Αλλάζουμε θέμα, αλλάζουμε κλίμα

Ειλικρινά δεν αντέχω να γράψω άλλο για τον κορωνοϊό, τα οικονομικά προβλήματα και τις προκλήσεις του Ερντογάν. Θέλω… διακοπές. Έστω για ένα άρθρο. Συγχωρήστε με, λοιπόν. Πριν από λίγη ώρα (σ.σ. βραδάκι Πέμπτης 14 Μαΐου του 2020), διάβασα πως ο πρίγκιπας Χάρι νιώθει χαμένος στις ΗΠΑ, καθώς απώλεσε το πλαίσιο των βασιλικών υποχρεώσεων που έδινε περιεχόμενο και δομή στην καθημερινότητά του! Δεν έχει φίλους, δεν έχει δουλειά και αισθάνεται λέει πιεσμένος.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά, καθώς είναι σοβαρά. Στη Μεγάλη Βρετανία ζούσαν σε ένα παλάτι, το όνομα του οποίου μου διαφεύγει, αλλά οι βασιλικοί κανόνες προκαλούσαν ασφυξία στην Μέγκαν. Σχεδόν είχε πέσει σε κατάθλιψη. Τουλάχιστον αυτό διαβάζαμε στα έντυπα και τις διαδικτυακές εκδόσεις με ειδίκευση τα βάσανα των γαλαζοαίματων. Και, φαίνεται πως είχαν δίκιο, καθώς η πρώην ηθοποιός έπεισε τον σύζυγό της να εγκαταλείψουν καθήκοντα, τίτλους, ακόμη και την ίδια τη χώρα. Μετακόμισαν, αρχικά στον Καναδά και πλέον ζουν σε ένα «παλάτι» αξίας 18 εκ. δολαρίων στο Λος Άντζελες. Αλλά, τώρα δεν αισθάνεται καλά ο Χάρι!

Έχουν κι αυτοί τα προβλήματά τους

Του λείπουν οι συνάδελφοί του στον στρατό (στη Βασιλική Αεροπορία αν δεν κάνω λάθος), οι συγγενείς του, ακόμη και με τον αδελφό του μίλησε ξανά για να καλύψει το κενό, σύμφωνα με τις ανταποκρίσεις από την απέναντι όχθη του Ατλαντικού. Όλα αυτά έχουν επηρεάσει την ψυχολογία του. Κοίτα να δεις που νομίζαμε πως εμείς έχουμε προβλήματα. Αυτά είναι τα δύσκολα. Να τα λέμε αυτά. Έχουν και οι πάρα πολύ πλούσιοι και πάρα πολύ διάσημοι τα προβλήματά τους. Πώς να περάσει την ώρα του ο άνθρωπος; Πόση ώρα θα κάνει περίπατο; Πόσο ώρα θα κολυμπά στην πισίνα; Πόσες ταινίες να δει; Αφήστε που οι υπηρέτες δεν τον αφήνουν ούτε τον καφέ του να φτιάξει ή, έστω βρε αδερφέ, να πλύνει την κούπα του.

Τίποτα! Η ζωή του δεν έχει περιεχόμενο. Φαντάζομαι πολύ θα ήθελε να δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ για 3 και 60. Πολύ θα ήθελε να είναι στη λίστα των εκατομμυρίων ανέργων, των ανθρώπων που έχασαν τις δουλειές τους στη διάρκεια της πανδημίας. Όλα αυτά λογικά θα έδιναν νόημα, δομή και περιεχόμενο στη ζωή του. Βασικά δεν αστειεύομαι. Θα είχε για κάτι να αγωνιστεί. Να φέρει ένα πιάτο φαγητό στην οικογένειά του. Να αποκτήσει ασφάλιση και πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αν δεν έχεις αυτά τα άγχη πέφτεις σε κατάθλιψη. Λογικό είναι. Ελπίζω μόνο να αντέξουν. Να μην χαλάσει το σπιτικό τους. Έχει μεγαλώσει και η Βασίλισσα, δεν είναι ώρα τώρα να τη στεναχωρούν. Ελπίζω να το παλέψουν τα παιδιά.

Άλλωστε, ο Τραμπ έχει αποφασίσει να την «ανοίξει» και πάλι την Αμερική. Θα ανοίξουν νέες δουλειές όπου να ναι. Κάτι θα βρεθεί για να γεμίζουν την ώρα τους η Μέγκαν και ο Χάρι. Και, αν δουν τα δύσκολα, το Παλάτι να είναι καλά. Θα γυρίσουν στη Μεγάλη Βρετανία. Ο Γουίλιαμ θα σφάξει για το αδερφάκι του τον μόσχο τον σιτευτό, αυτοί θα ζήσουν καλά και εμείς καλύτερα. Κυρίες και κύριοι σας ευχαριστώ για την υπομονή. Το είχα ανάγκη ένα παραμύθι.