Οι υποκριτές και οι μαλάκες

Ξεσπάθωσε και πάλι το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο όχι μόνο κατά του πολιτευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Ηλία Γρηγόρη, που έκανε την απρεπή ανάρτηση κατά του πρωθυπουργού στο Facebook, με αφορμή την αυτοσχέδια συναυλία της Άλκηστης Πρωτοψάλτη έξω από το Μαξίμου, αλλά εναντίον του Αλέξη Τσίπρα και εν τέλει συνολικά όλου του κόμματος.

Το αίτημα της ΝΔ και των φιλικών της Μέσων Ενημέρωσης, και ο θόρυβος που σηκώνουν δίνοντας ευρύτερες διαστάσεις, είναι να τοποθετηθεί και να διαγράψει ο Αλέξης Τσίπρας τον πολιτευτή του κόμματος και τα δύο στελέχη, τον Παύλο Πολάκη και τον Γιώργο Κυρίτση που υπερασπίστηκαν με δικές τους αναρτήσεις το δικαίωμα του κ. Γρηγόρη να εκφράζεται όπως επιθυμεί στο Facebook χωρίς να επιβάλλονται πειθαρχικά μέτρα από την ηγεσία του κόμματος.

Το θέμα που σκοπίμως συσκοτίζει ο συρφετός που ακολουθεί το political corect της εποχής, δεν είναι οι δηλώσεις του κ. Γρηγόρη, καταδικαστέες σε κάθε περίπτωση γιατί δεν μπορεί ο πολιτικός διάλογος να γίνεται με εκφράσεις πεζοδρομίου.

Το πραγματικό ερώτημα είναι ποιο είναι το εύρος της ελευθερίας έκφρασης των πολιτικών στελεχών. Αν ακουστούν οι προτροπές του γραφείου Τύπου της ΝΔ και των φιλικών της Μέσων Ενημέρωσης, τότε τα κόμματα θα μετατραπούν σε στρατώνες, όπου το κάθε μέλος θα πρέπει να παίρνει άδεια πριν πει οτιδήποτε και να ζει με τον φόβο ότι αν κάπου ξεφύγει τότε θα διαγραφεί. Ο δε πρόεδρος του κόμματος θα μετατραπεί σε παιδονόμο που θα αποβάλλει όποιον πει μία κουβέντα παραπάνω. Αλήθεια, μία τέτοιου τύπου αυταρχική λειτουργία των κομμάτων επιθυμούν;

Το επιχείρημα είναι ότι εάν δεν τοποθετηθεί ο αρχηγός για κάθε δήλωση στελέχους του τότε την συμμερίζεται και είναι συνυπεύθυνος. Μόνο που οι ίδιοι δεν λένε κουβέντα για τις κατά καιρούς δηλώσεις του Άδωνι Γεωργιάδη που σύμφωνα με την λογική τους εκφράζουν είτε τον Κυριάκο Μητσοτάκη είτε παλαιότερα τον Αντώνη Σαμαρά. Πόσο μάλλον που είναι και αντιπρόεδρος της ΝΔ και όχι ένας τυχαίος πολιτευτής. Το συμπέρασμα είναι πολύ απλό, όσοι έχουν βγει στα κεραμίδια με αφορμή την δήλωση Γρηγόρη και την στήριξη από τους Πολάκη και Κυρίτση, δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τις αρχές και τις αξίες που θα πρέπει να διέπουν την δημόσια αντιπαράθεση, να καταφέρουν πλήγμα στον ΣΥΡΙΖΑ επιθυμούν αδιαφορώντας πλήρως για την γενικότερη ζημιά που κάνουν με την υποκριτική ψευτοηθική.

Ειρήσθω, ότι 11 εκατομμύρια Έλληνες λέμε ο ένας τον άλλο μαλάκα σε κάθε ευκαιρία.

Πριν όμως και από αυτό, επανέρχεται το διαρκές στην εποχή μας ερώτημα: Οι αναρτήσεις στα sosial media είναι δημόσιες δηλώσεις ή κουβέντες σε ιδιωτικές συζητήσεις μεταξύ φίλων; Το να δεχθούμε ότι είναι δημόσιες δηλώσεις καταργεί έναν χώρο ιδιωτικότητας και πιο χαλαρής έκφρασης. Είναι άλλο να πεις μαλάκα κάποιον σε ένα τραπέζι που κάνεις για τα γενέθλιά σου κι ας το ακούσουν 50 άνθρωποι, και είναι άλλο να τον πεις σε μία δημόσια κομματική εκδήλωση.

Το δεύτερο, (σε περιπτώσεις πιο βαριές βέβαια από το μαλάκας που είναι ψωμοτύρι), μπορεί να επιφέρει αστικές και ποινικές κυρώσεις που δεν υπάρχουν στις ιδιωτικές συνομιλίες. Φυσικά η εξουσία, τα αυταρχικά κόμματα και οι δημοσιογράφοι που διεκδικούν το μονοπώλιο της δημόσιας έκφρασης, επιθυμούν γενίκευση των απαγορεύσεων. Οι πολίτες όμως που δραστηριοποιούνται στα sosial media είναι βέβαιοι ότι επιθυμούν οι αναρτήσεις τους να είναι υπό παρακολούθηση και να έχουν τον κίνδυνο να βρεθούν εγκαλούμενοι με νομικές συνέπειες;