Κατερίνα Σακελλαροπούλου: Οικονομική κρίση και πανδημία έχουν οδηγήσει σε περιορισμούς των ελευθεριών μας

Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου τόνισε ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα, στο πλαίσιο της επετείου της Οικουμενικής Διακήρυξής τους, στάθηκαν για εκείνη προνομιακό πεδίο άσκησης των καθηκόντων της στο Συμβούλιο της Επικρατείας, και σημείωσε ότι αποτελούν σήμερα μια από τις βασικές προτεραιότητες της Προεδρίας.

Αναφερόμενη στην οικονομική κρίση αλλά και στην πανδημία του κορωνοϊού, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπογράμμισε ότι έχουν οδηγήσει, παγκοσμίως, σε ευρύτατους περιορισμούς των κλασικών ελευθεριών μας και προσέθεσε ότι τα δικαιώματα τελούν σε καθεστώς έντονης πίεσης.

Παράλληλα, υποστήριξε το εξής: «Στη δίνη των απρόβλεπτων γεγονότων και αναγκών το άτομο υποχωρεί. Το γενικό και το δημόσιο συμφέρον επικρατεί είτε στη δημοσιονομική του εκδοχή, όπως στη χώρα μας, από το 2010 και έπειτα, είτε, στην υγειονομική του, με την πρωτοφανή διακινδύνευση της υγείας και της ζωής μας».

«Τα δικαιώματα χάνουν την αυτάρκειά τους και εισέρχονται στην εποχή της στάθμισης, της ευελιξίας και της σχετικοποίησής τους, στο όνομα των εύλογων, πλην επίπονων, συμβιβασμών του καιρού μας. Πολύ περισσότερο όταν οι περιορισμοί των δικαιωμάτων υπαγορεύονται από τις έκτακτες συνθήκες και είναι προσωρινοί. Είναι, από την άλλη, η συγκυρία αυτή μία οδυνηρή, αλλά και παιδαγωγική διαδικασία», εξήγησε κατά τον χαιρετισμό της στη διαδικτυακή πανηγυρική συνεδρίαση για τα είκοσι χρόνια λειτουργίας της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Ωστόσο, προέταξε και την αξία και της άλλης όψης των δικαιωμάτων που είναι τα καθήκοντά μας προς τον άλλο και το κοινό καλό, το χρέος της αλληλεγγύης και της φροντίδας. «Αυτό μας διδάσκουν καθημερινά, σαν πρότυπα αυταπάρνησης, οι γιατροί μας και οι νοσηλευτές μας, όλοι όσοι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της διαχείρισης της πανδημίας», σημείωσε η κυρία Σακελλαροπούλου.

Και τόνισε πως «από το επίπεδο προστασίας των δικαιωμάτων μας εξαρτάται η ποιότητα και η δύναμη της δημοκρατίας μας. Η ιδανική τους μορφή, το γνωρίζουμε καλά, ήδη από τις νεωτερικές καταβολές τους, κρύβει εντάσεις και ανισότητες, μάχες συμφερόντων και ιδεών που καθιστούν την εκπλήρωσή τους ένα διαρκές και αβέβαιο στοίχημα. Ο ούριος άνεμος της ελευθερίας που κυρίευσε τη μεταπολεμική Ευρώπη, μετά την πτώση του Τείχους το 1989, έχει κοπάσει».