Οι δίβουλοι των Βρυξελλών και ο προφανής άξονας

Η σημερινή ημέρα παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Όχι ότι τις προηγούμενες πλήξαμε, αλλά υπάρχουν δυο τρεις ειδήσεις επιπλέον που προεξοφλούν ότι δεν θα βαρεθούμε και τις επόμενες. Η πρώτη είναι ότι την Παρασκευή, παραμονή Δεκαπενταύγουστου, θα υπάρξει έκτακτη συνάντηση του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια με τον ομόλογό του των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο στη Βιέννη.

Το θέμα της συνάντησης, βέβαια, η Τουρκία και οι εξελίξεις στη Μεσόγειο από την επιθετικότητά της. Το γεγονός και μόνο ότι ο Αμερικανός ΥΠΕΞ συναντάται εκτάκτως με τον κ. Δένδια δείχνει ότι η Ουάσινγκτον δεν θέλει να εξελιχθούν τα πράγματα ανεξέλεγκτα και ενδεχομένως να οδηγηθούν σε θερμό επεισόδιο ή γενικότερη σύγκρουση.

Η συμφωνία με την Αίγυπτο είχε το πράσινο φως των Αμερικανών

Υπενθυμίζεται ότι, όπως είχε αποκαλύψει ο Έλληνας ΥΠΕΞ, ακριβώς κατά τη διαδικασία υπογραφής της Συμφωνίας για την ΑΟΖ, ο κ, Πομπέο είχε τηλεφωνήσει στον Αιγύπτιο ομόλογό του Σαμέλ Σούκρι, προφανώς όχι για να τον ρωτήσει τι καιρό κάνει στο Κάιρο. Η Συμφωνία όπως φαίνεται είχε το πράσινο φως των Αμερικανών, αλλά δεν τελούσε σε γνώση των Γερμανών οι οποίοι αιφνιδιάστηκαν δυσάρεστα.

Είναι ενδεικτικό ότι τόσες ημέρες μετά ο γερμανικός Τύπος γράφει ότι η Συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου έγινε σε λάθος χρόνο διότι ανέβασε την ένταση… Για το παράνομο Μνημόνιο Ερντογάν -Σαράζ φυσικά δεν γράφτηκε ποτέ τίποτα ανάλογο.

Η δεύτερη ενδιαφέρουσα είδηση είναι ότι κατόπιν ελληνικού αιτήματος τελικά συγκαλείται εκτάκτως το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, την Παρασκευή μέσω τηλεδιάσκεψης. Στην αρχή η προεδρεύουσα της ΕΕ Γερμανία προσπάθησε να παραπέμψει τη συζήτηση στο προγραμματισμένο για τις 27 Αυγούστου Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων υποστηρίζοντας, σύμφωνα με τους ανταποκριτές, ότι δεν υπάρχει λόγος για έκτακτη σύγκληση η οποία δεν θα προσφέρει κάτι…

Προφανώς, υπό την πίεση των εξελίξεων, το Βερολίνο βλέποντας ότι αφενός εκτίθεται από την απροσχημάτιστη στήριξη στην Τουρκία εκθέτοντας και την ΕΕ συνολικά ως αδρανή, αφετέρου ότι κινδυνεύει να περιθωριοποιηθεί εντελώς στην υπόθεση από την ενεργοποίηση των ΗΠΑ, άλλαξε γνώμη.

Είναι χαρακτηριστικό πάντως ότι ο εύκαμπτος εκπρόσωπος της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και την Ασφάλεια Ζόζεπ Μπορέλ, προκειμένου να μην υπάρξει «φωτογραφικός» τίτλος για το θέμα της συνεδρίασης , ανακοίνωσε ότι το Συμβούλιο θα συνέλθει για να συζητήσει «επείγοντα ζητήματα» και «να εξετάσει την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο, τις προεδρικές εκλογές της Λευκορωσίας, καθώς και τις εξελίξεις στον Λίβανο».

Πέραν του αμπαλάζ του ουσιαστικού θέματος για το οποίο ζήτησε τη σύγκληση τη Ελλάδα, της τουρκικής επιθετικότητας, με άλλα ζητήματα, όπως οι… εκλογές στη Λευκορωσία, δεν υπάρχει καν η λέξη Τουρκία στην ανακοίνωση. Λογικό για τα μέτρα αυτής της ΕΕ. Βέβαια θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η τοποθέτηση της Γαλλίας η οποία είναι αμφίβολο αν θα συμμεριστεί τη λεκτική ευλυγισία του Μπορέλ.

Εν αντιθέσει με την ιλαροτραγωδία στην ΕΕ όπου οι αρμόδιοι προσποιούνται ότι συμβαίνει κάτι διαφορετικό από αυτό που συμβαίνει, αλλού, παρά τη σύνθετη εσωτερική κατάσταση που επικρατεί και όπου η συνεννόηση για ακανθώδη ζητήματα κάθε άλλο παρά εύκολη είναι αυτή την περίοδο, οι τοποθετήσεις είναι καθαρές, διότι φροντίζουν να διατηρούν επαφή με την πραγματικότητα όσο πολύπλοκη και αν είναι και όσο και αν συμπλέκεται πολυδαίδαλα με πτυχές της δικής τους πολιτικής.

Αναφέρει σε επίσημη ανακοίνωση της η κυβέρνηση του Ισραήλ για την κρίση με την Τουρκία

«Το Ισραήλ παρακολουθεί προσεκτικά την αύξηση της έντασης στην Ανατολική Μεσόγιειο. Το Ισραήλ εκφράζει την πλήρη υποστήριξη και αλληλεγγύη του στην Ελλάδα στις θαλάσσιες ζώνες της και στο δικαίωμα καθορισμού της ΑΟΖ της».

Μέχρι στιγμής μόνο η Γαλλία έχει τοποθετηθεί με παρόμοια ξεκάθαρο τρόπο – και ακόμα πιο επιθετικά – σε ό,τι αφορά στην Τουρκία. Κάπως έτσι, μαζί με την Αίγυπτο η οποία βρίσκεται στα πρόθυρα της στρατιωτικής σύγκρουσης με την Τουρκία και εν αναμονή του Σαλβίνι στην Ιταλία, προσδιορίζεται και ο μεσογειακός άξονας τη μορφοποίηση του οποίου θα πρέπει να επιδιώξουν Ελλάδα και Κύπρος στην πορεία προς το τελικό ξεκαθάρισμα στην περιοχή, επιχειρηματολογώντας ταυτόχρονα προς τις ΗΠΑ για τα οφέλη ασφαλείας και σταθεροποίησης ενός τέτοιου υποσυστήματος στην Ανατολική Μεσόγειο.