Τα μηνύματα της τριμερούς Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου – Υπάρχει άλλη πολιτική για την Τουρκία

Έχουμε γράψει ότι το επεκτατικό αμόκ της Τουρκίας προκαλεί αντιδράσεις, αντισυσπειρώσεις, καραμπόλες, αναθεώρηση πολιτικών, προληπτικές δράσεις, μεταβολές και γενικά μία κινητικότητα η οποία ποικίλει αναλόγως των συμφερόντων και των ισορροπιών που θίγονται.

Κατά τη τριμερή Σύνοδο Κορυφής Ελλάδας – Κύπρου– Αιγύπτου επιβεβαιώθηκε η κοινή οπτική των τριών χωρών για την Τουρκία. Ότι λειτουργεί παράνομα, αποσταθεροποιητικά και εις βάρος των υπολοίπων κρατών της περιοχής που διευθετούν τις υποθέσεις τους στη βάση του Διεθνούς Δικαίου. Το ίδιο κλίμα αποτυπώνεται και στις Συνόδους της άλλης τριμερούς, Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, όποτε συγκαλείται.

Είναι ένα μήνυμα ότι δεν είναι στραβή η ΑΟΖ της Μεσογείου, αλλά ότι η Τουρκία στραβά αρμενίζει για ν παραφράσουμε τη γνωστή λαϊκή ρήση. Έχει ιδιαίτερη σημασία μία αποστροφή από την τοποθέτηση του Αιγύπτιου Προέδρου Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι, ο οποίος είπε ευθέως ότι η Τουρκία λειτουργεί αποσταθεροποιητικά όχι μόνο με τις αυθαίρετες επιθετικές κινήσεις της σε σχέση με τιςθαλάσσιες ζώνες, αλλά και με την εργαλειοποίηση των μεταναστευτικών ροών και με την στήριξη προς τρομοκρατικές ομάδες ισλαμιστών.

« Η Αίγυπτος φιλοξενεί περισσότερους από πέντε εκατομμύρια πρόσφυγες, αλλά δεν εκβίασε ποτέ την Ευρώπη με αυτούς» είπε ο Σίσι σε ένα θεαματικό κάρφωμα του Ερντογάν, αλλά και των Ευρωπαίων που ανέχονται την πρακτική του και τον κατευνάζουν αποδεχόμενοι να εκβιάζονται… Επειδή αυτά δεν τα λέει η Ελλάδα, ούτε η Κύπρος, ούτε ο Αυστριακός Καγκελάριος, ούτε ο Γάλλος Πρόεδρος, αλλά ο Πρόεδρος της μεγαλύτερης αραβικής χώρας, μουσουλμάνος ο ίδιος, προφανώς έχει βαρύνουσα σημασία.

Όπως ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ότι στο κοινό ανακοινωθέν αποτυπώνεται η πλήρης αποδοχή εκ μέρους της Αιγύπτου τωνελληνικών θέσεων για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ (παρά  τις διαφορές για την επήρεια στις θαλάσσιες ζώνες του συμπλέγματος της Μεγίστης): «Καταδικάσαμε έντονα τις παράνομες γεωτρητικές και σεισμικές επιχειρήσεις της Τουρκίας στην ΑΟΖ υφαλοκρηπίδα της Κύπρου, σε θαλάσσιες ζώνες που έχουν ήδη οριοθετηθεί σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, και μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου με τη Συμφωνία Οριοθέτησης το 2003.

Περαιτέρω, καταδικάζουμε επίσης τις συνεχείς παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου κυριαρχίας στο Αιγαίο και τις παράνομες δραστηριότητες της Τουρκίας σε περιοχές που εμπίπτουν εντός της υφαλοκρηπίδας της Ελλάδας, κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου». Ούτε «μη οριοθετημένα ύδατα», ούτε «αμφισβητούμενα» όπως αναφέρεται σε ανακοινώσεις συμμάχων ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού, αλλά καθαρά «υφαλοκρηπίδα της Ελλάδας» . Ο Έλληνας πρωθυπουργός από την πλευρά του συνόψισε πυκνά και στοχευμένα την αντίφαση και ανακολουθία της ΕΕ, ότι ενώ η Τουρκία με τη συμπεριφορά της βλάπτει συνολικά την ασφάλεια της Δύσης, ορισμένοι Δυτικοί τη στηρίζουν για να κάνει ακριβώς αυτό, να την βλάπτει.

Κάτι που δείχνει (ελπίζουμε) ότι η Ελλάδα, έστω αναγκασμένη από την ωμή πραγματικότητα, σταδιακά αλλάζει στάση και ρητορική και την αντιστοιχίζει με τη συμπεριφορά της Τουρκίας και την προκλητική κάλυψη της από τους Ευρωπαίους:

«Συμφωνήσαμε ότι πρόκειται για συμπεριφορά που αμφισβητεί διεθνείς συνθήκες συνεχώς και υπονομεύει την περιφερειακή ασφάλεια. Προσβάλλει αποφάσεις του ΟΗΕ και της ΕΕ, προκαλεί προβλήματα στο ΝΑΤΟ και έρχεται απέναντι στις θέσεις χωρών όπως οι ΗΠΑ, αλλά και η ΕΕ(…) Το παράνομο μνημόνιο της Τουρκίας με τη λιβυκή διοίκηση βάθυνε την κρίση στη Λιβύη, ενώ η μεταφορά μισθοφόρων υπονομεύει την ασφάλεια της Ευρώπης. Δεν γίνεται η πλευρά της ειρήνης να προμηθεύει σφαίρες την απέναντι πλευρά. Ζητούμε να καταγραφούν οι παραβιάσεις των συμφωνιών και της Τελωνειακής ΄Ένωσης. Δεν γίνεται η Τουρκία να απαλλάσσεται από δασμούς, να γεύεται τα οφέλη της ενιαίας αγοράς και παράλληλα να απειλεί»…

Είναι οξύμωρο ότι μέχρι τώρα από τις επηρεαζόμενες από την τουρκική επιθετικότητα χώρες της περιοχής αυτές που είχαν την πιο μετριοπαθή ρητορική, σε σημείο παρεξήγησης, ήταν οι κατεξοχήν θιγόμενες, η Ελλάδα και η Κύπρος, κυρίως η πρώτη. Αυτό πλέον δείχνει να αλλάζει. Εξάλλου οι διεθνείς σχέσεις είναι ένα δυναμικό πεδίο όπου οι συσχετισμοί και οι συμμαχίες μεταβάλλονται και αυτό μπορεί να δημιουργεί απειλές αλλά και ευκαιρίες. Για παράδειγμα, το άνοιγμα από την Τουρκία μετώπου στον Καύκασο, στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, οδήγησε την τελευταία σε… εντυπωσιακές παρεμβάσεις και μηνύματα υπέρ της Ελλάδας. Όχι από συμπάθεια, εννοείται, αλλά προκειμένου να στείλει σήμα στην Άγκυρα να μαζευτεί.

Η (στα καλά καθούμενα ) ανάρτηση της ρωσικής πρεσβείας στο twitter ότι η Ελλάδα έχει δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 νμ μίλια, ενώ προ λίγων μόλις μηνών σε σχετική ανακοίνωση ετίθετο το δικαίωμα της χώρας μας υπό την αίρεση των «ιδιαιτεροτήτων» του Αιγαίου, δεν περνά απαρατήρητη:

«Η θέση της Ρωσίας ως μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας ου ΟΗΕ είναι η θέση αρχής. Θεωρούμε τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 «ακρογωνιαίο λίθο» του διεθνούς καθεστώτος των θαλασσών. Η Σύμβαση προβλέπει ρητά το κυρίαρχο δικαίωμα όλων των κρατών για χωρικά ύδατα έως 12 ναυτικά μίλια και ορίζει τις αρχές και τους τρόπους της οριοθέτησης ΑΟΖ. Αυτό αφορά και τη Μεσόγειο»…

Όπως δεν περνά απαρατήρητη και άλλη ανάρτηση, του ρωσικού ΥΠΕΞ, επ΄ ευκαιρία της επετείου της Ναυμαχίας τουΝαυαρίνου… «Πριν από 193 χρόνια, οι ρωσικές δυνάμεις μαζί με τις δυνάμεις της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας νίκησαν τον τουρκο-αιγυπτιακό στόλο. Η νίκη των συμμαχικών δυνάμεων στο Ναυαρίνο άνοιξε τον δρόμο για την ανεξαρτησία της Ελλάδας»… Όλα αυτά, που έκαναν έξαλλους Τους τούρκους, λίγες ημέρες πριν από την έλευση στην Αθήνα του Ρώσου ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ.

Εν κατακλείδι, υπάρχει πεδίο για εκδίπλωση μίας διαφορετικής πιο ενεργητικής πολιτικής σε ό,τι αφορά στην αντιμετώπιση της Τουρκίας αλλά και γενικότερα, η οποία θα αξιοποιεί αφενός τη σύμπτωση συμφερόντων ( βλέπε Γαλλία, Ισραήλ, Αίγυπτος) αλλά και το ευμετάβλητο των σχέσεων της γείτονος με χώρες οι οποίες μπορούν αν αποφασίσουν να τη ζορίσουν πολύ περισσότερο απ’ όσο μπορεί να αντέξει. Αλλά κανείς δεν σε παίζει μπάλα με το ζόρι. Πρέπει να κλωτσήσει και λίγο.