Η μεγάλη αδελφότητα του εγκλήματος

Η Τζούντιτ θυμάται ξεκάθαρα την πρώτη επαφή, Ήταν 2006, ήταν 16 ετών και ο αδερφός της, Άρτουρ, μόλις είχε πεθάνει στο νοσοκομείο από βάναυση ομοφοβική επίθεση. Τότε ήταν που η οργάνωση Primiero Comando Da Capital, γνωστή ως PCC, χτύπησε την πόρτα του σπιτιού της. Όταν άνοιξε είδε “ένα κοκκαλιάρικο παιδί με γυαλιά”. “Είσαι η αδελφή του Αρτούρ;” τη ρώτησε. “Θέλω να μιλήσω με τον πατέρα σου”. Ο Πατέρας της βγήκε στην πόρτα. Τι θέλεις, ρώτησε τον πιτσιρικά. “Να μιλήσουμε για τον Αρτούρ” απάντησε εκείνος. “Ξέρουμε ότι είσαι αστυνομικός, αλλά ήρθαμε να ρωτήσουμε εάν θέλεις να σκοτώσουμε τους δολοφόνους του γιου σου”.

Η Τζόντιτ κατάλαβε ότι ο πατέρας της, παρότι απέρριψε την πρόταση, εντυπωσιάστηκε. “Αυτό το παιδί είπε ακόμα: εάν θέλετε θα το καταγράψουμε”, θυμάται η γυναίκα που ζει στο Σάο Πάολο, στο Μόγκι ντα Κρούζε, μια από τις γειτονιές όπου τα παιδιά μαθαίνουν από τους φίλους τους στο σχολείο να καπνίζουν κραρκ και πολλοί βρίσκονται στη φυλακή ή σκοτώνονται νέοι. Μιλά για μια αινιγματική αδελφότητα εγκληματιών που κυριαρχεί στην καθημερινή ζωή σε δεκάδες φυλακές και εκατοντάδες φαβέλες της Βραζιλίας. Μιλά για την πιο ισχυρή εγκληματική οργάνωση στη Νότια Αμερική.

Η Συμμορία δημιουργήθηκε σε μια από τις πιο απάνθρωπες φυλακές του Σάο Πάολο, την Ταουμπατέ, ένα χρόνο μετά τη χειρότερη σφαγή σε φυλακές στη Βραζιλία. Μέχρι τότε κάθε φυλακή είχε ένα αφεντικό που αποφάσιζε εάν κάποιος θα βιάσει τη γυναίκα ενός άλλου φυλακισμένου που είχε χρέος, ποιοι κρατούμενοι θα υποστούν σεξουαλικές επιθέσεις, πως θα μοιραστούν στα κελιά, αφηγείται ο 52χρονος Σίντεϊ Σάλες, σήμερα πάστορας, που έχει φυλακιστεί για έξι χρόνιας και ήταν μάρτυρας στη δημιουργία του PPC.

Όλοι οι διαμάχες λύνονταν με μπουνιές και με μαχαίρια. “Για να μη κλάψει η μητέρα σου έκανες τη μητέρα κάποιου άλλου να κλάψει”, λέει. Αυτή η κόλαση άλλαξε με έναν ποδοσφαιρικό αγώνα στην αυλή της φυλακής Ταουμπάτε, στις 31 Αυγούστου 1993, όταν γεννήθηκε η PCC. Σήμερα έχει περισσότερους από 35.000 “αδελφούς” ως μέλη που “βαπτίζονται”μέσω μιας αυστηρής τελετής. Με επίκεντρο το Σάο Πάολο, βρίσκονται και στο εξωτερικό. Κάποιοι διαπράττουν εγκλήματα, άλλοι είναι εργαζόμενοι, όλοι όμως είναι πιστοί στην οργάνωση, το πρώτο όνομα της οποίας ήταν Patrido del Crimen (Κόμμα του Εγκλήματος).

 Διαθέτει επιχειρήσεις που αποφέρουν περίπου 100 εκατομμύρια δολάρια ετησίως (χωρίς να υπολογίζονται τα μεγάλα κέρδη από τη λαθρεμπορία ναρκωτικών στην Ευρώπη, δρα σε όλες τις χώρες της Νότιας Αμερικής και συνεργάζεται με μαφιόζικες οργανώσεις στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Έγινε Ευρύτερα γνωστή τον Ιανουάριο στην Παραγουάη, όταν τα μέλη της διέπραξαν τη μεγαλύτερη απόδραση από φυλακές στην ιστορία της χώρας. Εκείνος ο ποδοσφαιρικός αγώνας της PCC εναντίων μια άλλης οργάνωσης το 1993 ήταν η ιδρυτική στιγμή που άλλαξε την εξουσία σε εκείνη τη φυλακή, λένε σήμερα οι ερευνητές. Η ομάδα που κέρδισε ήταν η PCC, αποκαφάλισε τον κρατούμενο που έλεγχε τη φυλακή και τον υπαρχηγό του. Κλωτσούσαν επί ώρα το κεφάλι του πρώτου ενώ του δεύτερου το κάρφωσαν σε έναν πάσσαλο περιγράφει στο βιβλίο της “Η Φατρία” η Φατίμα Σόουζα.

Μετά οι νικητές αποφάσισαν ότι πια οι εχθροί τους δεν ήταν οι άλλοι πολίτες, αλλά το σύστημα, οι αρχές. Θα απαιτούσαν να γίνουν σεβαστά τα δικαιώματά τους. Συμφώνησαν να εκτίσουν τις ποινές τους, αλλά έγιναν η φωνή των κρατουμένων προς τα έξω. Διεύρυναν τις εγκληματικές τους πράξεις, ενώ ταυτόχρονα επέβαλαν τη μέθοδο διοίκησης και επίλυσης συγκρούσεων στις πιο περιθωριακές γειτονιές της χώρας. Κελί το κελί, δρόμο με τον δρόμο, η PCC έγινε κύρια δύναμη στις φυλακές και στις γειτονιές. Τα μέλη της βρίσκονται σε 27 χώρες, εξηγεί ο εισαγγελέας Λίνκλον Γκακίγια, στην Ισπανική εφημερίδα El Pais.

Επίσης εκατοντάδες χιλιάδες άτομα – παραβατικοί αλλά και απλοί πολίτες- ακολουθούν τους κανόνες της. Οι δραστηριότητες είναι διαφορετικές από εκείνες των μεξικάνικων καρτέλ, της Ιταλικής μαφίας ή των άλλων εγκληματικών οργανώσεων. Η οργάνωση έχει τον δικό της κώδικα δικαιοσύνης, απαγορεύεται η χρήση κρακ στις φυλακές που ελέγχει, καθορίζει τις τιμές των ναρκωτικών στο Σάο Πάολο και καυχάται ότι βρίσκεται πίσω από την εντυπωσιακή μείωση του αριθμού των δολοφονιών τις τελευταίες δυο δεκαετίες σε αυτή τη βραζιλιάνικη μεγαλούπολη.

Ο εισαγγελέας Γκακίγια προσθέτει ότι η PCC ελέγχει όλα τα στάδια λαθρεμπορίου ναρκωτικών,από την παραγωγή έως την άφιξη τους στα Ευρωπαϊκά λιμάνια. Η βασική ιδέα είναι πως εάν τα μέλη τα καταφέρουν καλά, αυτό είναι καλό για την οργάνωση. Σύμφωνα με “Τα Νέα” ο συγγραφέας του βιβλίου “Αδελφοί”, ο κοινωνιολόγος, Γκάμπριελ Φελτράν, κάνει λόγο για μια “οριζόντια οργάνωση, με πειθαρχίες και καλό μάνατζμεντ. Ένα δίκτυο εγκληματιών που συνεργάζονται και διαβουλεύονται-κάποιες φορές ακόμα και με κινητά μέσα στη φυλακή- προκειμένου να συμφωνούν για τις τελικές αποφάσεις σε κάθε περίπτωση.

Έχουν ως όρο οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργάζονται να “μην έχουν βιάσει, σκοτώσει άδικα (βάσει της δικής τους άποψης για τη δικαιοσύνη), να μην έχουν κάνει κάποιο σοβαρό σφάλμα σε αποστολή της οργάνωσης και να μην έχουν προδώσει”. Η κακομεταχείριση παιδιών, η δολοφονία χωρίς άδεια, η ένταξη σε αντίπαλη ομάδα ή το “κάρφωμα” ενός άλλου μέλους πληρώνεται με θάνατο. Κάποια επαναλαμβανόμενα λάθη οδηγούν στην εξορία.