Σκάκι με την ΑΟΖ

Η συμφωνία της Ελλάδας με την Αίγυπτο για τμήμα της ΑΟΖ δεν είναι ούτε για πανηγυρισμούς, ούτε για κλάματα. Είναι απλά η απάντηση των δύο χωρών στο μνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης. Έκαναν οι τελευταίοι την κίνησή τους, απάντησαν Αθήνα και Κάιρο. Στόχος είναι να αμφισβητηθούν οι αξιώσεις της Άγκυρας στη συγκεκριμένη περιοχή. Τίποτα περισσότερο. Ούτε επιβεβαιώνει τις αξιώσεις της Τουρκίας στις περιοχές όπου δε γίνεται οριοθέτηση.

Η παρτίδα σκάκι για τις θαλάσσιες ζώνες της περιοχής βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Όπως βεβαίως και τα παιχνίδια ισχύος στη Λιβύη, το Αιγαίο και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Από τον Έβρο μέχρι την Κύπρο και από τη Θάλασσα του Μαρμαρά μέχρι τη Διώρυγα του Σουέζ οι παίκτες παίρνουν θέσεις. Το μόνο θετικό είναι ότι είμαστε παρόντες στο παιχνίδι. Αυτό είναι που μετρά για την ώρα.

Στο ερώτημα τι θα γίνει δεν υπάρχει εύκολη απάντηση. Αλλά, δεν είμαι από εκείνους που ξεφεύγουν με ένα «όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά». Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι Ελλάδα και Τουρκία θα διαφωνήσουν στο τραπέζι του διαλόγου και θα συνεχίσουν τις αψιμαχίες σε θάλασσα και αέρα μέχρι το θέμα να φθάσει στη Χάγη. Ελπίζω μετά από έναν αποτυχημένο διάλογο και όχι μετά από μία πολεμική σύρραξη ή ένα θερμό επεισόδιο.

Οι εξελίξεις με την Αίγυπτο αυτό δείχνουν. Η οριοθέτηση είναι τόσο όσο. Οι δύο χώρες στέλνουν μήνυμα στην Τουρκία πως δεν πρέπει να τις αγνοεί. Και ότι οι ίδιες δεν το κάνουν. Λογικά η Άγκυρα έχει ήδη αποκωδικοποιήσει το μήνυμα, ασχέτως του τι λέει δημόσια για ανάγκες εσωτερικής κατανάλωσης και με βάση τους… κανόνες που διέπουν το περίφημο ανατολίτικο παζάρι.

Κάποια στιγμής, όμως, θα φθάσει η ώρα της αλήθειας. Αν και ο κόσμος έχει πιο επείγοντα θέματα να λύσει: όπως ο κορωνοϊός και η εκλογή του νέου «πλανητάρχη». Οι εξελίξεις σε αυτά τα δύο μέτωπα θα είναι καθοριστικές και για τις επόμενες κινήσεις των πρωταγωνιστών στη δική μας γωνιά της σκακιέρας. Ο Ερντογάν ανέπτυξε τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερες σχέσεις με Τραμπ και Πούτιν και αυτό τον έκανε να ανοίγει το ένα μέτωπο μετά το άλλο. Αλλά, με τον τελευταίο δεν ταυτίζονται παντού τα συμφέροντά τους και με τον Αμερικανό Πρόεδρο όλα δείχνουν ότι η σχέση δεν έχει μέλλον. Εκτός και αν είναι να αναθέσει κανένα κατασκευαστικό έργο ο πρώτος στον πρώην (σε λίγους μήνες) ένοικο του Λευκού Οίκου. Ο κόσμος ελπίζει το Φθινόπωρο να φέρει το εμβόλιο για τον ιό και έναν κανονικό Πρόεδρο στην Ουάσιγκτον.