Νομοσχέδιο για διαδηλώσεις: Επιφυλάξεις του Επιστημονικού Συμβουλίου για συγκεκριμένες διατάξεις

Το πολυσυζητημένο νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις που αναμένεται να ψηφιστεί την Πέμπτη έχει ξεσηκώσει πλήθος αντιδράσεων από συνδικάτα και κόμματα αλλά και από τον νομικό κόσμο που έχει καταθέσει ενστάσεις σε σχέση με τη συνταγματικότητα κάποιων διατάξεών του. Εκτός όμως από γνωστούς νομικούς, όπως ο πρώην δήμαρχος  Γ. Καμίνης, που αρθρογράφησαν σχετικά με τις αντιρρήσεις τους, προβληματισμό εκφράζει και το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής για συγκεκριμένες διατάξεις του επίμαχου νομοσχεδίου.

Στην 10σελιδη έκθεσή του, το επιστημονικό συμβούλιο εστιάζει στις διατάξεις για την ευθύνη του διαδηλωτή αλλά και σε εκείνη για τη γνωστοποίηση της συνάθροισης, υποστηρίζοντας πως η μη γνωστοποίηση της δεν μπορεί να αποτελεί λόγο απαγόρευσης της.

Αναφορικά με την απαγόρευση αντιδιαδήλωσης αναφέρεται ότι η απαγόρευση «αντισυνάθροισης», (άλλως, «αντιδιαδήλωσης») δικαιολογείται μόνο στην περίπτωση που επαπειλείται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια ή απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής σε ορισμένη περιοχή.

Αναφορικά με την ευθύνη του διαδηλωτή, το επιστημονικό συμβούλιο υπό την προεδρία του καθηγητή της Νομικής Κώστα Μαυριά σημειώνει πως:

«Γεννάται προβληματισμός κατά το μέρος που, εξ αποτελέσματος, εισάγεται σύστημα οιονεί εγγυητικής ευθύνης του οργανωτή». Μάλιστα, παρατίθεται συγκεκριμένο απόσπασμα από τις «Κατευθυντήριες Γραμμές για την ελευθερία ειρηνικής συνάθροισης» της Επιτροπής της Βενετίας του Συμβουλίου της Ευρώπηςpan> και το Γραφείο Δημοκρατικών Θεσμών του ΟΑΣΕ.

Το σχετικό απόσπασμα αναφέρει σχετικά:

«Οι οργανωτές και οι επιμελητές [συνάθροισης] υποχρεούνται να καταβάλλουν εύλογες προσπάθειες για να συμμορφώνονται με τις νομικές απαιτήσεις και να διασφαλίζουν ότι οι συναθροίσεις τους είναι ειρηνικές. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να θεωρούνται υπεύθυνοι για την παράλειψη εκτέλεσης των καθηκόντων τους, σε περιπτώσεις όπου δεν είναι ατομικά υπεύθυνοι, π.χ. ζημία περιουσιακών αγαθών ή διατάραξη ή βίαιες πράξεις που προκαλούνται από συμμετέχοντες στη συνάθροιση ή θεατές που ενεργούν ανεξάρτητα.

Η ευθύνη εκ μέρους των οργανωτών ή επιμελητών υφίσταται μόνον εφόσον έχουν προσωπικά και εσκεμμένα υποκινήσει, προκαλέσει ή συμ- μετάσχει σε πραγματική ζημία ή διατάραξη (…). Αν μια συνάθροιση εξελιχθεί σε σοβαρή δημόσια διατάραξη, είναι ευθύνη του Κράτους, όχι του οργανωτή, εκπροσώπου ή επιμελητή της συνάθροισης, να περιορίσει τη ζημία που προκαλείται.

Οι οργανωτές και οι εκπρόσωποι της συνάθροισης δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποχρεούνται να πληρώνουν για ζημιές που προκλήθηκαν από άλλους συμμετέχοντες σε μια συνάθροιση (εκτός εάν τις υποκίνησαν ή άλλως τις προκάλεσαν άμεσα)».