Η Τουρκία δεν μπορεί να νικήσει σε πόλεμο με την Ελλάδα

Η Τουρκία δεν έχει την ικανότητα να νικήσει την Ελλάδα γιατί δεν έχει πολεμική εμπειρία για να αντιμετωπίσει έναν τακτικό στρατό. Επίσης, έχει ανοικτά πολλά μέτωπα. Τη διαπίστωση αυτή κάνει ο σύμβουλος του Κρεμλίνου, Alexey Pishenkov, με άρθρο του, στο οποίο σχολιάζει την έκβαση μιας ενδεχόμενης ένοπλης σύρραξης ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία.

Συγκεκριμένα, ο Ρώσος σύμβουλος με την ανάλυσή του στέλνει ένα σαφές μήνυμα στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για ολική καταστροφή των σχεδίων του σε Αρμενία και Ανατολική Μεσόγειο. Παράλληλα, απομυθοποιεί την ισχύ των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και την τουρκική αμυντική βιομηχανία. “Ο σημερινός Τούρκος πρόεδρος με την άφρονα πολιτική του, οδηγεί την χώρα του στην ολική καταστροφή και τον διαμελισμό” σημειώνει χαρακτηριστικά.

“Ο ίδιος ο Μουσταφά συμμετείχε προσωπικά σε πολλούς πολέμους, και είχε δει με τα μάτια του πώς τελείωσαν για τη χώρα του. Επομένως, ο ιδρυτής του σύγχρονου τουρκικού κράτους ήταν ενάντια στην κατάκτηση νέων εδαφών” σημειώνει ο Ρώσος ειδικός, ο οποίος υπενθυμίζει πως ο Μουσταφά Κεμάλ είχε πει κάποτε: “η Τουρκία δεν θα απαιτήσει ούτε ένα εκατοστό ξένου εδάφους, αλλά δεν θα εγκαταλείψει ούτε ένα εκατοστό από το δικό της έδαφος”, αυτό όμως το παραβίασε ο Ερντογάν”.

Αναλυτικά όσα αναφέρονται στο άρθρο του Ρώσου, σύμφωνα και με το pentapostagma.gr:

“Ο ίδιος ο Μουσταφά συμμετείχε προσωπικά σε πολλούς πολέμους, και είχε δει με τα μάτια του πώς τελείωσαν για τη χώρα του. Επομένως, ο ιδρυτής του σύγχρονου τουρκικού κράτους ήταν ενάντια στην κατάκτηση νέων εδαφών. Η Τουρκία βρίσκεται ταυτόχρονα στην Ευρώπη και την Ασία, σε ένα σταυροδρόμι πολιτισμών, θρησκειών και των τρόπων ανάπτυξης του κράτους, έχοντας ένα ισχυρό αυτοκρατορικό παρελθόν, ενώ η ανάπτυξή της επηρεάζονταν έντονα από συγκεκριμένες ιστορικές προσωπικότητες.

Ο Κεμάλ το είχε καταλάβει αυτό, και καθόρισε την πορεία οικοδόμησης μιας επιτυχημένης κατάστασης. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε αντίθεση με τον Κεμάλ, απομακρύνθηκε από όλες τις αρχές που έχει θεσπίσει ο προκάτοχός του, γυρνώντας την χώρα σε διαφορετική κατεύθυνση ανάπτυξης, στα πρότυπα της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτό αναμφίβολα, σήμαινε τον εξισλαμισμό του κράτους (το οποίο είναι επίσης σε εξέλιξη), από πολλές απόψεις, την απόκλιση από τις δημοκρατικές αρχές, για την προετοιμασία κατάκτησης νέων εδαφών. Δηλαδή, ό, τι ακριβώς είχε προειδοποιήσει ο Κεμάλ τους συμπατριώτες του.

Ακούμε πολλές φορές ότι οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις είναι ο δεύτερος πιο ισχυρός στρατός του ΝΑΤΟ μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αριθμητικά αυτό ισχύει, όσον αφορά τον αριθμό και τα όπλα. Ναι, η Τουρκία έχει έναν πολύ μεγάλο στρατό, αν το συγκρίνουμε με τις ένοπλες δυνάμεις άλλων ευρωπαϊκών χωρών, τόσο σε αριθμό όσο και σε στρατιωτικό εξοπλισμό.

Όμως ουσιαστικά όλος αυτός ο εξοπλισμός από τους Τούρκους, σε αντίθεση με τις ίδιες ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες, είτε αγοράζεται από το εξωτερικό είτε παράγεται με ξένες άδειες. Δηλαδή, οι Τούρκοι δεν έχουν τις δικές τους αναπτυγμένες σύγχρονες τεχνολογίες για την παραγωγή όπλων. Μιλάμε για παραγωγή και όχι για τεχνολογία. Όλα τα διαφημιζόμενα όπλα της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας, πύραυλοι, μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα, κατασκευάζονται με την βοήθεια της τεχνολογίας άλλων χωρών, και αυτό παίζει καθοριστικό ρόλο σε περίοδο πολέμου.

Αυτό σημαίνει επίσης πολύ απλά μια ισχυρή εξάρτηση από εξωτερικούς παράγοντες. Ο τουρκικός στρατός λέγεται ότι έχει πραγματική εμπειρία μάχης. Ναι, αλλά σε μάχες και με ποιον; Αν εξετάσουμε περαιτέρω, αποδεικνύεται ότι η δύναμη του «δεύτερου» στρατού στο ΝΑΤΟ τα τελευταία 100 χρόνια, δεν δοκιμάστηκε πραγματικά, αφού οι Τούρκοι δεν πολέμησαν με καμία τακτική δύναμη.

Ο τελευταίος πόλεμος των Τούρκων ήταν με την Αρμενική Δημοκρατία την δεκαετία του 1920 και έληξε με την ήττα των Αρμενίων και απώλεια μέρους της επικράτειάς τους, αφού στην συνέχεια ο Ερυθρός Στρατός εισήλθε στην περιοχή και η ανεξάρτητη Αρμενία έπαψε να υπάρχει ως κράτος, αφού έγινε μέρος της ΕΣΣΔ. Ναι, οι Τούρκοι λαμβάνουν μέρος σε διάφορες στρατιωτικές ενέργειες εναντίον διαφόρων περιοχών (Λιβύη, Ιράκ, Συρία, Αρμενία).

Όλες οι συμμετοχές τους όμως περιορίζονται σε στρατιωτικούς συμβούλους και μικρές δυνάμεις, ενώ σε καμία περίπτωση, ο εχθρός των Τούρκων δεν είναι τακτικός στρατός με αεροσκάφη, θωρακισμένα οχήματα, συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας, και ενσωματωμένο σύστημα εσωτερικού συντονισμού των «στρατευμάτων». Στην πραγματικότητα οι Τούρκοι πολεμούν δια μέσω ισλαμιστικών οργανώσεων που διαθέτουν σχετικά περιορισμένο εξοπλισμό σε συνδυασμό με την χρήση drone.

Αν κοιτάξουμε πού κατευθύνεται η τουρκική επέκταση, θα δούμε πραγματικά τεράστια εδάφη σε Ανατολική Μεσόγειο, Συρία, Ανατολικό Ιράν, Νότιο Καύκασο, και Κεντρική Ασία όπου κατοικείται από τουρκογενείς λαούς. Είναι η Τουρκία ικανή λοιπόν, με όλες τις φιλοδοξίες της στη σημερινή της κατάσταση να ελέγξει πραγματικά τέτοιας έκτασης εδάφη σαν ένα είδος “μητρόπολης”; Έχει κάτι να “προσφέρει” σε όλους αυτούς τους λαούς και περιοχές; Πιστεύω πως όχι.

Είναι οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις ικανές να συμμετέχουν ταυτόχρονα σε ένοπλες συγκρούσεις στην Αφρική, στα ανατολικά τους σύνορα και στον Νότιο Καύκασο; Όχι διότι δεν διαθέτουν ικανές δυνάμεις. Εάν ένας τακτικός στρατός για παράδειγμα, ενός όμορου κράτους, έρθει σε σύγκρουση με την Τουρκία, τότε οι Τούρκοι θα πρέπει σίγουρα να επιλέξουν μια κατεύθυνση, διότι δεν μπορούν να αντέξουν πόλεμο σε δύο ή ακόμα και σε τρία μέτωπα, ούτε οικονομικά ούτε στρατιωτικά.

Επιπλέον, η τουρκική οικονομία σήμερα είναι επίσης έντονα «συνδεδεμένη» τόσο με τη Δύση (ΗΠΑ–Ευρώπη), όσο και με την Ρωσία αλλά και την Κίνα. Η Τουρκία απειλείται με οικονομική κατάρρευση, ενώ υπάρχει μαζική δυσαρέσκεια του πληθυσμού με την κυβέρνηση Ερντογάν, καθώς δεν είναι η πιο σταθερή χώρα στον κόσμο, οπότε οι επιλογές για εξεγέρσεις δεν αποκλείονται, ειδικά εάν η διαδικασία «βοηθηθεί» από έξω…

Αν ήμουν ο κ. Ερντογάν, θα το σκεφτόμουν σοβαρά πριν κουνήσω τις σημαίες μου κοντά στα ρωσικά σύνορα ή προβάλλω ισχύ στα γαλλικά πολεμικά πλοία στη Μεσόγειο. Για άλλη μια φορά, προειδοποιώ την Τουρκία να μην συνεχίσει στο σχέδιο αναβίωσης μιας νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο πιο σημαντικός Τούρκος στην ιστορία ήταν ο ιδρυτής αυτής της χώρας με το όνομα Μουσταφά Κεμάλ ο οποίος σαφώς δεν ήταν ανόητος άνθρωπος, ούτε πιο ηλίθιος από τον Ρετζέπ Ερντογάν”.