Δολοφονία Γρηγορόπουλου: «Στη μνήμη του μικρού Αλέξανδρου»

«Εδώ, στις 6 Δεκεμβρίου 2008, εντελώς αναίτια, έσβησε το παιδικό χαμόγελο του αθώου δεκαπεντάχρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τις σφαίρες αμετανόητων δολοφόνων», γράφει η μαύρη επιγραφή στη συμβολή των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλα, στα Εξάρχεια. Μια επιγραφή που όσα χρόνια και αν περάσουν θα μας «θυμίζει πως η ελευθερία του λόγου ακριβά κοστίζει», όπως είχε τραγουδήσει και ο Παύλος Φύσσας.

Σήμερα, 12 χρόνια μετά από εκείνο το τραγικό βράδυ, που άλλαξε για πάντα τον τρόπο σκέψης μιας ολόκληρης γενιάς, πρέπει να θυμόμαστε πως η μόνη απάντηση στον αυταρχισμό και την αστυνομική βία είναι η συνέχιση του αγώνα. Τι συνέβη όμως τότε;

Το ημερολόγιο έγραφε 6 Δεκεμβρίου 2008 και το ρολόι έδειχνε λίγο πριν τις 9:00 το βράδυ. Ένας 15χρονος µαθητής ονόματι Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος κατηφορίζει προς τα Εξάρχεια προκειµένου να γιορτάσει με τον φίλο του Νίκο Ρωµανό. Ο νεαρός κάθεται µε την παρέα του στη συµβολή των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλλα κουβεντιάζοντας. Είναι χαλαρός και ξέγνοιαστος, χωρίς να υποψιάζεται τα όσα τραγικά του επιφυλάσσει η µοίρα.

Την ίδια στιγμή, το κέντρο Εξαρχείων δίνει σήμα σε ένα περιπολικό, στο οποίο επιβαίνουν ο Επαμεινώνδας Κορκονέας και ο Βασίλης Σαραλιώτης να μεταβεί στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας για μια τροχαία παράβαση, όμως δεν πηγαίνουν ποτέ. Περνώντας από το σημείο που βρισκόταν ο Αλέξανδρος με την παρέα του, οι αστυνομικοί διαπληκτίζονται με τους νεαρούς και αποχωρούν. Μετά από λίγη όμως ώρα επιστρέφουν στο σημείο και ζητούν εξηγήσεις.

Εκστομίζουν βρισιές προς την παρέα των παιδιών. «Γιατί βρίζεις, ρε, γιατί µιλάς έτσι;» τους λέει ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, σύµφωνα µε τον Ανδρέα Κωνσταντίνου, φίλο της οικογένειας του άτυχου νέου. Κατά τον Ρωµανό, διαπιστώνοντας κάποιοι από την παρέα ότι οι δύο αστυνοµικοί έχουν πάει μόνοι τους, κινούνται προς το µέρος τους. «Ο Αλέξανδρος, ο οποίος είχε πάει πιο µπροστά, πέταξε κάτι µπουκάλια µπίρας απ’ αυτά που πίναµε» έχει πει.

Εκείνη τη στιγµή ο Κορκονέας κάνει αυτό που δεν πρέπει. Βγάζει από τη θήκη το υπηρεσιακό του περίστροφο και πυροβολεί τον 15χρονο Αλέξανδρο. Η σφαίρα διαπερνά την καρδιά του νεαρού και σύµφωνα µε την ιατροδικαστική έκθεση καρφώνεται στον δέκατο θωρακικό σπόνδυλο. Τον σκοτώνει ακαριαία. Σαν να μην έχει συμβεί τίποτα οι αστυνοµικοί αποχωρούν δηλώνοντας μάλιστα στο κέντρο Εξαρχείων ότι δέχτηκαν επίθεση από αναρχικούς. Τα παιδιά καταλαβαίνουν τι έχει συμβεί.

Ο Νίκος Ρωμανός κρατά αγκαλιά τον φίλο του και φωνάζει απελπισμένα για ένα ασθενοφόρο.

Εκείνη την ώρα, η µητέρα του Αλέξανδρου βρίσκεται στο κοσµηµατοπωλείο της επί της οδού Βουκουρεστίου. Ξαφνικά χτυπά το κινητό της. Βλέπει στην οθόνη το όνοµα του γιου της που νωρίτερα είχε περάσει από το µαγαζί. Ανυποψίαστη απαντά στο τηλέφωνο λέγοντας «έλα, Αλέξανδρε, µόλις τελείωσα κι εγώ τη δουλειά, να έρθω να σας πάρω;», καθώς αργότερα θα τον πήγαινε στο πάρτι ενός άλλου φίλου του που γιόρταζε, στο Ψυχικό.

Στην άλλη άκρη της γραμμής όμως δεν είναι ο γιος της αλλά μια κυρία. «Είστε η µητέρα του Αλέξανδρου;» τη ρωτάει. «Ναι» απαντά εκείνη. «Ξέρετε, έχει τραυµατιστεί σοβαρά και θα πρέπει να έρθετε επειγόντως στον “Ευαγγελισµό”». Η κυρία Τζίνα Τσαλικιάν σοκάρεται. «Σας παρακαλώ πείτε µου, το παιδί µου ζει;» ρωτάει για να πληροφορηθεί: «∆εν µπορώ να σας πω, αλλά µην έρθετε µόνη, ελάτε µε µια φίλη σας». Λίγο αργότερα, φθάνει στο νοσοκομείο.  Πηγαίνει σε ένα δωµάτιο, όπου παρουσία κοινωνικής λειτουργού μαθαίνει πως το παιδί της είναι νεκρό.

Η είδηση διαδίδεται αστραπιαία μέσω κινητών τηλεφώνων, του διαδικτύου και των Μέσων Ενημέρωσης.

“Ένας αστυνομικός σκότωσε ένα παιδί” λέει συνεχώς ο κόσμος καθώς συρρέει προς τα Εξάρχεια. Ένα ερασιτεχνικό βίντεο με τη στιγμή της δολοφονίας έρχεται στα χέρια του τηλεοπτικού σταθμού MEGA, που το μεταδίδει αλλοιωμένο, προσθέτοντας ήχους από διαδήλωση και σπασμένες βιτρίνες πριν ακουστούν οι πυροβολισμοί του Κορκονέα.

Εναντίον του σταθμού και του διευθυντή ειδήσεων και ενημέρωσης, Χρήστου Παναγιωτόπουλου, διατυπώνονται κατηγορίες ότι επρόκειτο για εσκεμμένη παραποίηση του βίντεο προκειμένου να ελαφρυνθεί η θέση του Κορκονέα. Σε κείμενό του τρία χρόνια αργότερα ο Παναγιωτόπουλος θα γράψει ότι την αλλοίωση του ηχητικού έκανε αυτοβούλως ένας παραγωγός στον οποίο είχε ανατεθεί η γραφική επεξεργασία του βίντεο.

Εν τω μεταξύ, στην περιοχή δεκάδες νεαροί φορούν κουκούλες και στήνουν τα πρώτα οδοφράγματα ανάβοντας φωτιές σε κάδους απορριμμάτων. Οι διμοιρίες των ΜΑΤ που φθάνουν βρίσκονται αντιμέτωπες με ένα οργισμένο πλήθος που αρχίζει να τους επιτίθεται με βόμβες μολότοφ, πέτρες, ξύλα και ότι άλλο βρισκόταν εύκαιρο. Τα επεισόδια συνεχίζονται μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες όταν οι κουκουλοφόροι αποχωρούν από τα Εξάρχεια. Ωστόσο, το θέμα συνεχίζει να παίρνει διαστάσεις.

Τα ΜΜΕ απευθύνουν ερωτήματα για τις συνθήκες θανάτου του Γρηγορόπουλου, ενώ η αστυνομία δεν δίνει πειστικές απαντήσεις.

Ο υπουργός Εσωτερικών, Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος βρίσκεται σε κομματική εκδήλωση στις Σέρρες, μόλις ενημερώνεται για το περιστατικό επιστρέφει άμεσα στην Αθήνα και έπειτα από δηλώσεις, υποβάλλει ο ίδιος μαζί με τον υφυπουργό την παραίτησή του για το περιστατικό για λόγους ευθιξίας. Ωστόσο, οι παραιτήσεις δεν γίνονται αποδεκτές από τον πρωθυπουργό, Κώστα Καραμανλή. Λίγο αργότερα οι εμπλεκόμενοι φρουροί προσέρχονται στο αστυνομικό τμήμα για ανάκριση, ενώ ορίζονται άμεσα τρεις εισαγγελείς προκειμένου να διερευνηθούν τα αίτια του περιστατικού.

Οι μεγαλύτερες ταραχές των τελευταίων χρόνων:

Η επόμενη μέρα ξεκινά με μεγαλύτερες ταραχές. Ογκώδεις διαδηλώσεις διοργανώνονται στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, σε όλες σχεδόν τις πόλεις της χώρας. Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι της εποχής, αρχίζουν να “βράζουν” µέσα τους, που με τη δολοφονία αυτή βλέπουν πως οι προσδοκίες και τα όνειρά τους για το μέλλον διαψεύδονταν. Στην πρωτεύουσα ξεσπούν νέα σοβαρά επεισόδια. Μολότωφ, καταστροφές, πετροπόλεμος, χημικά. Η αστυνομία κρατά παθητική στάση απέναντι στον όχλο, με αποτέλεσμα η βία να αυξάνεται συνεχώς.

Στις 7 Δεκεμβρίου, η Αθήνα καίγεται . Εκατοντάδες κουκουλοφόροι βρίσκονται ανάμεσα στις πορείες που πραγματοποιούνται και αρχίζουν να πυρπολούν ολόκληρα κτίρια. Τράπεζες, γραφεία, πολυκαταστήματα, ακόμα και μικρά μαγαζιά καταστρέφονται. Τα επεισόδια ξεφεύγουν από τον έλεγχο της αστυνομίας. Οι συγκρούσεις και οι ταραχές συνεχίζονται μέχρι και τις 10 Δεκεμβρίου σε όλο το κέντρο της Αθήνας. Τα κτήρια σε Ακαδημίας, Σόλωνος, Πατησίων, Κολωνάκι γίνονται παρανάλωμα του πυρός και λεηλατούνται.

Οι μαθητές υψώνουν ανάστημα:

Την ίδια ώρα, χιλιάδες μαθητές γυμνασίων και λυκείων όλης της χώρας προχωρούν σε καταλήψεις σχολείων και συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις. Εκείνες τις ημέρες πραγματοποιούνται συγκεντρώσεις και πορείες και στην Αγία Παρασκευή, το Χαλάνδρι, τα Άνω Λιόσια, το Περιστέρι. Σταδιακά η κατάσταση αποκλιμακώνεται, με τις ζημιές στην Αθήνα να ξεπερνούν τα 50 εκατομμύρια ευρώ.

Η κατάθεση των δύο ειδικών φρουρών:

Στις 10 Δεκεμβρίου Επαμεινώνδας Κορκονέας και Βασίλης Σαραλιώτης κρίνονται προφυλακιστέοι μετά την απολογία τους στον ανακριτή. Ο Κορκονέας ισχυρίστηκε ότι δεν είχε πρόθεση να δολοφονήσει τον Αλέξανδρο. Όπως είπε το περιστατικό συνέβη έπειτα από επίθεση, την οποία δέχθηκαν ο ίδιος και ο συνάδελφός του από παρέα 30 κουκουλοφόρων, οι οποίοι ανήκαν κατά πάσα πιθανότητα στον αντιεξουσιαστικό χώρο και είχε ως αποτέλεσμα να πυροβολήσει τρεις φορές, δύο στον αέρα και μια στο έδαφος. Η τελευταία των βολών σύμφωνα με τον ειδικό φρουρό αποστρακίστηκε στο έδαφος και χτύπησε τον μαθητή στο στήθος.