«Μαρμαρωμένος βασιλιάς και θα ξυπνώ απ’ το μνήμα»

Η σημερινή ημέρα είναι μία ημέρα γεμάτη συμβολισμούς και γεγονότα. Ο Ερντογάν την επέλεξε για να διαπράξει το ανοσιούργημα της μουσουλμανικής προσευχής στη Μεγάλη Εκκλησία, στην Αγία Σοφία. Η βεβήλωση σε παγκόσμια ζωντανή σύνδεση μεγεθύνει την Ύβρι και καθιστά βέβαιη τη λειτουργία των πνευματικών νόμων τους οποίους ο Ερντογάν παγιδευμένος μεταξύ αλαζονείας και απελπισίας δεν αντιλαμβάνεται.

Το σόου που έστησε για να διαφημίσει τη δήθεν δεύτερη κατάληψη, διαφήμισε ποιος είναι ο πραγματικός ιδιοκτήτης της Αγίας Σοφίας και ποιος είναι ο κλέφτης.  Επειδή η Άτις προηγείται της Ύβρεως και τυφλώνει, σκοτίζει τον νου ώστε δεν καταλαβαίνει ότι θα διαπράξει Ύβρι, ο Ερντογάν δεν αντιλαμβάνεται ότι ενώ νομίζει ότι «κατακτά» τη Αγία Σοφία με τη μουσουλμανική προσευχή, στην πραγματικότητα γονατίζει και προσκυνά τη Μεγάλη Εκκλησία, κάμπτεται μπροστά στην του Θεού Σοφία, συνθλίβεται μπροστά στην απόρθητη δύναμη του Ναού.

Είναι η Αγία Σοφία που κατέκτησε το άξεστο πλήθος το οποίο συγκεντρώθηκε με επικεφαλής τον αυτουργό της Ύβρεως και το ανάγκασε να είναι γονατισμένο και να δηλώνει υποταγή. Η εικόνα παρέπεμπε σε καταδικασμένους που σκυμμένοι περιμένουν την εκτέλεση της ποινής από την αυτοκαταδίκη τους.

Ο Ερντογάν έκανε και τον τελευταίο χριστιανό στον πλανήτη να αναζητήσει και να μάθει τι είναι η Αγία Σοφία και ταυτόχρονα να αντιληφθεί τι σημαίνει η δική του πράξη. Υπενθύμισε σε όλον τον χριστιανικό κόσμο ότι η Αγία Σοφία συνεχίζει να στέκει αγέρωχη μιάμιση χιλιετηρίδα μετά την ανέγερσή της και επικοινώνησε στα πέρατα της οικουμένης την ύπαρξή της σε όσους δεν τη γνώριζαν.

Όλοι θυμήθηκαν και όσοι δεν γνώριζαν έμαθαν ότι η Αγία Σοφία ήταν και παραμένει ελληνική και ότι το μόνο που μπορούν να κάνουν οι Τούρκοι είναι το μόνο που ξέρουν, να ασχημονούν. Αλλά «σκληρόν προς κέντρα λακτίζειν». Δεν έχουμε λόγο να θλιβόμαστε. Να χαιρόμαστε πρέπει. Ξεκινά η τελική φάση.

Ένας στίχος του Κωστή Παλαμά που δανείζομαι από ανάρτηση του φίλου μου Κωνσταντίνου Λαμπρόπουλου.

«Μαρμαρωμένος βασιλιάς και θα ξυπνώ απ’ το μνήμα Το μυστικό και το άβρετο που θα με κλειή θα βγαίνω, Και τη χτιστή Χρυσόπορτα ξεχτίζοντας θα τρέχω Και Χαλιφάδων νικητής και Τσάρων κυνηγάρης Πέρα στην Κόκκινη Μηλιά θα παίρνω την ανάσα.»