Ε όχι!

Διάβασα την είδηση και δεν πίστευα στα μάτια μου. Η ΠΟΕΔΗΝ, η ομοσπονδία των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία, ζητά να… μοριοδοτηθούν τα παιδιά των μελών της στις πανελλήνιες εξετάσεις εξαιτίας της πανδημίας. Καλά, καταλαβαίνω ότι κάποιος καραγκιόζης μπορεί να το σκέφτηκε. Τόσοι συνδικαλιστές, τόσοι μορφωμένοι άνθρωποι δε βρέθηκε ένας να προστατέψει το κύρος του κλάδου;

Τη μια οι καθηγητές και οι δάσκαλοι, τώρα οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία.

Όσοι επιμένουν να θεωρούν το κράτος δικό τους προνόμιο είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί του δημόσιου τομέα. Τον συκοφαντούν στα μάτια μιας πολύ σκληρά εργαζόμενης κοινής γνώμης. Τον συκοφαντούν στα μάτια εκατομμυρίων Ελλήνων που έδωσαν από το υστέρημά τους για να ενισχυθεί το ΕΣΥ. Δεν είναι ο ιδιωτικός τομέας και τα μεγάλα συμφέροντα που πολεμούν το δημόσιο. Είναι μια μικρή μερίδα εργαζομένων σε αυτό. Που είναι της εξαίρεσης και της αραχτής.

Που προτιμούν το ΕΓΩ από το ΕΣΥ!

Αντί η ΠΟΕΔΗΝ να αναζητήσει και να βρει τον κατάλογο όσων δούλεψαν στη μάχη κατά της COVID-19 και να ζητήσει να πάρουν έναν μήνα άδεια και έναν μισθό παραπάνω, κοιτά πως μέσα από τη θυσία των λίγων θα «κονομήσουν» οι πολλοί! Στα παλιά τους τα παπούτσια αν οι εξετάσεις λέγονται πανελλήνιες. Τα δικά μας τα παιδιά να είναι καλά. Τώρα θα μπουν με μόρια στα πανεπιστήμια, αύριο θα μπουν στο δημόσιο γιατί θα έχουν… γονείς συνταξιούχους. Τι μόνο οι γονείς ανήλικων τέκνων θα περνούν τη ζωή στο σπίτι τους με την εγγύηση των ηλιθίων που δουλεύουν σαν τα ρολόγια; Και τα παιδιά τους δικαιούνται μια θέση εργασίας, ώστε να κάνουν παιδιά και να συνταξιοδοτηθούν ως γονείς ανηλίκων με τη σειρά τους. Τραγικά πράγματα. Ντροπή μόνο.

Τρεις μήνες λέει ήταν σε επιφυλακή χωρίς άδειες και (χρωστούμενα) ρεπό! Κάποιοι κάθισαν σε καραντίνα! Και άλλοι νόσησαν! Ειλικρινά θλίβομαι με το σκεπτικό. Όλοι βγάλαμε στους ήρωες της πρώτης γραμμής το καπέλο. Υποκλιθήκαμε στις γνώσεις και τη δουλειά τους. Και συνεχίζουμε να το κάνουμε. Δε θα τους συκοφαντήσει κανείς τους επιστήμονες και τους εργαζόμενους. Αλλά, αν κάποιοι συνδικαλιστές πιστεύουν πως με τρεις μήνες μπορούν να αγοράσουν τις ζωές των παιδιών τους έχω να πω ότι τους προσφέρουν πολύ κακό παράδειγμα.

Έχω γνωστούς που δουλεύουν σαν σκυλιά χρόνια ολόκληρα. Που έχουν χάσει λεφτά, έχουν χάσει σπίτια ακόμη και οικογένειες που διαλύθηκαν από την κρίση. Οφείλουν οι συνδικαλιστές της πλάκας να δείχνουν λίγο σεβασμό σε όσους δουλεύουν και στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα για να μπορούν αυτοί να γράφουν ανακοινώσεις. Όλοι αυτοί οι ανεκδιήγητοι τύποι πρέπει επιτέλους να αντιληφθούν ότι δεν είναι δουλειά τους να χωρίζουν τους Έλληνες σε κάποιους που έχουν μονίμως δικαιώματα και άλλους που μια ζωή έχουν υποχρεώσεις.