Πέθανε ο Δημήτρης Φατούρος

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών, ο μεγάλος δάσκαλος της αρχιτεκτονικής Δημήτρης Φατούρος. Ο Δημήτρης Φατούρος ήταν ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, αρχιτέκτονας, εικαστικός και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928 και έφυγε από τη ζωή το Σάββατο, μετά από βραχεία νοσηλεία στο Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Ο Δημήτρης Φατούρος, μια πολυδύναμη προσωπικότητα σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, από το οποίο αποφοίτησε το 1952. Στις τελευταίες τάξεις του Γυμνασίου, από το 1945 έως το 1947, μαθήτευσε στο Εργαστήριο του ζωγράφου και αρχιτέκτονα Παναγιώτη Μάρθα.

Η ακαδημαϊκή του διαδρομή άρχισε με τη θητεία του ως Επιμελητής στο ΕΜΠ, από το 1953 έως το 1959, στις έδρες του Δημήτρη Πικιώνη και εν συνεχεία του Χατζηκυριάκου-Γκίκα. Το 1959 εξελέγη Καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο οποίο δίδαξε συνεχώς έως το 1996. Έχει ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτωρ της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών και του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Κατά το 1966-67 υπήρξε Visiting Fellow στο Πανεπιστήμιο του Yale.

Επανειλημμένως, ως προσκεκλημένος καθηγητής, για μικρότερα διαστήματα, έχει εργασθεί με πλούσια ερευνητικά αποτελέσματα, ή έχει δώσει διαλέξεις σε Σχολές Αρχιτεκτονικής στην Ευρώπη, το Ισραήλ, την Ιαπωνία και την Αυστραλία. Ήταν παντρεμένος με την καθηγήτρια του ΑΠΘ Μίκα Χαρίτου-Φατούρου. Ως αρχιτέκτονας και καθηγητής της Αρχιτεκτονικής ο Δημήτρης Φατούρος κατείχε προέχουσα θέση στη διαμόρφωση του ελληνικού μεταπολεμικού αρχιτεκτονικού μοντερνισμού, με πρωταγωνιστική, μάλιστα, εμπλοκή στην διεθνή συζήτηση για το μετατοπιζόμενο ρόλο της Αρχιτεκτονικής μέσα στους μεγάλους κοινωνικούς μετασχηματισμούς των τελευταίων δεκαετιών.

Το σημαντικό έργο του 

Στη δυναμική της ακαδημαϊκής του παρουσίας, στον ανανεωτικό ανακαθορισμό των ορίων της Αρχιτεκτονικής και στην εξωστρέφεια των δημιουργικών πρωτοβουλιών του οφείλεται, κυρίως, η αναγνώριση της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΑΠΘ μεταξύ των καλών Αρχιτεκτονικών Σχολών διεθνώς, με χαρακτηριστική στιγμή την πρόσκλησή του Φατούρου από τον Francesco Dal Co της Biennale της Βενετίας του 1991, μαζί με τη Σχολή της Θεσσαλονίκης, μεταξύ 20 σχολών Αρχιτεκτονικής από όλο τον κόσμο. Μέχρι την αποχώρησή του από το ΑΠΘ, το 1996, ο Φατούρος δίνει στη Σχολή το στίγμα της και παραμένει το πρόσωπο κεντρικής ακαδημαϊκής αναφοράς της. Αναγορεύτηκε Επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πατρών το 2014.

Ο Δημήτρης Φατούρος διετέλεσε εκτός από πρύτανης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) από το 1983 έως το 1988, και εξωκοινοβουλευτικός υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων στην τελευταία κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου από τον Οκτώβριο του 1993 έως τον Ιούλιο του 1994, το 1990 ήταν υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης με την στήριξη τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της Αριστεράς. Έχασε για ελάχιστες ψήφους από τον Ντίνο Κοσμόπουλο.

Το συγγραφικό του έργο

Το συγγραφικό έργο του Δημήτρη Φατούρου περιλαμβάνει 17 βιβλία: δοκίμια για την αρχιτεκτονική, αλλά ενίοτε την τέχνη και την ποίηση, μονογραφίες, και βιβλία μαθημάτων συστηματικής θεωρίας της αρχιτεκτονικής, σε ένα εύρος χρόνου από το 1952 ως το 2009. Επίσης έχουν εκδοθεί τέσσερεις ποιητικές συλλογές του. Το εικαστικό του έργο περιλαμβάνει ατομικές και ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής, επιτοίχια ανάγλυφα και σκηνικά, που πρόσφατα ανακίνησαν την προσοχή των κριτικών με εκδόσεις και αναδρομική έκθεση (ΜΙΕΤ 2018).