Εξαδάκτυλος στο pagenews.gr για τον Covid-19: Πιστεύω θα κάνουμε Χριστούγεννα έστω με περιορισμούς

Ενώ έχει ανακοινωθεί το δεύτερο lockdown σε όλη τη χώρα και καθημερινά αναμένουμε νέα μέτρα για τον περιορισμό της διασποράς του κορωνοϊού, ο Πρόεδρος του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου (ΠΙΣ) Αθανάσιος Εξαδάκτυλος μίλησε στο pagenews.gr και στην εκπομπή «Opinion Leader» με τον Δημήτρη Τάκη. Ο κος Εξαδάκτυλος ξεκίνησε αναλύοντας την κατάσταση στη Θεσσαλονίκη όπου τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα ενώ ξεκαθάρισε ότι τάσσεται υπέρ των μέτρων τύπου Μαρτίου, ακολουθώντας και το παράδειγμα χωρών με παρόμοιο πρόβλημα σαν εμάς, όπως το Ισραήλ και η Σλοβενία.

Παράλληλα, αποκάλυψε ότι το τωρινό lockdown δεν έχει αποδώσει ακόμα και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει οι περιορισμοί να είναι χαλαροί καθώς τόνισε πως «δεν υπάρχει υπερβολή στο να γίνουμε Μπέργκαμο». Και σαφώς απάντησε στο ερώτημα όλων για τα Χριστούγεννα, γιατί οι πολίτες σκέφτονται πώς θα κάνουν γιορτές και αν θα είναι ίδιες με το Πάσχα, με τον κο Εξαδάκτυλο να δηλώνει αισιόδοξος αφού «έχουμε καλές πιθανότητες να κάνουμε υπό σχετικά φυσιολογικές συνθήκες».

Η κατάσταση στη Θεσσαλονίκη είναι πολύ δύσκολη

Δύσκολα τα πράματα. Αν και σπανίως συμφωνώ με τις εκτιμήσεις του κου Γιαννακού, σε αυτή συμφωνώ απολύτως. Η κατάσταση στη Θεσσαλονίκη τις τελευταίες ημέρες εξελίσσεται ως εξής: Kάθε ημέρα διατίθενται καινούρια κρεβάτια για τη νοσηλεία ανθρώπων που πάσχουν από τη νόσο Covid-19. Είτε απλή νοσηλεία είτε νοσηλεία στην Εντατική. Και κάθε βράδυ τα κρεβάτια είναι γεμάτα. Ασθενείς εισέρχονται και είναι πολύ λιγότεροι αυτοί που  παραλαμβάνουν εξιτήριο, δηλαδή υπάρχει ένα θετικό ισοζύγιο εισαγωγών καθημερινά, γεγονός που θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια, σε κάποιο χρονικό διάστημα, στην πλήρη κατάληψη των κλινών που είναι διατεθειμένες.

Και μετά θα πρέπει να αρχίσει η νοσηλεία εκτός νοσοκομείου. Αυτή η κατάσταση αφορά για την ώρα τη Βόρεια Ελλάδα και ιδιαιτέρως τη Θεσσαλονίκη που έχει το μεγαλύτερο πληθυσμό. Και υπάρχουν ακόμα εφεδρίες σε άλλες περιοχές. Αν επεκταθεί σε όλη τη χώρα, τότε αντιλαμβάνεστε ότι δεν θα υπάρχει ποιος να στηρίζει ποιον. Όπως είχε αναφέρει ο υπουργός, 30% – 32% ήταν το ποσοστό των εξεταζομένων που έβγαινε θετικό, δεν είναι το ποσοστό των ανθρώπων που έχουν τον ιό στην πόλη. Υπάρχει πολύ μεγάλη πίεση και στο σύστημα.

Πρέπει άμεσα να πάμε σε μέτρα τύπου Μαρτίου

Και υπάρχει και το γεγονός πως ενώ η Θεσσαλονίκη είναι στα μέτρα που είναι και η υπόλοιπη χώρα, δεν έχουμε δει καμία τιθάσευση. Αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τις ίδιες καταστάσεις αντιμετώπισαν και άλλες χώρες πριν από εμάς, όπως η Σλοβενία και το Ισραήλ, συνιστά απαραίτητα να πάμε σε μέτρα του επιπέδου Μαρτίου, έτσι ώστε να έχουμε τιθάσευση. Αυτό έκαναν και οι χώρες εκείνες. Δηλαδή Ισραήλ και Σλοβενία που προηγούνται από εμάς.

Πήγαν σε ένα ευρύ lockdown και είδαν αποτελέσματα. Και επίσης θα πρέπει να πούμε ότι η Θεσσαλονίκη πριν μπει σε αυτή την ατραπό, ήταν πολύ άνετη. Περπατούσε, είχαμε πολύ χαμηλό δειγμάτων που ήταν θετικά καθημερινά και ξαφνικά είδαμε μια εκτίναξη της καμπύλης κάθετα. Αν αυτό συμβεί σε περιοχές που έχουν ήδη ένα επιβαρυμένο φορτίο, γιατί και της Αττικής δεν είναι μικρό, αν δούμε μια κατακόρυφη άνοδο, τα πράγματα εκεί θα μπουν σε πολύ άσχημο δρόμο πάρα πολύ γρήγορα.

Το lockdown πρέπει να μην είναι χαλαρό

Και επίσης θέλω να πω και κάτι άλλο. Το lockdown το οποίο είναι πολύ δυσάρεστο μέτρο, πρέπει να είναι και αποτελεσματικό. Δεν έχει νόημα να είναι λίγο χαλαρό. Και αυτή η μικρή χαλαρότητα να μην φέρνει αποτέλεσμα και να επεκτείνεται χρονικά. Και πιστεύω πως ορθά πάμε σε αυτή την κατάσταση (κλιμάκωση lockdown). Το γεγονός πως δώδεκα ημέρες στη Θεσσαλονίκη δεν βλέπουμε κάποιο απτό αποτέλεσμα, συνηγορεί σε αυτό. Συμφωνώ, δεν θα πρέπει να περιμένουμε δώδεκα ημέρες και για την υπόλοιπη Ελλάδα. Θα ήταν σπατάλη χρόνου. Ορθώς λαμβάνεται η απόφαση λοιπόν, και περιμένουμε να αποδώσει.

Τα ποσοστά είναι διαφορετικά από χώρα σε χώρα. Εμείς έχουμε τα ποσοστά του πρώτου κύματος, δεν έχουμε τα ποσοστά από το δεύτερο. Στα ποσοστά πάντα υπάρχει και ένας παράγοντας που λέγεται επιλογή ασθενούς, δηλαδή αν επιλέξει κανείς ότι δεν θα βάζει στις εντατικές τους ανθρώπους που είναι πολύ μεγάλης ηλικίας και που έχουν πολλά νοσήματα, θα έχει πολύ διαφορετικά αποτελέσματα. Γενικώς τα ποσοστά της χώρας βρίσκονται στους μέσους όρους και από την καλή πλευρά των μέσων όρων, των παγκόσμιων και των ευρωπαϊκών.

Αλλά είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι οι διαδωληνωμένοι της Θεσσαλονίκης διανύουν την τέταρτη ή την πέμπτη δεκαετία της ζωής τους στην πλειοψηφία τους, είναι άνθρωποι που είναι παραγωγικής ηλικίας, έχουν κάποια υποκείμενα νοσήματα, τα συνήθη όμως, δεν είναι άνθρωποι που έχουν βαριά υποκείμενα νοσήματα. Σε αυτές τις ηλικίες το να έχει κάποιος μια υπέρταση ή κιλά περισσότερα ή να καπνίζει, δεν είναι κάτι το σπάνιο. Και αυτό σημαίνει ότι δεν είναι άνθρωποι οι οποίοι λόγω ηλικίας ή λόγω άλλων καταστάσεων, θα ήταν αναμενόμενο να βρεθούν σε αυτή την κατάσταση. Βρίσκονται λόγω ύπαρξης αυτής της ασθένειας.

Ο Αθανάσιος Εξαδάκτυλος στο Opinion Leader

Μπορούμε εύκολα να γίνουμε Μπέργκαμο

Δεν υπάρχει υπερβολή στο να γίνουμε Μπέργκαμο. Δηλαδή αν στη Θεσσαλονίκη γεμίσουν οι κλίνες νοσηλείας που βρίσκονται στα νοσηλευτικά ιδρύματα, παντού είτε είναι δημόσια είτε ιδιωτικά είτε στρατιωτικά, και δεν απέχουμε από αυτό γιατί είμαστε μακριά μόνο κάτι ημέρες και όχι εβδομάδες ή μήνες, τότε αντιλαμβάνεστε ότι εκείνοι που έχουν ελαφρά νόσηση θα πρέπει να νοσηλευτούν σε άλλους κλειστούς χώρους που προορίζονται για άλλες χρήσεις, δηλαδή να αναπτυχθούν νοσοκομεία εκστρατείας σε άλλα σημεία. Τώρα θα είναι αθλητικοί, θα είναι συνεδριακοί, δεν ξέρουμε ακόμα. Ειδικά για το Βελλίδειο, δεν ξέρω αλλά θα θεωρούσα αδιανόητο αν δεν υπήρχε σχεδιασμός για αυτή την περίπτωση. Τώρα αν αφορά το συνεδριακό κέντρο ή ένα περίπτερο της έκθεσης ή έναν άλλο χώρο, αυτό δεν το γνωρίζω.

Άρα αντιλαμβάνεστε ότι τότε θα είχαμε απλούς θαλάμους με αναπνευστήρες φορητούς, να μετατρέπονται σε υποτυπώδεις εντατικές και θα είχαμε και νοσοκομεία ανεπτυγμένα σε χώρους που δεν είναι νοσοκομείου. Και το προσωπικό βεβαίως θα λειτουργούσε σε συνθήκες συναγερμού. Οι πάντες θα ήταν εκεί αλλά αυτοί οι πάντες δεν είναι. Δεν θα ήταν ούτε εξειδικευμένοι εντατικολόγοι ούτε εξειδικευμένοι νοσηλευτές εντατικής. Θα ήταν οι πάντες που θα λειτουργούσαν σε συνθήκες εκστρατείας. Αυτή ήταν και η εικόνα του Μπέργκαμο. Και βεβαίως θα υπήρχαν πολλές απώλειες. Άρα αυτό είναι έτσι.

Η ανοσία αγέλης δεν είναι λύση

Οι αρνητές είναι δύο ειδών: Είναι αυτοί με κάποια- ας το πούμε- επιστημονική τεκμηρίωση, μεταξύ των οποίων υπάρχουν και γιατροί και είναι και ο απλός κόσμος ο οποίος αρέσκεται πολλές φορές να πιστεύει ότι τον απαλλάσσει από όλα αυτά τα προβλήματα. Το είδαμε να συμβαίνει και όταν είχαμε μια βαριά οικονομική κρίση με τα επακόλουθά της πριν από μια 10ετία στη χώρα μας. Είδαμε πόσο εύκολο είναι κανείς να καταργήσει τον ιό. Άρα ας δει τις εικόνες και να γνωρίζει ό,τι όσα λέγονται, είναι υπεύθυνα.

Και μπορεί κανείς να πει ότι όποιος είναι να ζήσει, θα ζήσει και όποιος είναι να πεθάνει, θα πεθάνει και ας πάμε σε μια ανοσία αγέλης. Και με αυτόν τον τρόπο δεν θα χρειαστεί να έχουμε μέτρα. Αλλά οφείλει να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του και να πει ότι αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε και ένα ποσοστό θανάτων το οποίο όταν θα μετατραπεί σε αριθμό για τη χώρα μας, θα είναι τόσοι. Δηλαδή όταν θα πρέπει να γίνεται η ανάλυση, να λέγεται ότι όλα αυτά καταλήγουν στο ότι θα χάσουμε τόσο ποσοστό το οποίο ισοδυναμεί με τόσες δεκάδες χιλιάδες θανάτους.

Και θα πρέπει να συνοδεύεται με το εξής: Ότι κάποιες ομάδες πολιτών θα πρέπει να αποδεχθούν ότι δεν θα μπορούν να χτυπήσουν το κουδούνι της πόρτας του νοσοκομείου. Για παράδειγμα, στη Σουηδία όποιος ήταν άνω των 55, στο νοσοκομείο του έλεγαν να πάει στο σπίτι του και καλή τύχη. Θα ήταν πολύ εύκολο να το γράψει αυτό κανείς έξω από ελληνικό νοσοκομείο αλλά πρώτον δεν μου φαίνεται ανθρώπινο και δεν θα το συνιστούσα, θα μαχόμουν με την κυβέρνηση που θα επέλεγε να το εφαρμόσει στους πολίτες της και δεύτερον, όσοι το έκαναν αυτό, δεν σημαίνει ότι κατάφεραν να σώσουν την οικονομία τους. Γιατί αν δείτε τις επιπτώσεις του κορωνοϊού στη Σουηδία που το επέλεξε, γιατί είναι η ναυαρχίδα, δεν έσωσε τίποτα. Παρόμοια με την Ιταλία είναι.

Ο Αθανάσιος Εξαδάκτυλος στο Opinion Leader

Τα Χριστούγεννα δεν θα είναι σαν το Πάσχα

Και η κοινωνία η δική μας δεν ζει σαν τη σουηδική. Δεν έχουμε πεταμένους κάπου τους γέροντες γονείς μας και τους βλέπουμε δύο φορές τον χρόνο. Έχουμε άλλου είδους ψυχισμό σαν άνθρωποι. Και το να αλλάζει εκείνη η χώρα (Σουηδία) τα μέτρα, καταλαβαίνετε τι σημαίνει. Τώρα, σε ό,τι αφορά τη διάσωση της οικονομίας, θα μπορούσαμε να είμαστε χρονικά λίγο αργότερα από εδώ που είμαστε. Αλλά αυτό είχε σαν προϋπόθεση πολύ αυστηρή τήρηση των μέτρων σε κάθε επίπεδο από πολύ νωρίς. Δηλαδή από τον Ιούλιο, τότε που δεν βλέπαμε κρούσματα, από τότε θα έπρεπε να βλέπουμε μια συμμόρφωση όλων στον απόλυτο βαθμό. Δηλαδή δεν θα έπρεπε κανείς από εμάς να έχει δει γκαρσόν σε ελληνικό εστιατόριο ή καφέ που να μην φοράει μάσκα που να καλύπτει το στόμα και τη μύτη καλά. Και όλοι βλέπαμε να φοράνε εκείνη την ανόητη ασπίδα. Και ας μην το αναφέρουμε μόνο στην εστίαση. Για παράδειγμα, και στα αεροδρόμια.

Φέτος, έχω την αίσθηση πως δεν θα κάνουμε Χριστούγεννα όπως το Πάσχα. Δεν το λέω με σιγουριά. Και μένει να αποδειχθεί. Και ελπίζω να μην διαψευσθώ. Και να σας πω ότι ακόμα και αν δεν παίρναμε κανένα μέτρο και ήταν ανεξέλεγκτο, πάλι θα περιμέναμε ύφεση κοντά στα Χριστούγεννα. Βέβαια, με ένα τίμημα. Και ιστορικά αν δούμε, η προηγούμενη πανδημία έκανε μια έξαρση που ξεκίνησε στα τέλη Οκτωβρίου, κορυφώθηκε τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο παρουσίασε ύφεση. Δηλαδή Χριστούγεννα έκαναν ήρεμα. «Μαύρα» βέβαια, γιατί πενθούσαν οι άνθρωποι γιατί υπήρχαν 35 εκατομμύρια νεκροί. Άρα Χριστούγεννα έχουμε καλές πιθανότητες να κάνουμε υπό σχετικά φυσιολογικές συνθήκες.

Δεν είναι απίθανο ένα τρίτο κύμα πανδημίας

Ας δούμε λοιπόν, το τωρινό lockdown να αποδίδει και μετά ας κάνουμε εκτίμηση πότε θα αρχίσει να τροποποιείται η αυστηρότητά του. Για την ώρα, δεν το έχουμε δει να αποδίδει. Και το τρίτο κύμα της πανδημίας δεν είναι απίθανο. Γιατί ξέρουμε πως οι ιώσεις δεν μας εγκαταλείπουν πριν μπει για τα καλά η άνοιξη. Θέλω να πιστεύω πως όταν θα βγούμε από αυτή τη φάση, θα έχουμε όλοι συνειδητοποιήσει ότι η προσαρμογή στα μέτρα η έγκαιρη και η καθολική, είναι αυτή που θα κρατά τα μέτρα στο μικρότερο βαθμό, στα λιγότερα δυνατά αναγκαία και θα αποφύγουμε να είμαστε έτσι ξανά. Εμείς είμαστε και λίγο θύματα της επιτυχίας της ανοίξεως. Δεν ζήσαμε ούτε φόβο ούτε τρόμο. Και δεν το πολυπιστεύαμε σαν κοινωνία. Και το καλοκαίρι, με τον τρόπο ζωής μας, δεν το βλέπαμε δίπλα μας.

Δεν πιστεύαμε ότι υπάρχει. Τώρα όμως, το έχουμε καταλάβει όλοι. Και έχω την αισιοδοξία ότι δεν θα φτάσουμε ξανά εδώ. Και επιπλέον των μέτρων, θα πρέπει να αναπτυχθούν ορισμένες δράσεις οι οποίες θα λειτουργούν υπέρ της ανάσχεσης του ιού. Και θα μπορούμε να τις έχουμε γιατί έχουμε «όπλα» που δεν είχαμε τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Δηλαδή θα πρέπει να έχουμε περισσότερα τεστ τα οποία θα πρέπει να γίνονται υπό καθοδήγηση και έναν άλλο σχεδιασμό από την πολιτεία που μπορεί να γίνει από τώρα. Έτσι δεν θα φτάσουμε εδώ που φτάσαμε αυτές τις ημέρες. Όσο για τον εμβολιασμό, εξαρτάται από τον ρυθμό που θα παραδίδονται τα εμβόλια. Γιατί η χώρα μπορεί να προμηθευτεί είκοσι εκατομμύρια εμβόλια, αν είναι αναγκαίες οι δύο δόσεις, αλλά το ερώτημα είναι σε ποιο χρονικό διάστημα. Αυτό που ξέρουμε για το εμβόλιο είναι ότι δεν είναι από τα συνηθισμένα, δεν είναι δηλαδή από αυτά που πηγαίνει κανείς στο φαρμακείο και τα αγοράζει και τα κάνει. Χρειάζεται ειδικές συνθήκες. Και θα υπάρξει σταδιακή παράδοση. Βεβαίως, θα εμβολιαστούν όλοι με τη σειρά που πρέπει ξεκινώντας από υγειονομικούς, ευάλωτους και ποιοι άλλοι πρέπει να είναι πρώτοι.