Τζορτζ Χάρισον: Το αδικημένο σκαθάρι

Οι Beatles ξεκίνησαν μια μια boy pop band. Στα πρώτα χρόνια τους ήταν σίγουρα μια pop μπάντα με την ευρύτερη έννοια του όρου. Με την πάροδο των ετών το μουσικό ταλέντο των τεσσάρων σκαθαριών έδωσε την άνεση στην μπάντα να πειραματιστεί και σε πιο progressive ήχους. Πάντα την παράσταση έκλεβαν αυτοί που βρίσκονταν πιο μπροστά στη σκηνή. Ο Πολ ΜαΚάρτνεϊ και ο Τζον Λένον έπαιρναν όλα τα εύσημα. Ο ανταγωνισμός τους βοήθησε παραγωγικά το συγκρότημα, την ώρα που αθόρυβα από πίσω τους υπήρχε ένας άλλος καταπληκτικός μουσικός.

Ο Τζορτζ Χάρισον, αλλά και ο Ρίνγκο Σταρ, ήταν μια μουσική ιδιοφυία που για πολλά χρόνια βρέθηκε στη σκιά των δυο ηγετών των Beatles. Μάλιστα η έλευση του στην μπάντα έγινε με μεγάλη καχυποψία από τον Τζον Λένον. Ο Λένον με τον ΜαΚάρτνεϊ είχαν ήδη φτιάξει το συγκρότημα και ήθελαν έναν lead κιθαρίστα με μεγαλύτερο ταλέντο στο όργανο από τον πρώτο. Ο Πολ γνώριζε τον Χάρισον και τελικά τον πρότεινε παρά το γεγονός ότι ήταν αρκετά μικρότερος από τους άλλους. Στη συνέχεια μπήκε στην εξίσωση και ο Ρίνγκο και πλέον το μεγαλύτερο Βρετανικό συγκρότημα είχε δημιουργηθεί.

Πρώτη φορά πίσω από το μικρόφωνο

Παρά το γεγονός ότι και τα τέσσερα μέλη των Beatles μπορούσαν να τραγουδήσουν, οι Τζον και Πολ μοιράζονταν το μικρόφωνο. Χρειάστηκε να περάσουν αρκετές κυκλοφορίες για να δούμε τον Τζορτζ Χάρισον πίσω από το μικρόφωνο. Ο σπουδαίος μουσικός έχει γράψει και τραγουδήσει μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του συγκροτήματος. “Here Comes The Sun”, “Something” και φυσικά το πολυαγαπημένο “While My Guitar Gently Weeps” είναι δικές του συνθέσεις.

Εκτός από εξαιρετικός μουσικός ο Τζόρτζ Χάρισον ήταν και ευαίσθητος άνθρωπος. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Τζούλιαν Λένον, πρωτότοκος γιος του Τζον, μιλώντας για τη σχέση του με τον πατέρα, του είχε δηλώσει ότι ο Χάρισον ήταν πολύ κοντά του και τον είχε στο μυαλό του σαν πατρική φιγούρα. Στην πορεία της ζωής του ο Χάρισον έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τον Ινδικό πολιτισμό και τον μυστικισμό βοηθώντας στην εισαγωγή του στον Δυτικό κόσμο.

Μετά τη διάλυση των Beatles ο Χάρισον συνέχισε να γράψει και να παίζει μουσική μέχρι το τέλος της ζωής του. Μάλιστα διοργάνωσε και πολλές συναυλίες φιλανθρωπικού χαρακτήρα. Συγκεκριμένα πραγματοποίησε δύο φιλανθρωπικά κοντσέρτα προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για τον λιμοκτονούντα λαό του Μπανγκλαντές, του πρώην Ανατολικού Πακιστάν που μόλις είχε αποκτήσει την ανεξαρτησία του από το Πακιστάν. Οι δυο συναυλίες που έγιναν στην Νέα Υόρκη την 1η Αυγούστου 1971, όπως και ο δίσκος «Concert for Bangladesh» που κυκλοφόρησε στα τέλη της ίδιας χρονιάς αποτέλεσαν το προοίμιο για άλλες ανάλογες προσπάθειες τα επόμενα χρόνια, όπως το Band Aid του Μπομπ Γκέλντοφ.

Ένας άνθρωπος που διακρίθηκε για την καλοσύνη του αντιμετώπισε το πιο σκληρό πρόσωπο της ζωής. Το 1997 προσβλήθηκε από καρκίνο στον λάρυγγα και την στιγμή που έδειχνε σημάδια βελτίωσης δέχθηκε επίθεση στο σπίτι του από έναν ανισόρροπο εισβολέα, ο οποίος τού κατάφερε πολλές μαχαιριές προτού εξουδετερωθεί. Διέφυγε τον κίνδυνο, αλλά ο καρκίνος επανήλθε δριμύτερος και τόν κατέβαλε, στις 29 Νοεμβρίου 2001. Ο Τζορτζ Χάρισον είχε νυμφευτεί δύο φορές. Την πρώτη φορά με την Πάτι Μπόιντ, την «Layla» του τραγουδιού του Έρικ Κλάπτον και την δεύτερη με την Αμερικανίδα συγγραφέα Ολίβια Αρίας με την οποία απέκτησε ένα γιο , τον επίσης μουσικό Ντάνι Χάρισον.