Το μέλλον της περιοχής και της Ελλάδας κρίνεται στη Λιβύη

Οι εξελίξεις στη Λιβύη είναι δραματικές όσο και ρευστές, με άδηλη μέχρι στιγμής κατάληξη. Η κατάρρευση των δυνάμεων του Χαλίφα Χάφταρ σε πολλά σημεία του μετώπου και η προέλαση μέχρι τη Σύρτη των μισθοφόρων της Τουρκίας που στηρίζουν τον Φαγιέζ αλ Σαράζ, προοιωνίζονται επιπτώσεις οι οποίες δεν περιορίζονται το πεδίο της μάχης. Ενδεχόμενη ολοκληρωτική στρατιωτική ήττα του Χάφταρ θα σημάνει την μετατροπή της Λιβύης σε προτεκτοράτο της Άγκυρας και την εγκατάσταση μόνιμης τουρκικής απειλής για την Ελλάδα στον Νότο, καθώς ο Σαράζ είναι ενεργούμενο της Τουρκίας.

Η Τουρκία με τη μαζική στρατιωτική στήριξη προς το καθεστώς της Τρίπολης, αγνοώντας το εμπάργκο με την ανοχή ή μη και τη παρότρυνση Δυτικών δυνάμεων, κατάφερε να ανατρέψει την κατάσταση και από εκεί που ο LNA βρισκόταν επτά χιλιόμετρα έξω από την πρωτεύουσα, βρέθηκε ο GNA στη Σύρτη έχοντας καταλάβει στην πορεία στρατηγικής σημασίας περιοχές και βάσεις. Ο έλεγχος της Λιβύης είναι προϋπόθεση για το σχέδιο της Τουρκίας να καταστεί επικυρίαρχος στη Μεσόγειο, προϋπόθεση αυτό με τη σειρά του για τη φιλοδοξία του Ερντογάν να μετεξελίξει το τουρκικό κράτος σε νέο-οθωμανική αυτοκρατορική εκδοχή και σε έναν από τους παγκόσμιους πρωταγωνιστές του αναδυόμενου πολυπολικού (;) κόσμου.

Η προηγούμενη απόπειρά του να κάνει το ίδιο στην Αίγυπτο με την ανάληψη της εξουσίας εκεί από τη φιλική του Μουσουλμανική Αδελφότητα ναυάγησε από το πραξικόπημα του στρατάρχη Φατάχ αλ Σίσι ο οποίος ανέτρεψε την κυβέρνηση των Αδελφών Μουσουλμάνων και έθαψε τον σχεδιασμό του Ερντογάν.

Τώρα είναι πάλι ο Σίσι ο οποίος καλείται να λάβει αποφάσεις. Μπορεί η προοπτική επικράτησης των φιλοτουρκικών δυνάμεων στη Λιβύη (στην πραγματικότητα της ίδιας της Τουρκίας μέσω των ισλαμιστών μισθοφόρων της αλλά και κανονικών τουρκικών δυνάμεων που βρίσκονται εκεί) να αποτελεί μείζονα απειλή για την Ελλάδα, αλλά το ίδιο ισχύει και για την Αίγυπτο. Η εγκαθίδρυση ενός ελεγχόμενου από την Άγκυρα ισλαμικού καθεστώτος στη Λιβύη με τη συμμετοχή των Αδελφών Μουσουλμάνων οι οποίοι δεν έχουν εγκαταλείψει την προσπάθεια κατάληψης της εξουσίας στην Αίγυπτο, αποτελεί εφιάλτη για τον Σίσι και υπαρξιακό κίνδυνο για την Αίγυπτο.

Η Αίγυπτος θα βρεθεί να συνορεύει με την Τουρκία και τους Αδελφούς Μουσουλμάνους στα δυτικά της, απ΄ όπου θα σχεδιάζουν το επόμενο βήμα, της αποσταθεροποίηση τής κυβέρνησης Σίσι και την κατάληψη της Αιγύπτου κατά το πρότυπο της Λιβύης.  Μετά τη χθεσινή συνάντηση Σίσι – Χάφταρ, οι δύο πρότειναν ανακωχή για να συζητηθεί ένα σχέδιο μόνιμης κατάπαυσης του πυρός και πολιτικής λύσης. Η πρόταση ασφαλώς απορρίφθηκε από την Άγκυρα και τον Σαράζ αφού δεν έχουν λόγο να σταματήσουν τώρα που έχουν αποκτήσει το momentum και εξάλλου έχουν ως στόχο την κατάκτηση των πετρελαιοπηγών που ελέγχει ο Χάφταρ και την οριστική ήττα του τελευταίου.

Η Ρωσία η οποία θεωρητικά στήριζε και στηρίζει τον Χάφταρ κρατά αμφίσημη στάση και πάντως δεν έκανε αρκετά για να τον διασώσει μέχρι τώρα, αν και ορισμένοι αποδίδουν την επιχειρησιακή αδυναμία του Χάφταρ στην επιτελική και στρατηγική ανεπάρκειά του. Η αποστολή προ ημερών στη Λιβύη ρωσικών μαχητικών Mig και Sukhoi χωρίς διακριτικά παραπέμπει σε ενεργοποίηση της Μόσχας για να αποτραπεί την ύστατη ώρα η ολοκληρωτική κατάρρευση του Χάφταρ, χωρίς μέχρι στιγμής να έχει φανεί κάτι χειροπιαστό στις επιχειρήσεις.

Για την Αίγυπτο πάντως είναι η ώρα των αποφάσεων. Μετά την απόρριψη της πρότασης εκεχειρίας από τους Τούρκους, είδαν το φως της δημοσιότητας φωτογραφίες από μετακίνηση αιγυπτιακών αρμάτων μάχης στα σύνορα με τη Λιβύη.

Αν το Κάιρο αποφασίσει ευθεία στρατιωτική εμπλοκή για να αποτρέψει την πλήρη επικράτηση των Τούρκων στη Λιβύη και να αποσοβήσει τον κίνδυνο που αυτή συνεπάγεται για την Αίγυπτο, και μάλιστα αν αυτό συμβεί με το πράσινο φως των Ρώσων, τότε ενδέχεται αν υπάρξουν ανατροπές. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι το μέλλον της περιοχής, συμπεριλαμβανομένων των θεμάτων που αφορούν την Ελλάδα σε σχέση με την Τουρκία, κρίνεται στη Λιβύη.