Αιματοβαμμένη παράδοση

Παίρνοντας αφορμή το διπλό φονικό στα Ανώγεια ο Γιάννης Αντύπας σχολιάζει μέσα από το προσωπικό του blog στο pagenews.gr μια κατάσταση στην Κρήτη που δεν λέει να κοπάσει.

Έχω πολλούς φίλους από την Κρήτη. Σέβομαι και τιμώ τον υπέροχο τόπο τους. Την ιστορία, τη μουσική, τη φιλοξενία, τα πάντα. Ένα μόνο δε μπορώ να καταλάβω: γιατί τόσο έξυπνοι άνθρωποι συνεχίζουν την αιματοβαμμένη παράδοση των όπλων; Δεν έχω αντίρρηση οι άνθρωποι στα χωριά να έχουν μία καραμπίνα. Για κυνήγι, για προστασία όταν ένας κτηνοτρόφος έχει βγάλει τα ζωντανά του. Θεωρώ πως όσοι τα έχουν για αυτούς τους σκοπούς ξέρουν να τα χρησιμοποιούν και σωστά. Άλλο πράγμα, όμως, είναι ένα κυνηγετικό και άλλο ένα καλάσνικοφ ή τα περίφημα εννιάρια, όπλα καθαρά δολοφονικά. Μιλάμε για επιθετικά όπλα, που στόχο έχουν τον θανάσιμο τραυματισμό. Μόνο από τύχη μπορεί να τη γλιτώσει κανείς αν δεχθεί τα πυρά τους. Δεν έχει νόημα να τα έχει ένας απλός άνθρωπος σπίτι. Άλλωστε, στις κοινωνίες μας έχουμε εκχωρήσει το μονοπώλιο της ένοπλης βίας στο κράτος.

Εκτιμώ ότι έχει έρθει η ώρα οι Κρητικοί να δουν το θέμα ψύχραιμα. Αν δεν υπήρχαν τα περίστροφα και τα πιστόλια στα Ανώγεια η έκβαση της κρίσης μπορεί να ήταν διαφορετική. Είναι άλλο πράγμα η χειροδικία και άλλο η οπλοχρησία. Όταν βγαίνουν τα όπλα η κλιμάκωση είναι τεράστια, όπως και οι επιπτώσεις. Ο τραυματισμός ενός περαστικού έδειξε ότι από τύχη αποφύγαμε και τα χειρότερα. Γιατί, ο απολογισμός θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο τραγικός. Είναι πραγματικά κρίμα για τις δύο οικογένειες να πενθούν τους ανθρώπους τους, ενώ απλά θα μπορούσαν να αντιδικούν για το ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο. Με τα λόγια. Ούτε καν με τα χέρια. Ειδικά όσοι είναι δυνατοί θα πρέπει να αποφεύγουν τη σωματική βία στους πιο αδύναμους. Οφείλουν να γνωρίζουν ότι ενεργοποιούν μια σειρά από ένστικτα, τα οποία συνήθως δεν έχουν καλή κατάληξη.

Πόσο μάλλον όταν ο δυνατός είναι ένας εκπαιδευμένος αθλητής πολεμικών τεχνών. Οι τελευταίοι λογικά γνωρίζουν όλες τις τεχνικές αυτοσυγκράτησης. Έχουν το απόλυτο πλεονέκτημα σε κάθε περίπτωση. Οπότε, θα πρέπει να μένουν στα λόγια. Άντε και σε καμία κίνηση αποτροπής. Αυτούς ποτέ κανείς δε θα τους κατηγορήσει ότι κιότεψαν. Αντίθετα, όλοι θα πουν ότι έδειξαν ανωτερότητα. Θυμάμαι πριν από μερικά χρόνια που με πλησίασε με απειλητικές διαθέσεις ένας γραμμωμένος νεαρός. Δεν έχει σημασία η αφορμή. Εγώ τον κοίταξα και του είπα: τι θες να δείρεις από εμένα, δε θα χορτάσεις. Γέλασε και γίναμε φίλοι.

Προσωπικά δεν είχα πρόβλημα να τσαλακωθώ και να κάνω χιούμορ με τη διαφορά σωματικής διάπλασης και δύναμης που είχαμε. Άλλοι, όμως, έχουν. Οπότε, επαφίεται στους δυνατούς να προστατεύουν τους αδύναμους. Και σε όλους να απέχουν από την κατοχή και χρήση όπλων. Αν δε θέλουμε να γίνουμε Άγρια Δύση.