Γενοκτονία των Ποντίων: Συγκινητική η αλλαγή φρουράς στη Βουλή

Γενοκτονία των Ποντίων: Συγκινητικό ήταν το σημερινό πρωινό στο Σύνταγμα μπροστά από το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Όταν έφτασε η ώρα της αλλαγής φρουράς, δύο από τα μέλη της, φορώντας την παραδοσιακή στολή του Πόντου, τη Ζίπκα, στάθηκαν δίπλα στους εύζωνες κι έκαναν μαζί τους την αλλαγή τιμώντας την 19η Μαΐου, 101 χρόνια μετά την μαύρη μέρα

Αρχικά, επικράτησε σιγή και στη συνέχεια, υπό τους ήχους της ποντιακής λύρας, η οποία «θρηνούσε» για το χαμό 353.000 Ελλήνων του Πόντου, πραγματοποιήθηκε η αλλαγή της φρουράς.

Σήμερα, θα πραγματοποιηθεί σειρά εκδηλώσεων, που περιλαμβάνουν γενικό σημαιοστολισμό, φωταγώγηση των δημοσίων κτιρίων και των δημοτικών και περιφερειακών καταστημάτων, τέλεση δοξολογιών, ομιλιών και καταθέσεις στεφάνων στις έδρες των Περιφερειών και των Περιφερειακών Ενοτήτων. Λόγω των εκτάκτων μέτρων που έχουν ληφθεί για τον περιορισμό του covid-19, οι εκδηλώσεις πραγματοποιούνται σύμφωνα με τις ισχύουσες υγειονομικές διατάξεις.

Συμβολικό μήνυμα για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου θα προβληθεί  το βράδυ στην πρόσοψη του Μεγάρου της Βουλής. Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση η Βουλή των Ελλήνων τιμά την Ημέρα Μνήμης και δηλώνει «το διαρκές αίτημα της ιστορικής αποκατάστασης» για την εξόντωση των Ελλήνων του Μικρασιατικού Πόντου. Η Βουλή των Ελλήνων, στις 24 Φεβρουαρίου 1994, αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ποντίων από το τουρκικό κράτος και ψήφισε ομόφωνα τον ορισμό της 19ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου με τον νόμο 2193/1994.

Ιστορικά γεγονότα:

Η γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού – που από το 1994 αναγνωρίζεται επισήμως από την ελληνική πολιτεία με την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου, ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου – αναφέρεται στα βίαια, μαζικά, φονικά γεγονότα, της δεύτερης και της αρχής της τρίτης δεκαετίας του 20αιώνα, που συνέβησαν στην καταρρέουσα τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία, μέχρι τη δημιουργία του σύγχρονου τουρκικού κράτους, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα τη φυσική εξόντωση, τον αφανισμό, τον εκτοπισμό και την εκρίζωση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων του Πόντου από τις πατρογονικές τους εστίες.

Τα γεγονότα αυτά πυροδοτήθηκαν από την σταδιακά αυξανόμενη ανάδυση και εντεινόμενη επίδραση του τουρκικού εθνικισμού στην πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία, ο οποίος προς τα τέλη της πρώτης δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα κατέστη κυρίαρχη ιδεολογία, αναλαμβάνοντας δια των πολιτικών εκφραστών του, την εξουσία και τον έλεγχο της αυτοκρατορίας.

Η ανάληψη της εξουσίας από τους Νεότουρκους το 1908 στην Οθωμανική Θεσσαλονίκη θεωρείται η απαρχή του για τους «συστηματικούς» και «οργανωμένους» – όπως υποστηρίζουν σύγχρονοι ιστορικοί και ερευνητές – διωγμούς, εξαντλητικές πορείες εξόντωσης, εγκλεισμούς σε τάγματα καταναγκαστικής εργασίας, λεηλασίες, βιαιότητες, σε βάρος όλων των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής. Όπως επισημαίνουν, οι ίδιοι, οι ωμότητες αυτές πραγματοποιήθηκαν σε διαφορετικούς χρόνους και τόπους και σε διάφορες φάσεις, μέσα στη δεκαετία 1913-1923 και μέσα σε εμπόλεμες συνθήκες, αλλά και σε ειρηνικά μεσοδιαστήματα, στο χώρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων είναι δύσκολο να υπολογιστεί, λόγω των συνθηκών που επικρατούσαν.