοποιήσει. Στο τέλος αυτής της κρίσης, όταν βγούμε από τα σπίτια μας, το χρέος θα είναι στο 200% του ΑΕΠ. Και αυτό δεν είναι καλό.

Για την ακρίβεια είναι κάτι που θα πρέπει να μας ενεργοποιήσει.

Γιατί μπορούμε να το γυρίσουμε το ματσάκι. Όμως, αυτό σημαίνει ότι θα δουλέψουμε όσοι μπορούμε και θα συμμετέχουμε όλοι στα βάρη. Και όχι μόνο στα οικονομικά, αλλά και στα πολιτικά. Καθώς εκεί κρίνονται οι τάσεις που αναπτύσσονται στην κοινωνία. Αν η μεν κυβέρνηση κοιτάξει να κάνει εκλογές και η αντιπολίτευση να ζητά τον ουρανό με τα άστρα τότε τα πράγματα δε θα πάνε καλά. Δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί η εκ διαμέτρου αντίθετη ανάγνωση της ίδιας πραγματικότητας. Δημιουργεί παραισθήσεις. Που θα μας οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια σε επικίνδυνα μονοπάτια.

Τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν τον αμφισβητεί κανείς. Το αντίθετο: φαίνεται να βγαίνει ενισχυμένος από την κρίση. Μπορεί να κάνει λοιπόν την κυβέρνηση που επιθυμεί και να προχωρήσει. Με ουσιαστική αναδιοργάνωση του δημοσίου και με μέτρα ελάφρυνσης του ιδιωτικού τομέα. Είναι προφανές, αποδείχθηκε αυτό, πως το δημόσιο μπορεί. Ότι υπάρχουν ικανοί άνθρωποι και δομές που μπορούν να φέρουν αποτελέσματα. Το ίδιο έχει αποδείξει και ο ιδιωτικός τομέας. Ας τους «παντρέψει» επιτέλους η κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση, που θα πρέπει στην κυριολεξία να είναι όλων των Ελλήνων. Προσωπικά θα έβλεπα πολύ θετικά ένα άνοιγμα του πρωθυπουργού στα υπόλοιπα κόμματα. Και θα ήμουν ευτυχισμένος αν άκουγα και τα «ναι» που απαιτούν οι καιροί. Για να αξιοποιηθεί η θετική εικόνα που δημιουργήσαμε όλοι μαζί τις τελευταίες εβδομάδες.

Για να μην καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος ότι πετύχαμε.

Αν γυρίσουμε στο… φρέντο καπουτσίνο και το δε βαριέσαι αδελφέ τα πράγματα πολύ γρήγορα θα γίνουν δύσκολα. Ο κορωνοϊός καιροφυλακτεί και η οικονομική κρίση που δημιούργησε θα είναι παντού ορατή γύρω μας. Εμείς οι ίδιοι μπορεί να χάσουμε τις δουλειές μας, σίγουρα σε κάθε παρέα θα υπάρχουν νέοι άνεργοι και άνθρωποι με μειωμένο εισόδημα. Αυτό δε μπορεί να κάνουν ότι δεν τους αφορά όσοι είναι πιο προστατευμένοι. Γιατί, την κοινωνική σταθερότητα δεν την κρίνει το ατομικό εισόδημα, αλλά το συλλογικό. Μόνο έτσι θα αποφύγουμε το χάος και θα μπορέσουμε σύντομα να φτιάξουμε μια νέα κανονικότητα. Με το σύστημα υγείας θωρακισμένο και έτοιμο να μας προστατέψει. Με την οικονομία και την κοινωνία μας να μας προσφέρουν όσα έχουμε ονειρευτεί.