Τέρμα οι φρεγάτες – Θα πολεμήσουμε την Τουρκία με συντάξεις

Η απόφαση για το «πάγωμα» της αγοράς των γαλλικών φρεγατών Bellhara την τελευταία στιγμή, λίγες ημέρες πριν από την υπογραφή της συμφωνίας και ενώ σε ειδική τελετή είχε κοπεί ο χάλυβας για την κατασκευή της πρώτης, δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη.

Σε μία χώρα της οποίας το πολιτικό σύστημα έχει βαθιές εξαρτήσεις και είναι απολύτως δεκτικό σε έξωθεν πιέσεις για λόγους που όλοι αντιλαμβάνονται, η ακύρωση μίας συμφωνίας με στρατηγικά χαρακτηριστικά και σε ό,τι αφορά στο όπλο που θα αποκτηθεί και σε όσα προβλέπει για τη σχέση με τη χώρα προέλευσης, είναι αναμενόμενη.

Η απόδοση της ακύρωσης σε οικονομικούς λόγους, στο υψηλό κόστος σε συνδυασμό με τη δικαστική απόφαση για επιστροφή αναδρομικών στους συνταξιούχους, είναι προσχηματική. Το κόστος η κυβέρνηση το γνώριζε από πριν και είχε όντως διογκωθεί λόγω της διαμόρφωσης που είχε ζητήσει το Πολεμικό Ναυτικό και η οποία ήταν τέτοια που καθιστούσε την ούτως ή άλλως υπερ-εξελιγμένη γαλλική φρεγάτα πλήρη από κάθε άποψη και ικανή για διεξαγωγή πάσης φύσεως αποστολών.

Ο πραγματικός λόγος είναι η αντίδραση Ουάσινγκτον (θέλει να προωθήσει και τις αμερικανικές φρεγάτες) και Βερολίνου που δεν θέλουν αφενός να αποκτήσει η Ελλάδα όπλο στρατηγικής κρούσης, αφετέρου να συμπήξει κανονική στρατιωτική συνεργασία με τη Γαλλία.

Οι πύραυλοι Scalp Naval, που θα έφερε η φρεγάτα, μπορούν να χτυπήσουν και να καταστρέψουν στόχους υψηλής αξίας στην Τουρκία σε απόσταση χιλίων χιλιομέτρων, δηλαδή η Ελλάδα θα μπορούσε να πλήξει τη γείτονα οπουδήποτε, οποτεδήποτε, να της καταστρέψει οτιδήποτε από οποιοδήποτε σημείο, ακόμα και από το Ιόνιο.

Αυτό, πέραν των άλλων εξελιγμένων χαρακτηριστικών, αεράμυνα περιοχής, εμπλοκή πολλαπλών στόχων, ανθυποβρυχιακό πόλεμο, κυβερνοπόλεμο, να γίνει κέντρο διοίκησης και διάφορα άλλα τα οποία θα εξασφάλιζαν στην Ελλάδα θαλάσσια κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Ελλάδα θα αποκτούσε τέτοια δύναμη καταστροφής, θα μπορούσε να πλήξει φράγματα, εργοστάσια, γέφυρες, κέντρα διοίκησης, μεγάλους στρατιωτικούς σχηματισμούς, στρατόπεδα κλπ, που το κόστος μίας επιθετικής ενέργειας θα καθίστατο απαγορευτικό για την Τουρκία, άρα η αποτροπή θα ήταν πραγματική.

Επίσης η συμφωνία προέβλεπε αμυντική συνδρομή της Γαλλίας στην Ελλάδα σε περίπτωση σύγκρουσης με την Τουρκία, κάτι πρωτοφανές, καθώς καμία άλλη χώρα δεν έχει προσφερθεί να συνδράμει στρατιωτικά τη χώρα μας σε ενδεχόμενη μικρής ή μεγάλης κλίμακας θερμή αναμέτρηση με το εξ ανατολών πειρατικό κράτος.

Ούτε αυτό είναι κάτι που επιθυμούν οι υπερατλαντικοί σύμμαχοι και πολύ περισσότερο οι Γερμανοί οι οποίοι θέλουν να υποχρεώσουν την Ελλάδα σε διάλογο με την Τουρκία στη βάση βέβαια των τουρκικών διεκδικήσεων, διότι θα αλλάξει στρατηγικά δεδομένα στην περιοχή.

Η προσχηματική επίκληση των αναδρομικών στους συνταξιούχους καθιστά ακόμα πιο αίολη τη μεθόδευση διότι το να επικαλείσαι τις συντάξεις ενώ βρισκόμαστε διαρκώς στο κατώφλι του πολέμου με την Τουρκία, άρα οι συντάξεις είναι το λιγότερο που θα χαθεί αν η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί την κυριαρχία της, δείχνει ή ότι έχει απωλέσθη η ικανότητα αντίληψης και ιεράρχησης ή ότι οι ξένοι έχουν τόσο ισχυρούς μοχλούς πίεσης που μπορούν να επιβάλλουν και τη στρατηγική αυτοκτονία της χώρας.