Πέθανε η Ζιλιέτ Γκρεκό

Σε ηλικία 93 ετών έφυγε από τη ζωή η Ζιλιέτ Γκρεκό. Η μεγάλη κυρία του γαλλικού τραγουδιού, η ιέρεια του υπαρξισμού, η γυναίκα που υπήρξε σύμβολο της γυναικείας απελευθέρωσης πέθανε σήμερα βυθίζοντας στο πένθος την Γαλλία.

Λεπτή, με μεγάλα εκφραστικά μάτια και μαύρα μαλλιά, η Γκρεκό σαγήνευε επί δεκαετίες. Λάτρεψε το στιλ των μποέμ, ταυτίστηκε με το κίνημα των υπαρξιστών, ανέδειξε τη μουσική και τα τραγούδια τους με την αισθησιακή φωνή της, καθώς και τη σκέψη και τον τρόπο ζωής της, όπως αναφέρει σε παλιότερο άρθρο της η ΕφΣυν.

Η Γκρεκό ενσαρκώνει την ελευθερία, τον ερωτισμό, τη γυναικεία χειραφέτηση, την απελευθέρωση του πνεύματος, το τέλος των ταμπού και των στερεοτύπων. Υπήρξε σύντροφος του Μάιλς Ντέιβις, σύζυγος του Μισέλ Πικολί, φίλη του Μπόρις Βιάν, του Ζαν Κοκτό, του Σερζ Γκενσμπούργκ, αγαπημένη του Σαρτρ, για την οποία είχε πει: «Εχει εκατομμύρια ποιήματα στη φωνή της».

Πάντα ανήσυχη, είχε παίξει στο σινεμά και στην τηλεόραση, πριν κάποια χρόνια συνεργάστηκε με μουσικούς του χιπ χοπ, ενώ το τελευταίο της άλμπουμ, «Greco chante Brel», ήταν «ένα μεγάλο ευχαριστώ» στον Ζακ Μπρελ για τα όμορφα τραγούδια του, ακόμα και το «Amsterdam», που έβρισκε πολύ «αρσενικό», και το «Ne me quitte pas», που την εκνεύριζε επειδή μια γυναίκα σερνόταν και παρακαλούσε τον εραστή της.

Η τελευταία της περιοδεία έγινε πριν από πέντε χρόνια και πρώτο σταθμό είχε την Αθήνα

Η Ζιλιέτ Γκρεκό σε ηλικία 88 ετών αποφάσισε να κάνει την αποχαιρετιστήρια περιοδεία της με τίτλο «Merci» και για πρώτο σταθμό επέλεξε την Αθήνα. Εμφανίστηκε στο «Παλλάς» την Κυριακή 1η Μαρτίου. Με τις τελευταίες συναυλίες της σε Ελλάδα, Γερμανία, Ισραήλ και σε άλλες χώρες, η μούσα των Γάλλων ποιητών της μεταπολεμικής γενιάς ήθελε να  ευχαριστήσει τους πολυπληθείς θαυμαστές της σε όλο τον κόσμο.

«Δεν θέλω να με βλέπουν σαν μια γριά γυναίκα που έχει αγκυλωθεί στην καριέρα της», δηλώνει. «Ηταν δύσκολη η απόφαση να βγω σε περιοδεία, σύνθετο και επώδυνο βήμα. Πρέπει να ξέρει κανείς να αποχωρεί.

Η αυτοβιογραφία στο βιβλίο της Je suis faite comme ça

Στο βιβλίο Je suis faite comme ça (Ετσι είμαι φτιαγμένη) διηγείται πότε με τρυφερότητα και πότε με αφάνταστο χιούμορ την ασυνήθιστη παιδική της ηλικία, την τραυματική εμπειρία της σύλληψης και φυλάκισής της από τους Γερμανούς κατά τη ναζιστική κατοχή, τα χρόνια του υπαρξισμού, του οποίου υπήρξε το σύμβολο.

Μεγαλωμένη σε μεγαλοαστικό περιβάλλον, είδε πολύ μικρή τον κόσμο να αναποδογυρίζει. Η μητέρα της οργανώθηκε στη γαλλική αντίσταση με αποτέλεσμα να συλληφθεί, ενώ η αδελφή της Σαρλότ οδηγήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ravensbrueck. Ελευθερώθηκαν με το τέλος του πολέμου. Οι Γερμανοί έκλεισαν τη Ζιλιέτ στις φυλακές της Fresnes, όπου έζησε και το μαρτύριο της εικονικής εκτέλεσης.

Την άφησαν ελεύθερη επειδή ήταν ανήλικη και δεν ήταν Εβραία. Βρέθηκε ολομόναχη σε ένα άγνωστο μέχρι τότε Παρίσι και ακολούθησε τον δικό της μοναδικό δρόμο. Η εμπειρία αυτή χάραξε βαθιά μέσα της την ανάγκη της πάλης κατά του ρατσισμού και της υπεράσπισης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Σύμβολο της Αριστεράς