Γιατί ο έρωτας του Ερντογάν για την Οθωμανική Αυτοκρατορία πρέπει να ανησυχεί τον πλανήτη

Ο καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Γέιλ Alan Mikhail, ασχολείται με τις κινήσεις και τις αποφάσεις του προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μετά τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί.

«Στο τέλος Αυγούστου, ο Ερντογάν γιόρτασε το Ισλαμικό Νέο Έτος με μια έκπληξη, με τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί». Έτσι ξεκινά το άρθρο για να παραθέσει στη συνέχεια τις τελευταίες κινήσεις του Τούρκου προέδρου, μεταξύ των οποίων οι έρευνες στη Μαύρη θάλασσα, η υποδοχή αντιπροσωπείας της Χαμάς (που η κυβέρνηση Τραμπ αντιμετωπίζει ως τρομοκρατική οργάνωση) στην Άγκυρα και η έκφραση στήριξης στους Παλαιστίνιους.

«Πολλά έχουν γραφτεί για τις προσπάθειες του Ερντογάν να… αναστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία ή να ορίσει τον εαυτό του ως σουλτάνο. Υπάρχει αλήθεια εδώ. Αλλά για να κατανοήσουμε την πολιτική ατζέντα και τον ορίζοντα του Ερντογάν πρέπει να είμαστε συγκεκριμένοι για το ποιος Οθωμανός σουλτάνος προσπαθεί να είναι ο Ερντογάν. Είναι ο ένατος σουλτάνος της αυτοκρατορίας, Σελίμ ο I’».

«Όλες αυτές οι κινήσεις προβάλλουν το ισλαμικό όραμα του Ερντογάν στον κόσμο. Η επαναφορά του Ισλάμ στο εσωτερικό πηγαίνει χέρι με χέρι με τη διασφάλιση φυσικών πόρων και την επιβολή της δύναμης της Τουρκίας στο εξωτερικό. Πάει όμως μαζί και με την καταπίεση στο εσωτερικό. Οι δημοκρατικοί άνθρωποι στην Τουρκία, τη Μέση Ανατολή και όλον τον κόσμο θα πρέπει να ανησυχούν», γράφει ο καθηγητής του πανεπιστημίου Γέιλ.

«Θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση για τον εναγκαλισμό του οράματος του Σελίμ από τον Ερντογάν. Το όραμα αυτό οδήγησε σε πολέμους, στην απόπειρα εξαφάνισης εθνικών μειονοτήτων και στο μονοπώλιο των παγκόσμιων οικονομικών πηγών. Ο Ερντογάν μαζί με την προσπάθειά του να μονοπωλήσει τα κοιτάσματα φυσικού αερίου γύρω από την Τουρκία, έχει κάνει πολεμικές εξορμήσεις στη Λιβύη, τη Συρία και την Υεμένη ενώ στο εσωτερικό καταδιώκει τις κοινότητες των Σιιτών, των Κούρδων, των Χριστιανών, των δημοσιογράφων, των γυναικών και των αριστερών», προσθέτει ο καθηγητής Ιστορίας.

«Αν ο Σελίμ ήταν ο πρώτος Οθωμανός που ήταν σουλτάνος και χαλίφης, ο Ερντογάν είναι ο πρώτος δημοκρατικός ηγέτης που ισχυρίζεται ότι κατέχει και τους δύο τίτλους. Ο Ερντογάν και οι συνάδελφοί του στο ισλαμικό κόμμα περιγράφουν τακτικά τους εαυτούς τους ως εγγόνια των Οθωμανών. Σε αυτή την πολύ έντονη γενεαλογία, ο Ερντογάν παρακάμπτει σκόπιμα μια γενιά, αυτή των δημοκρατικών πατέρων της Τουρκίας από το 1923, για να πηδήξει πίσω στοn χρόνο που οι Οθωμανοί κυβέρνησαν τον κόσμο με το ιδιαίτερο σήμα της τουρκικής σουνιτικής πολιτικής, στην εποχή του Σελίμ όταν οδήγησαν πόλεμοι και εγχώρια καταστολή στον πλούτο και την εδαφική δύναμη», καταλήγει τονίζοντας πως η αναδημιουργία ενός πολιτικού προγράμματος παρόμοιου με του Σελίμ είναι μια επικίνδυνη προοπτική για την Τουρκία και τη Μέση Ανατολή και τον κόσμο.