«Νιώθω σαν να μην υπήρξα ποτέ παιδί»

Ένα καλύτερο αύριο, για όλους τους ανθρώπους, ονειρεύεται η 17χρονη Nesime από το Αφγανιστάν, μία από τους επτά νέους που διακρίθηκαν στον πρώτο παγκόσμιο Διαγωνισμό Ζωγραφικής και Κόμικ «Οι Νέοι για τους Πρόσφυγες». Ο Διαγωνισμός προκηρύχθηκε στις αρχές του 2020 από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες και καλούσε τους νέους να εκφραστούν δημιουργικά πάνω στο θέμα:

«Όλοι είμαστε σημαντικοί στη μάχη ενάντια στον ιό, μαζί και οι πρόσφυγες».

Πάνω από 2.000 νέοι έλαβαν μέρος, με έναν στους τέσσερις να είναι πρόσφυγας ή αιτών άσυλο. Ανάμεσά τους και η Nesime, αιτούσα άσυλο που ζει στην περιοχή των Γρεβενών και η οποία πιστεύει πως παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε όλοι μέσα στην πανδημία, οφείλουμε να δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό και ποτέ να μην εγκαταλείπουμε τη μάχη.

Αντλώντας έμπνευση από την πλούσια ιστορία της χώρας όπου γεννήθηκε, του Αφγανιστάν και της χώρας που την υποδέχτηκε, της Ελλάδας, με τους δύο λαούς να παλεύουν κόντρα στις αντιξοότητες, ζωγράφισε έναν πολεμιστή του κορωνοϊού, που κρατά σπαθί και ασπίδα, έτοιμος να μονομαχήσει με τον ιό. Η ιδέα της ενθουσίασε την κριτική επιτροπή, γι’ αυτό και κέρδισε μια θέση ανάμεσα στους επτά βραβευθέντες.

«Δεν περίμενα πως θα κερδίσω, αν και πάντα στη ζωή μου προσπαθώ να τα καταφέρνω όσο καλύτερα μπορώ. Η ζωγραφιά μου στέλνει μήνυμα αισιοδοξίας και αποφασιστικότητας. Ο εχθρός, ο ιός, είναι ισχυρός, όμως οφείλουμε να μην παραδώσουμε τα όπλα. Όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε», αναφέρει η ίδια για τη διάκρισή της. «Περνούμε πολύ χρόνο μέσα στο σπίτι και μακριά από τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Έτσι κατανοήσαμε πως τίποτα δεν είναι δεδομένο» υπογραμμίζει.

Η ζωγραφιά που έγινε κινούμενο σχέδιο:

Η 17χρονη υποστηρίζει ότι γράφει και ζωγραφίζει γιατί έχει ανάγκη να εκφραστεί, αλλά και για να καταγράψει όλα όσα συμβαίνουν γύρω της.

Η έμπνευσή της προέρχεται από τις δικές της εμπειρίες και από όσα συζητά με τους φίλους της και με μεγαλύτερους ανθρώπους. Η διάκριση στον Διαγωνισμό της Ύπατης Αρμοστείας τής δίνει δύναμη, ώστε να συνεχίσει να ζωγραφίζει και να ελπίζει πως θα πραγματοποιήσει το όνειρό της. Ποιο είναι αυτό; Θέλει να σπουδάσει νομική και να γίνει δικηγόρος. Δυστυχώς, εδώ και τέσσερα χρόνια έχει αναγκαστεί να εγκαταλείψει το σχολείο, επιδιώκει όμως να επιστρέψει στα θρανία και να μετέπειτα να περάσει στο πανεπιστήμιο.

«Θέλω να καλύψω τα κενά που έχω και να περάσω στο πανεπιστήμιο. Στη χώρα που μεγάλωσα οι γυναίκες είναι σε μειονεκτική θέση, τα δικαιώματά τους δεν γίνονται σεβαστά. Θέλω να γίνω δικηγόρος και να παλέψω για τα δικαιώματα των γυναικών του Αφγανιστάν. Αυτό είναι το όνειρό μου και πιστεύω πως μπορώ να βοηθήσω», λέει η  Nesime και περιγράφει πως στην πατρίδα της “υπάρχουν περιοχές όπου οι γυναίκες δεν έχουν δικαίωμα να πάνε στο σχολείο, δεν επιτρέπεται ούτε καν να γελάσουν. Πολλά πράγματα πρέπει να αλλάξουν στη χώρα μου”.

Την περασμένη χρονιά η νεαρή και η μητέρα της πέρασαν από την Τουρκία στην Ελλάδα για να ζητήσουν άσυλο. Τους τελευταίους μήνες ζουν σε ένα ξενοδοχείο έξω από τα Γρεβενά στην κατάφυτη ορεινή περιοχή της Πίνδου, το οποίο λειτουργεί υπό την ευθύνη του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης. «Ό,τι έχω ζήσει με έχει κάνει πιο δυνατή. Είμαι αποφασισμένη να συνεχίσω τις σπουδές μου και να προχωρήσω στη ζωή μου. Το ζήτημα είναι να μην τα παρατάς», δηλώνει με πείσμα η 17χρονη κοπέλα.

«Πολλά από τα παιδιά που έχουν διαφύγει στην Ελλάδα φέρνουν μαζί τους το πάθος τους και την επιθυμία τους να τα καταφέρουν», αναφέρει ο Philippe Leclerc από την Ύπατη Αρμοστεία. «Τα όνειρα και οι φιλοδοξίες τους πρέπει να βρουν διέξοδο, ανεξάρτητα από το χρονικό διάστημα που θα περάσουν εδώ». «Η ζωή έχει δυσκολίες και αναποδιές. Εγώ νιώθω σαν να μην υπήρξα ποτέ παιδί, δεν με θυμάμαι να παίζω και να γελάω. Όμως δε φοβάμαι. Σφίγγω τη γροθιά, παλεύω και διεκδικώ το καλύτερο για μένα και τους άλλους. Δεν είναι εύκολο, μα είναι ο μόνος δρόμος» καταλήγει στη διήγησή της η Nesime.